Zondag 5 april 2009: Chaguamaras
We vertrekken 's ochtends om half tien uit Frankfurt, we zijn weer op weg naar onze lady. Even na zevenen zijn we op het vliegveld, we checken in. Even slaat de schrik om ons hart, wanneer de dame van Lufthansa zegt dat ze de vlucht niet kent, maar gelukkig ze kijkt niet goed. We kunnen toch gaan. Het is alleen zo vol in het vliegtuig, dat we geen plaats meer naast elkaar kunnen krijgen, we zitten achter elkaar. Eenmaal in het vliegtuig kunnen we wisselen met één van onze buren en zitten we toch naast elkaar. Het is vol en krap, maar goed. Ruim zeven uur later landen we in New York, daar stappen we over op weer een overvol vliegtuig. We moeten het tempo al aanpassen. Bij het inchecken bij Caribbean Airlines, zijn we de enige 'witten' en hebben in verhouding tot de andere passagiers erg weinig bagage. Koffers, en wel zeer grote, vol worden er meegesleept, ongeloofelijk. We hebben twee tassen, de meneer achter de balie zegt na deze twee tassen, next two bags please. We geven aan dat we niet meer mee hebben, hij kijkt verbaasd. Als we het vliegtuig instappen, wordt veel van de handbagage afgenomen en alsnog in het bagageruim geplaatst.
Zes uur later, landen we in Port of Spain, het is ondertussen bijna tien uur 's avonds lokale tijd. Nigel staat ons keurig op te wachten.
Het is lekker warm, we moeten even omschakelen. We vragen hoe het geweest is de laatste weken in Trinidad, en dan opeens hoe het komt weten we niet, komt het gesprek op het geloof. Nigel is een trouwe Christen. De wereld is volgens hem redelijk zwart en wit, geloof je dan kom je in hemel, geloof je niet dan in de hel. Het is simpel, en heb je een zonde gedaan dan kom je ook in de hel. Nigel is heel bevlogen, we houden ons maar een beetje op de vlakte.
Zonden zijn volgens hem de vervuiling van de oceaan, alles wordt maar in de oceaan gedumpt, daar heeft-ie natuurlijk gelijk in. Maar hij vergeet even, dat toen-ie onze boot afspoot de antifouling rechtstreeks in de oceaan afgevoerd werd......ook door hem....
Het is half twaalf als we aankomen bij onze lady, een vertrouwd beeld, we zijn blij weer thuis te zijn. We rollen moe ons bedje in.

Maandag 6 april 2009: Chaguamaras
Het is laat in de ochtend als we tevoorschijn komen, lekker warm en de zon schijnt volop. Het is even wennen aan de temperatuur, we drinken liters water! 's Middags brengen we maar even een bezoekje aan Justin, onze lasser. Na zes weken zoeken naar een stalen pijp, zonder resultaat, hebben we zelf deze maar meegenomen. Helaas Justin is ziek, we komen in contact met de director, met Allen, hij vraagt wanneer het laswerk klaar moet zijn, wanneer we het water weer in willen! Frans valt bijna om van verbazing, we wachten juist op hen! Allen beloofd iemand langs te sturen om te kijken wat er moet gebeuren. Het lijkt erop of alles weer opnieuw begint, welcome back! En dan rijdt John langs, "how are you my dear?" zegt-ie. Onze timmerman, een aardige vent. Hij heeft alle voorbereidingen voor het herstel van het teakdek klaar, nu is het wachten op het lassen voordat hij verder kan.
We lopen naar immigration, ondanks dat we gisteravond op het vliegveld al een stempel hebben gekregen in ons paspoort, wordt er nog verwoed gestempeld in onze paspoorten. We krijgen er weer twee stempels bij, natuurlijk na wel weer de nodige formulieren ingevuld te hebben. Wel ja, stempel maar... We melden ons nog bij customs, maar dat blijkt niet nodig te zijn.
Bij Hi-lo, de supermarkt, doen we inkopen. Alles is op aan boord, dus we slaan flink in. We gaan met de boottaxi terug. Helaas die heeft motor pech, dus dat gaat niet. Geen nood, Frans vraagt aan een lokale boot of-ie ons naar de marina kan varen. Natuurlijk, bijverdienen wil iedereen. Alleen we vergeten vooraf een prijs af te spreken. Stom, stom, stom.... Dus dat wordt onderhandelen, vanuit een slechte positie, bij het uitstappen.

Dinsdag 7 april 2009: Chaguamaras
Vandaag pakken we onze klusbezigheden weer op. Schuren, lakken, plamuren, ankerketting voorzien van markeringen, enz, enz, we zijn lekker druk. We staan om zeven uur op, werken tot de middag, lunchen, houden siësta en gaan 's middags weer verder. Tot een uur of zes.
The las-story continues. 's Ochtends komen er twee man, weer twee nieuwe sterren, om door te nemen wat er moet gebeuren. Frans zegt heel tactisch dat het toch handiger is om met Justin contact op te nemen, want die heeft alles uitgetekend. Het lassen van de pijp is geen probleem, en ze beloven dat ze dat 's middags komen doen.
Maar alles wat er komt, geen lassers.
Ik ga nog even boodschappen doen, en natuurlijk komt er op dat moment een hoosbui, ik ben tot op mijn onderbroek nat, gelukkig is het warm maar echt prettig loopt het niet in de stromende regen.

Woensdag 8 april 2009: Chaguamaras
The las-story, we bellen met Allen, de director. Het goede nieuws is dat Justin weer beter is, maar dat er vandaag een haast klus is. Dus hij heeft geen tijd. Morgen wordt er zeker gelast, is de belofte. Maar ja we hebben vaker een dergelijke belofte gehad, afwachten dus maar.
We gaan ondertussen ijverig door met klussen. Mijn dag begint met  twee wassen draaien en Frans stort zich op de wc. Na alle verstoppingen pakken we het nu rigoreus aan. Alle leidingen worden eruit gehaald, en door nieuwe vervangen. Alles zit echter goed ingeschuimd dus het is een behoorlijke klus.
Aan het eind van de dag is een derde van leidingen verwijderd.

Donderdag 9 april 2009: Chaguaramas
En dan opeens, is de meneer van de gas free certificate er. Er wordt gemeten, zuurstof gehalte in de lucht, enzo, en de omgeving wordt gecheckt. Er komt toestemming om te mogen lassen. Om een uur of elf rijdt er een vrachtwagen voor met daarop een enorme generator. Deze wordt eraf gehesen en daarna staan ze met drie man bij ons op het dek om te lassen, één dat het werk, en twee kijken toe. Eén van de twee geeft aanwijzingen en de andere staat klaar met een brandblusser, voor het geval dat.... Met een half uurtje zijn ze klaar, de pijp is gelast! Ze beloven dat 's middags de ankerconstructie aan de beurt komt. Het is hollen of stilstaan.
Helaas komt er 's middags niemand, dat wordt uitgesteld naar volgende week dinsdag. Andere haastklussen komen er tussen.
Het is een lang vrij weekend, vanwege pasen. Vrijdag en maandag zijn vrije dagen en wordt er niet gewerkt.
Het wordt een drukke week volgende week, de antifouling wordt aangebracht, het teakdek wordt gerepareerd en de boot wordt gepoetst. Maandag 20 april drijven we weer, is het plan.
Gaat het dan toch allemaal goed komen?
En ik heb er een vriendje bij gekregen, Shiraz. Zei die eerst continue  "you work to hard", na terugkomst uit Nederland heette hij ons  "nice to see you back" en vandaag wandel ik naar de supermarkt en krijg een lift van Shiraz!

Vrijdag 10 april 2009: Chaguamaras
We gaan lekker verder met onze klussen. De wc vordert gestaag, bijna alle leidingen zijn eruit, en Frans heeft reeds al een stuk nieuwe leiding aangebracht. Het is bijna een onmogelijke klus, je kunt er niet goed bij, als een slangenmens kruipt-ie in alle hoekjes in gaatjes. 's Avonds tellen we de nieuwe blauwe plekken en vele schrammen.
Ik ga gestaag verder met het buiten lakwerk, en begin de vloerdelen (binnen) kaal te halen, de diepe plekken worden opgevuld met een mengsel van fijn schuursel en houtlijn en dan kan het lakken weer beginnen.
Ook vandaag vliegt zo maar weer voorbij.

Zaterdag 11 april 2009: Chaguaramas
Zo rustig als het hier op de  'werf' is, zo druk zijn wij, we zijn als bezige bijtjes. Gestaag werken we door aan onze kluslijst, Frans vordert met de vervanging van alle afvoerbuizen van de wc en ik stort me vol overgave op een nieuwe laklaag.

Zondag 12 april 2009: Chaguaramas
Het is gelukt, we kunnen weer gewoon ons toilet gebruiken. Alle verstopte buizen zijn vervangen, we moeten alleen nog even geduld hebben om het in het echie te proberen, totdat we weer in het water liggen.
We hebben een beetje genoeg van het klussen en geven onszelf de middag 'vrijaf'. Heerlijk.
Je ziet dat men hier een beetje zenuwachtig aan het worden is, veel politie, veel bewaking en regelmatig vliegen helicopters over ons heen. Volgend week is hier the summit. Een vergelijkbare ontmoeting als de G20, zoals vorige week in Europa. Alleen deze is met de amerikaanse landen en slechts eens in de 15 jaar. President Obama komt hier, en iedereen is erg opgewonden.

Maandag 13 april 2009: Chaguamaras
Zoals gewoonlijk is het vandaag weer een ouderwetse klusdag. Zeven uur 's ochtends starten, tot een uur of zes 's avonds. Als we lekker in de kuip zitten, komt John (onze timmerman langs). Even gezellig kletsen en een biertje drinken.

Dinsdag 14 april 2009: Chaguamaras
Het is lekker druk aan boord, onze poetser, Mr. Clean is aanwezig en John komt geregeld langs om het teakdek rondom het anker te repareren. Ondertussen zijn we zelf ook bezig.
Helaas, de persoon die wij het meeste wensen, Justin, onze lasser voor de boeg constructie, laat zich niet zien. Frans gaat trouw, zoals elke ochtend naar het kantoor, en elke dag beloven ze morgen, ja zeker morgen komen we langs. Als Frans komt, ligt Justin lekker te pitten in zijn kantoor. Hoezo druk?
Later blijkt dat het materiaal er nog steeds niet is! Wat hebben ze de laatste zes weken dan wel gedaan(?!) vragen we ons af. Om wanhopig van te worden.
We hebben ondertussen maar rechtstreeks kontakt met Allen, de director van de company.
Helaas regent het 's middags, dus Mr. Clean kan niet verder met het in de was zetten van onze boot. Morgen ochtend vroeg, belooft-ie, maakt hij het af.

Woensdag 15 april 2009: Chaguamaras
En ja hoor, even voor zevenen 's ochtends wordt er geklopt, Mr. Clean is gearriveerd om de rest van onze lady in de was te zetten. Keurig, en om elf uur glimt onze boot als een zonnetje.
Ondertussen zie ik dat de boot naast ons geschuurd wordt, als voorbereiding op de antifouling. Blijkt later dat de verkeerde boot geschuurd wordt, het moet onze boot zijn.
Even later wordt de fout hersteld en wordt onze lady geschuurd. Vlak na de middag wordt de eerste laag primer erop gezet. Helaas schiet ons middag dutje erbij in. We kunnen zelf weinig klussen, we hebben het te druk met iedereen de langskomt, de poetser, John onze timmerman, en de meneer van de primer.
Frans is druk bezig met de installatie van de bilgepomp, maar wordt ook regelmatig gestoord. En ik kom ook niet aan het werken toe. Ik moet de primer-meneer in de gaten houden, het is lange halen en gauw thuis. Aan hoekjes en gaatjes doet-ie niet. Dus ik kom met een kwastje aanzetten en wijs op alle plekjes die ook moeten gebeuren. Kan-ie vast wennen, want morgen als de anti fouling wordt aangebracht sta ik er ook weer met de neus boven op.
Onze las-story, helaas geen vervolg. Aan het eind van de middag, pleegt Frans maar weer eens een telefoontje naar Allen. "No worry",  is het antwoord, het materiaal komt morgen aan in Trinidad (waar het dan vandaan moet komen is ons een raadsel, twee buizen en een stukje metalen plaat) en het wordt zeker voor het weekend gelast.
Wat zal deze belofte inhouden?

Donderdag 16 april 2009: Chaguamaras
Voorlopig is de belofte nog niet ingevuld, want vandaag hebben we niets en niemand gezien. John is langsgeweest om de laatste hand te leggen aan de teakdek reparatie, het ziet er netjes uit.
Tegelijkertijd heeft-ie ook nog een bevestiging gemaakt voor ons tweede anker.
Nadat gisteren de bilgepomp geinstalleerd is, stort Frans zich op de volgende klus, de afvoer van de ankerkluis is verstopt, heel vervelend. Met geen mogelijkheid is het open te krijgen, dus moet de betimmering open, op zoek naar de afvoerbuis. Helaas begeeft de boormachine het, maar gelukkig kunnen we eentje lenen van John. Volgende week maar eens op naar een nieuwe, maar wel een op 220 volt, en dat kan hier nog wel eens moeilijk te vinden zijn. Alles is namelijk op 110 volt.
Ons primer-meneer, doet vandaag de antifouling. De eerste laag. Ze zijn met z'n tweeën, hij smeert en de twee kijkt toe en sleept af en toe een emmertje verf aan. Luizebaantje vind ik, daar moet verandering in komen. Ik duw hem een kwast in de handen, zodat-oe de gaatjes en hoekjes kan doen. Onder- en bovenkant van de windvaan wordt spontaan vergeten, maar nadat ik hem erop wijs, wordt ook de windvaan volledig in de antifouling gezet.
's Middags regent het weer lekker, dus de tweede laag antifouling komt er vandaag niet meer op.

Vrijdag 17 april 2009: Chaguaramas
En hoe staat het met onze las-story? Nou net zo ver als gisteren. Niets dus, Frans loopt maar weer eens naar de werkplaats. Daar is het erg stil, er is niemand. Vanwege the summit, zijn bijna alle wegen afgesloten en is er geen doorkomen aan. Bedrijven hebben maar een vrije dag genomen.
Frans belt wederom met Allen, "nee het komt nog steeds goed" is het antwoord. Nou zegt Frans, er is hier niemand! Dat is nieuws voor Allen, hij zoekt het uit en belt terug.
En dat doet-ie. Het materiaal is gearriveerd, maar het excuus is dit keer de roadblocks, en daarom kan er niemand komen. Grrrr!
We hebben gehoord van het kantoor hier dat we komende dinsdag om één uur 's middags weer het water ingaan. Maar of dat met een verbeterde boegconstructie is?
Het goede nieuws van vandaag is dat de afvoer van het ankerkluis weer open is!

Zaterdag 18 april 2009: Chaguamaras
We merken dat onze kluslijst korter wordt, alle grote klussen zijn gedaan, het is nog hier en daar wat stopwerk.
En voornamelijk lakken, alle vloerluiken heb ik kaal gehaald en krijgen nu dagelijks weer een nieuw laagje. Het is uitkijken geblazen in de boot, want de vloer ligt regelmatig open.
Buiten is geen plekje roest meer te zien, we zijn bezig met de laatste laklagen. De boot is gepoetst, anti-fouling zit er op, kortom wij zijn er klaar voor.
's Middags komen ze langs, om de stempels (de steunen die onze boot rechtop houden) te verplaatsen. Zodat ook daar primer en antifouling gesmeerd kan worden. Maar dat wordt waarschijnlijk maandag, ondanks dat Mr. Primer zegt dat hij ook op zondag werkt. Nou ik dacht het niet (en het blijkt ook niet zo te zijn)

Zondag 19 april 2009: Chaguamaras
Een halve klus dag vandaag! Heerlijk, de middag is vrijaf, nou ja vrijaf, de website moet nodig bijgewerkt worden, door al het geklus ben ik daar niet meer aan toe gekomen. En voordat je het weet is de middag dan voorbij. En wat brengt de dag van morgen, de vraag is wordt er gelast of niet?

Maandag 20 april 2009: Chaguamaras
Even na zevenen wordt er gemeld dat er vandaag wordt gelast, om acht uur gaan ze beginnen. We zullen zien. Maar dan 's ochtends vroeg, half acht, brengt de gas free certificate - meneer ons een bezoek. Het is altijd fijn om hem te zien, want dat betekent dat het laswerk vandaag gaat beginnen. Om te mogen lassen hebben ze een gas free certificate nodig, mocht er iets gebeuren dan zijn ze verzekering-technisch gedekt.
En inderdaad, het gaat gebeuren, ze komen LASSEN!  Hoe is het mogelijk. Half negen komen de eersten eraan, de voorbereidingen zijn natuurlijk niet gebeurd, dus het gaat allemaal erg traag, op het hoogtepunt zijn er zes man bij ons aan boord. Nou ja aan boord! Eén doet het werk, Frans houdt een windschermpje omhoog (want het waait nogal stevig) en de vijf anderen zitten op de grond in de schaduw onder de boot, die naast ons staat. Geen wonder dat alles zo traag gaat, maar ja we verbazen ons nergens meer over.
Ineens vind iemand (van de vijf wachtende mannen) een witte plastic kuipstoel. Eén poot is ingekort, 3 andere poten zijn nog op de originele lengte. Geen probleem, we hebben toch alle tijd, en met een zaagje worden de drie langere poten tot eenzelfde lengte ingekort. Pfff, dat is zweten hoor. Gelukkig zijn de stoelpoten weer even lang, en kan er weer worden gezeten in de schaduw. En vervolgens maar weer kijken en wachten, waarop, het is mij onduidelijk.
Kortom, met dit tempo, ze zijn pas 's avonds om half zeven klaar met het lassen van de laatste naad. Een hele dag werk, twee pijpjes, ankerrol en een stalen plaat lassen, en natuurlijk het oude wegslijpen. Het polijsten van de lasnaden moet morgen maar gebeuren, daar hebben ze nu geen zin meer in. Ik ben benieuwd, morgen om één uur staan we op het schema om het water in te gaan, of de lasnaden voor-die-tijd gepolijst zijn?

Dinsdag 21 april 2009: Chaguamaras
Het wordt letterlijk vijf voor twaalf, we wachten tot half elf, maar er verschijnt niemand om de lasnaden te polijsten. Frans gaat maar weer eens naar het bedrijfje, er is niemand. Het bedrijfje ernaast is wel iemand en dat blijkt ons polijst-meneer te zijn. Hij kan nu even niet want hij is alleen en moet op de winkel passen. Maar hij belooft over een uurtje te komen. We geven aan dat we om één uur het water in gaan, dus dat-ie echt op tijd moet zijn. Even voor twaalven komt-ie eraan, we bijten ondertussen op onze nagels. Om kwart voor één is-ie klaar.
Even voor tweeën liggen we dan werkelijk in het water, onze lady drijft weer. We hebben nog geen zeebenen, het schommelen is even wennen, maar het is wel heel fijn. We kunnen 's avonds weer buiten zitten, geen muggen en een vleugje wind koelt onze warmen lijven een beetje af.
We hebben ons zo verheugd op het toilet, maar helaas. Kortsluiting, de motor (we hebben een elektrisch toilet) is niet in orde, ondanks dat Frans de motor heeft gecheckt voor de installatie. Onze klustlijst, die we bijna hebben weggewerkt, krijgt er weer een klusje bij. En nog een tweede klus komt erbij, de aanhangmotor van onze bijboot doet het niet. Tja we dachten ook al dat we bijna door onze klussen heen waren.....
Nog een laatste update over onze lasstory, zo langzaam als ze zijn met de werkzaamheden, zo snel is men met de rekening. De laatste polijst actie was nog niet gedaan, of iemand komt de captain halen. Of Frans wil meekomen naar het bedrijf. Het blijkt dat de Allen de directeur er is, en Frans wil betalen. Alleen hij had korting bedongen op de offerte en dit afgesproken met Justin, een soort voorman. Allen was woedend, want Justin was niet gemachtigd hiervoor. Tja niets mee te maken, afgesproken is afgesproken. Allen wilde van geen wijken weten, Frans heeft toen eventjes fijntjes uitgelegd wat hij van het bedrijf vond en hoe er met gemaakte afspraken omgegaan wordt. Afijn, uiteindelijk komt het goed of is het toneelspel?

Woensdag 22 april 2009: Chaguamaras
We staan gewoon weer om zeven uur op, kunnen we lekker genieten van een vroege ochtend. Om acht uur luisteren we mee op het zeilersnetje via de marifoon. Alle uitjes, nieuwtjes, een ruilersmarkt, weerberichten, kortom alles wat interessant is voor en door zeilers,  worden hierop verteld. We horen dat er een excursie is om te kijken bij avondlicht naar de schildpadjes. We moeten maar eens op onderzoek gaan, want dat lijkt ons wel erg leuk om te gaan doen.
Eerst klussen we lekker verder, ik breng weer een nieuw laklaagje aan op onze vloerluiken en Frans sleutelt aan de aanhangmotor. Alles lijkt goed, maar toch is de motor een pruttelpot. Hij loopt onregelmatig. Misschien de benzine?
's Middags wordt de motor van het toilet gedemonteerd. Het blijkt dat er water bijgekomen is, en dus er is lekker veel elektrolyse ontstaan, tussen het ijzer en het aluminium. Het ziet er niet best uit, eerst maar eens schoonmaken, morgen is er weer een dag en dan proberen we de motor  weer in elkaar te zetten. Voorlopig doet onze trouwe puts nog een paar dagen dienst.
's Avonds eten we Bahamiaanse macaroni met kaas,  iets wat hier veel gegeten wordt samen met rijst, kip en sla. Erg lekker, het recept heb ik uit het boek "Mango's aan boord" van Ann Vanderhoof. Een leuk boek over een zeilersstel dat het Caribisch gebied doorkruist, het staat vol met lokale gerechten. Dus dat wordt lekker uitproberen.

Donderdag 23 april 2009: Chaguamaras
We zijn de hele ochtend lekker bezig, er wordt driftig gesleuteld aan de motor van het toilet. En het lukt Frans zowaar om de motor weer aan de praat te krijgen. Morgen plaatsen we de wc weer.
Ik doe het laatste schilderwerk buiten, er is geen spatje roest meer te vinden op onze lady!
Ook de vloerluiken krijgen weer een laagje lak, halverwege ben ik nu. Dus nog wel even te gaan.
Na de koffie gaan we met bijboot naar de kant. Helaas de aanhangmotor is nog steeds een pruttelpot en doet het nog minder dan gisteren. We roeien, het een lekker eindje, maar goed voor de noodzakelijke beweging zullen we maar zeggen.
We gaan eerste naar Jesse James, informatie inwinnen over excursie. Misschien gaan we volgende week naar de schildpadjes kijken en naar het pitch lake. Een meer met natuurlijk teer.
We hebben de uitjes wel verdiend na het klussen vinden we.
Volgende halte is een gereedschap zaak. We zijn nog steeds op zoek naar een nieuwe boormachine. Dat is niet zo'n probleem, maar alles is hier op 110 volt en wij willen graag één op 220 volt. Het lijkt niet te gaan lukken.
We vinden wel een zaak waar we onze aanhangmotor kunnen laten repareren. Volgens de monteur lijkt het toch op een probleem met de carborateur. Zaterdag klaar is de belofte, maar ja we hebben ervaringen met beloften. Dus maar even zien, wat deze waard is.
Volgende halte is de roti kraam, er komt elke dag een vrachtwagentje waar men zelfgemaakte roti verkoopt. Jammie, erg lekker. We zoeken een plaatsje in de schaduw en smikkelen lekker onze roti op. Nog wat boutjes, moertjes en schroefjes halen bij Budget marine en we peddelen weer naar onze boot. Tijd voor siësta.
Morgen is de grote dag van de wc, doet-ie 'et of doet-ie 'et niet?

Vrijdag 24 april 2009: Chaguamaras
Frans zet de motor aan en sluit de leidingen aan. En wat denk je? De motor draait maar geen water! De invoer verstopt? Deze variatie hadden we nog niet bedacht. We raggen in de invoerbuis, maar geen succes. Dan maar het water in, Frans in zijn zwembroek in het water en ik assisteer en geef aan wat nodig is. Maar niets helpt. Na een uurtje komen we erachter dat de invoerbuis beknelpt is geraakt door de pur en dat er daardoor geen water door komt. Als de beknelling verholpen is, doet-ie het! Ons toilet doet het weer, eindelijk geen puts meer nodig, fantastisch!
De rest van de dag is het een beetje aanrommelen, en luieren. Lekker siësta houden, en een boekje lezen in de kuip. 's Avonds hebben we een bioscoop(je) in de kuip. We sluiten de geluidboxen aan en kijken naar weer een aflevering van de serie Rome.

Zaterdag 25 februari 2009: Chaguamaras
We staan weer om zeven uur op, knap van onszelf vinden we het dat we elke ochtend trouw om zeven uur opstaan. We doen wat kleine klusjes, kitten en lakken, en om negen uur gaan de werkplaats dicht. We hebben vrij! Vandaag gaan we naar Port of Spain.
Frans roeit naar de kant, we houden een taxi busje aan en een uurtje later zijn we in Port of Spain, de hoofdstad van Trinidad. Alles straten zijn in vierkanten aangelegd, dus het moet niet zo moeilijk zijn om je weg te vinden. Maar dat valt nog tegen. Port of Spain is een beetje een smoezelige en vieze stad. Het heeft weinig sfeer vinden we. Waardoor het komt, kunnen we echter niet zeggen.
De belangrijkste straat van Port of Spain is Frederic Street, en die vinden we ook. Overal winkeltjes en kraampjes. We kopen een kleine steel pan, terug aan boord gelijk uit proberen. Het lukt al een beetje en met wat moeite speel ik In the Saint!
We kopen een broodje en in Woodford Square zitten we op een bankje in de schaduw ons broodje op te smikkelen. Op het bankje naast ons zit een kleurrijke man. Hij heeft een rugzakje, en daar is-ie uren zoet mee. Rits open, boekje eruit, boekje bekijken, boekje erin, en rits weer dicht. En dat herhaalt zich eindeloos. Om zijn linkerpols heeft hij drie horloges. Waarschijnlijk doet geen van de drie het. Om zijn rechterhand draagt hij een wollen handschoen. Daarover, om de pink en ringvinger, twee kleurrijke grote kitscherige ringen van nepgoud met een enorme steen. Een prachtige man om te zien.
We slenteren verder door de straatjes, komen terecht bij allemaal kraampjes. Een kleurrijk geheel. Wat ons opvalt is dat bijna alle winkeltjes voorzien zijn van grote tralies. Of 's avonds gaan de tralies ervoor, of er wordt verkocht vanachter de tralies. Even verderop staat een grote gevaarlijke uitziende neger. Hij bewaakt een gebouw met een mitrailleur zo groot als hij zelf is. Het ziet er vervaarlijk uit en we lopen wel even om.
Ondanks dat we constant gewaarschuwd worden om vooral goed op te passen ('s avonds horen we op het tv-nieuws dat er afgelopen nacht weer drie moorden gepleegd zijn en dat de teller voor dit jaar nu al op 174 staat!) hebben we geen moment het gevoel dat we bedreigd worden. Mensen zijn erg vriendelijk en aardig, bij kraampjes mogen we voor ons onbekende fruit proeven, zo proeven we tamarin. Een beetje een zoet zure vruchtje. Even verderop komen we Sam tegen, Sam van de Peake marine, hij schudt ons de hand en maakt een praatje. Hij is aan het 'limen', of te wel een beetje rondhangen, praten, biertje drinken, relaxen en zo. Iets wat heel veel Trinididanen doen.
We hebben de puf eruit, we nemen een taxi busjes terug, om half vier zijn we weer aan boord. Tijd voor een late siësta. We sluiten de dag af met een lekker pizza bij Joe's, maar ja we (in dit geval Frans) moeten we er wel naar toe roeien. We hebben nog niets gehoord van onze aanhang motor, wat was de afspraak ook al weer wanneer-ie klaar zou zijn?

Zondag 26 april 2009: Chaguamaras
Het blijft prachtig weer, lekker strakke blauwe lucht, veel zon en lekker warm. We staan weer vroeg op om nog een beetje van de koelte van de dag te genieten.
Frans maakt vandaag mooie afwerklijstjes voor de kastjes in het toilet. De achterwandjes zijn namelijk gedeeltelijk opengehaald voor de reparatie van het toilet. En met de nieuwe afwerklijstjes ziet het er weer prachtig uit. En ik geef onze kuipvloer weer een laklaagje.
Vandaag een lange roei naar Hi Lo, de supermarkt. Maar het lukt en met een afgelopen vol bootje roeien we (Frans dus) naar de boot.

Maandag 27 april 2009: Chaguamaras
Nog geen bericht van ons aanhangmotor, dus voorlopig blijft het roeien. Maar vandaag blijven we aan boord. We rommelen wat, doen hier en daar nog een klein karweitje en luieren lekker.
Jammer dat we hier niet kunnen zwemmen in het water, het water ziet er vies uit en er drijft veel rommel in, af en toe drijft er zelfs een hele plas olie in het water. We willen nog naar Scotland Bay (een paar mijl verder), en daar kunnen we waarschijnlijk wel zwemmen in het water. Nog even geduld dus.

Dinsdag 28 april 2009: Chaguamaras
We krijgen een telefoontje, ons aanhangmotor is weer gereed.
Aan het begin van de middag roeien we er heen, en halen ons pruttelmotortje weer op. Na de volledige revisie, loopt-ie weer als een zonnetje. Heerlijk, niet meer roeien, dat scheelt een hoop zweetdruppeltjes.
We gaan gelijk door naar Hi Lo, de supermarkt en halen flink wat boodschappen.
Aan het eind van de middag nemen we alvast een voorproefje op Frans zijn verjaardag, we drinken een zelfgemaakte cocktail,  Rum met klappermelk.

Woensdag 29 april 2009: Chaguamaras
Frans is jarig! Van harte gefeliciteerd met weer een jaartje erbij. Vandaag geen geklus, maar lekker ontspannen. Als we opstaan versier ik eerst de kuip met vlaggetjes en balonnen. Gezellig, het staat vrolijk, de vlaggen wapperen lekker in de wind.
We ontbijten en Frans pakt zijn cadeautjes uit. Hij wordt lekker verwend. Regelmatig worden we opgeschrikt door een ballon die knapt in de felle zon.
Bij de koffie hebben we een lekker zelfgebakken appeltaartje. Pang, daar gaat weer een ballon, nog zes te gaan.
Rond de middag gaan we naar Power Poats, we gaan lekker lunchen en hebben een heerlijke pan met viscurry, het smaakt ons goed.
Na de lunch halen we onze marifoon weer op, we wilden alle kanalen op laten zetten maar de lukt niet. En een aantal andere functie, zoals  scannen. Jammer.
Aan het eind van de middag zijn we weer terug aan boord. Pang, daar gaat de laatste ballon.
We maken het gezellig met hapjes en een zelfgemaakte cocktail, Bikini Martini. Deze hakt er stevig in, we zijn knock-out.

Donderdag 30 april 2009: Chaguamaras
Vandaag is het zover, we gaan de lederschildpad bezoeken. Om vijf uur worden we opgehaald door Jesse James, we hebben eerst nog gauw een douche genomen in de kuip met onze douche zak. Het water wordt verwarmd door de zon, maar het was zo heet geworden dat we het moesten mengen met een beetje koud water. En dan gaan we met de dinghy naar de kant.
Jesse komt er al aan rijden, er worden nog 11 anderen opgepikt en daar gaan we dan. Jesse maakt een omweg vanwege de file en zo zien we een mooi deel van Trinidad, we rijden door heuvels en bergen. De hoogste berg van Trinidad is ongeveer 1000 meter hoog. Jesse verteld allerlei leuke weetjes over Trinidad. Af en toe komen we over zeer slechte wegen, Frans zegt op een gegeven moment dat het tijd wordt om de wegen op te knappen. "No, it is not time yet", antwoord Jesse. Hoezo niet, vragen wij verbaasd. "There are no elections yet", is het antwoord. Tja dat kan natuurlijk ook een graadmeter zijn, de wegen worden past verbeterd als onderdeel van de verkiezingscampagne!
We eten onderweg een hapje, en om half negen zijn we dan op het strand Matura Bay. We hebben allerlei nieuwtjes gehoord over de lederschildpad
- ze kunnen 6 ft tot 8 ft lang worden (een foot is ongeveer 30 cm)
- ze kunnen 4 ft tot 6 ft breed worden
- ze wegen tussen de 600 en 1000 pond!
- een vrouwtje werpt ongeveer 5 tot 7 keer in het seizoen (maart-aug)
- een worp bestaat uit 80 tot 120 eieren!
- van de 1000 kleine lederschildpadjes overleven het slechts 1 á 2
- een vrouwtje wordt één keer bevrucht (het mannetje is vijf tot zes uur bezig) en ze bewaart het sperma in haar lijf maximaal één jaar zodat ze zelf haar eieren kan bevruchten
- de temperatuur van het nest bepaalt of het mannetjes of vrouwtjes schildpadden worden
En dan is het zover, we mogen het strand op, onder begeleiding van een gids. Er is een schildpad gespot, voorzichtig lopen we er naar toe, we mogen geen licht maken. Wat een enorme beest! Dat hadden we niet verwacht. Zij is ongeveer 1.80 m, en heeft al een kuil van 1,5 meter gegraven. Even later worden de eieren gelegd, en dan is ze een half uur bezig om het nest weer af te dekken met het zand. Een half uur later kruipt ze heel langzaam weer naar zee en opeens is ze weg. Fantastisch om dit schouwspel te zien! We genieten enorm.
En als klap op de vuurpijl als we teruglopen, zien we nog een jong. Een heel klein lederschildpadje, we mogen hem even vasthouden. De flippers kietelen een beetje op onze hand.
Helaas het is weer tijd om terug te gaan. Om één uur worden we weer afgezet bij onze dinghy en om half twee rollen we moe maar voldaan in ons bedje.
Klik hier voor complete foto album april 2009
Klik op de foto's voor meer
Onze verstopping
Lekker drummen!
Hieperdepiep hoera!
Even een schildpad aaien!