Donderdag 1 april 2010: Balbao, Panama City
We zijn de hele ochtend zoet, met de mislukte pintransactie van gisteren. Eerst terug naar de bank, HSBC, het is er druk binnen, we lopen om de wachtrijen heen en vinden een dame die gebrekkig engels spreekt. Ze kan ons niet helpen, we moeten kontakt opnemen met onze eigen bank vertelt. Wij weer terug naar boot, computer gepakt, wederom naar de kant en skypen met de ING. De dame bevestigd dat de ING onderzoekt doet en contact opneemt met de 'pinautomaat' alhier. Maar we moeten het wel schriftelijk indienen. Ze verzekert ons dat het allemaal in orde komt en dat we ons vooral geen zorgen hoeven te maken. Nou dat doen we dan maar niet, maar wat een gedoe.
Tijd voor een bakkie, we zijn brutaalweg het Courtny Inn binnen gelopen, een hotel waar ze gratis internet hebben. Binnen is er een koffiebar, en daar pakken we een bakkie. Hebben we wel verdiend na alle commotie.
Op naar de volgende boodschappenaktie. We hebben afdichtringen voor de waterpomp. Het elektrisch motortje van het toilet lekt. De ring dicht niet goed af. We zijn als sinds Trinidad op zoek naar deze ringen en nog steeds niet gevonden. We hebben nu een adres van een winkel genaamd Dimar. Taxi aanhouden, onderhandelen over de prijs en hup in de taxi. Het is een flink stuk rijden, we zien zo ook iets van Panama City, wat een drukke grote stad, erg armoedige flats (bijna bouwvallen), veel heel veel reclame en veel standbeelden. Dat is de indruk die we krijgen. Na een half uur rijden stoppen we bij Dimar. Een grote winkel, waar allemaal technische spulletjes te koop zijn. Frans smult! Aan de balie vertelt je wat je zoekt, en ze hebben ons ringen. In alle maten die je maar bedenken kunt. Frans koopt er gelijk 4 stuks, zitten we niet zonder. Dan loop je naar de volgende balie, daar betaal je, vervolgens ga je naar de derde balie en daar krijg je het bestelde. Het loopt gesmeerd, en 10 minuten later staan we weer buiten.
Opnieuw houden we een taxi aan, er rijden er hier 20.000 rond. Dus overal geel waar je kijkt. De eerste vraagt het dubbele, dus nee dank u wel. De volgende heeft de normale prijs, en we rijden weer terug naar ons bootje. Het is tijd voor een hapje.
En hoe zit het met de generator? Het is erg stil over de email, voorlopig komt er geen enkele reactie! Erg slechte service dus van Fischer Panda, maar we houden vol en blijven emailen. Omdat we niet met een slecht functionerende generator de pacific opwillen, begint Frans ´s middags zelf maar te sleutelen aan de generator.

Vrijdag 2 april 2010: Balbao, Panama City
Vandaag blijven we een dagje aan boord, er is van alles te doen. Frans maakt ons toilet, dat al een tijdje lekt, weer waterdicht. De puts is weer verleden tijd. Ik draai een aantal wasjes, de bedden worden verschoond en de boot wordt weer een beetje toonbaar gemaakt. De watermaker draait volop, zodat we een volle tank water hebben als we richting Galapagos gaan.
Kortom we zijn lekker bezig.
Er staan nog twee klusjes op onze lijst, de laatste proviand inslaan, en de generator.

Zaterdag 3 april 2010: Balbao, Panama City
We stappen in de watertaxi en gaan naar de kant, we nemen een taxi naar het grote winkelcentrum, Albrooks. Je kunt het zo gek niet bedenken of er is wel een winkel die datgene verkoopt wat je zoekt. Het doet erg Amerikaans aan. Er is zelfs een draaimolen, om de kinderen zoet te houden.
We zijn op zoek naar een nieuwe laptop. De oude begint steeds meer kuren te vertonen, het toetsenbord is helemaal gecorrodeerd en werkt niet meer. Dus het is tijd voor een nieuwe. Helaas, we vinden wel laptops in alle soorten en maten, maar de window versies (of het niet windows 7 of vista is) zijn allemaal Spaans talig. En ons Spaanse is niet zo geweldig. Dus voorlopig nog geen nieuwe laptop.
Volgende stop is Movistar, de telefoonmaatschappij waar we een telefoonkaartje hebben gekocht. Ons mobiel werkt niet, geen signaal. En het vreemde was in Colon functioneerde-ie wel, maar hier niet. We gaan navraag doen. De dame bij de stand kijkt verveeld, alweer een klant. Eerst maar even alle foldertjes rechtleggen. En dan kan ze er toch echt niet onderuit, ze moet ons helpen. Verveeld kijkt ze ons aan. We leggen uit wat er aan de hand is, het is duidelijk dat ze ons niet wil en kan helpen. Ze zegt dat de telefoon niet werkt! Ja dat weten wij ook, want daarom zijn we hier. Uiteindelijk geeft ze het toestel de schuld.  Ze vind ons maar lastig, vervolgens draait ze zich om, keert ons de rug toe en begint gewoon met iemand anders te praten!  Tja we zijn weer een ervaring rijker in de lokale dienstverlening.
We gaan naar de supermarkt en slaan voor de laatste keer groot in. Dat moet voorlopig voldoende zijn, verse groenten en fruit voor de komende week en de winkelwagen is afgelopen. Met behulp van een taxi komen we zwaar beladen weer in de haven. Er staat weer een mannetje gereed om ons te helpen sjouwen, en zo komen de spullen in de watertaxi. Dan nog een laatste ritje naar de boot en alle spullen zijn aan boord. Na een uurtje heeft alles een plekje gevonden in de laden en kasten. Hopelijk vinden we alles weer terug.

Zondag 4 april 2010: Balbao, Panama City
Zijn we eerst van plan om vandaag te vertrekken naar Galapagos, we besluiten om toch maar morgen te gaan.
Eerst naar de kant, we zoeken het hotel weer op met gratis internet. We lopen naar binnen, naar hun zwembad met terras en halen een bakkie koffie. We installeren de laptop. Het is skype tijd.
Na het skypen gaan we terug naar de boot.
Frans besluit om toch nog aan de gang te gaan met de generator. De warmte wisselaar moet eruit, daarin zitten twee afgebroken schoepjes van impellers. Na wat sleutelen vinden we inderdaad de twee afgebroken schoepjes. Er moet een vishaak verbouwd worden om de schoepjes uit de warmte wisselaar te krijgen, maar uiteindelijk lukt het.
De generator wordt weer gestart, maar het lijkt erop dat het mankement er nog steeds is. Helemaal zeker zijn we er niet van, misschien zit er ook nog ergens lucht in de leidingen. Nou ja, het is genoeg voor vandaag. We stoppen ermee. We zien wel verder op de Galapagos.

Maandag 5 april 2010 - donderdag 15 april 2010:
Balabao, Panama City - San Cristobal, Galapagos (922 mijl)
positie 0.53S 89.36W
Om zeven uur gaat de wekker. We maken los van de mooring en vertrekken. We gaan naar de Galapagos. Eerst nog even diesel tanken bij Flamengo Marina.
Het is een lange tocht, de motor wordt heel veel gebruikt, ook gebruiken we de halfwinder. En een groot deel van de tijd boksen we tegen stroom en wind in. We moeten naar het zuidwesten en de wind komt uit het zuidwesten.
We genieten enorm van het waterleven om ons heen, erg veel dolfijnen, butskoppen, vliegende vissen en veel vogels. En.....neptunus komt aan boord! Na 10 dagen en 6 uur, en 133 uur motoren komen we aan op San Cristobal.
Wil je weten hoe onze oversteek was, dan kun je het oceaanlogboek lezen, of klik hier.

Vrijdag 16 april: San Cristobal, Galapagos
We slapen heerlijk achter ons ankertje. Geen wachten lopen, niet wakker worden gemaakt na 3 uurtjes slaap, nee we kunnen lekker blijven liggen. 's Ochtends worden we wakker door het geknor van de zeeleeuwen die rondom onze boot zwemmen. Het is toch wel een wonderlijke dierenwereld hier op Galapagos. Mens en dier leven vreedzaam naast elkaar.
Gisteren zagen we er al iets van. Maar vandaag als we met de watertaxi naar de kant gaan valt het ons opnieuw op. Je struikelt lellerlijk over de zeeleeuwen. Overal, op de boulevard, op de trappen, zelfs op de bankjes, in de vissersboten, liggen zeeleeuwen. Lekker lui genietend van de zon. En meuren dat deze beesten doen! We kijken onze ogen uit, fantastisch.
We kuieren eerst naar Bolivar, we halen onze paspoorten op, krijgen onze entree voor het nationaal park en betalen 726 dollar! Pfff, of je een emmer leeg gooit. We maken gelijk een afspraak met Bolivar junior, voor de diesel. Komende maandag komt-ie leveren aan boord. We hebben van andere zeilers gehoord dat je niet de hoeveelheid diesel krijgt waarvoor je betaald, en we brengen dit ter sprake. En ja hoor, Bolivar zegt "hier op Galapagos is een gallon een bijzondere gallon. 1 gallon is 4 liter". Dus als je 400 liter besteld, leveren ze 100 gallon, en in werkelijkheid is dit 380 liter, maar je betaal voor 400 liter.
"Flauwekul",  zeggen we, "een gallon is een standaard maat, dus een gallon is een gallon en 3,78 liter". We praten wat heen en weer, uiteindelijk zeg ik, dat ik met hem mee ga naar de pomp. Het hele lijf van Bolivar drukt onvrede en verzet uit, maar ja er veel tegenin brengen kan hij niet. Wordt vervolgd dus.
We gaan het dorpje hier maar eens verkennen, het is een klein plaatsje, Puerto Baquerizo Moreno. En in een poep en scheet ben je er door heen. Morgen willen we een dagtochtje doen over het eiland. Uiteindelijk komen we terecht bij Fernando, eigenaar van een reisbureautje. Ze organiseren alles wat je vraagt, als je maar betaald. De dollar heeft hier zijn intrede gedaan. Morgen staat er een chauffeur om 9 uur klaar voor de deur van Fernando en deze laat ons een stukje van het eiland zien.
We wandelen verder langs de boulevard en komen bekende zeilers tegen, Jim en Mike (van de Tenaya), JP (van de Kali) en ontmoeten ook Dan (van de Liquid Courage) die we tijdens de oversteek gesproken hebben op het radionetje.
Uiteindelijk komen we natuurlijk terecht op een terrasje aan het bier. En dan treffen we ook de andere zeilers van het radionetje, zo hebben we eindelijk gezichten bij de stemmen en namen.

Zaterdag 17 april: San Cristobal, Galapagos
We zijn wat aan de vroege kant als we met de watertaxi naar de kant gaan. We gebruiken onze dinghy niet, want we hebben geen zin in een zeeleeuw in onze bijboot. Erin is nog tot daaraantoe! Maar hoe krijg je dat enorme beest er weer uit?! Nee, de watertaxi lijkt ons een prima optie.
We hebben nog tijd voor een bakkie.  Om negen uur zijn we present bij Fernando, en daar komt de chauffeur ook al aan. Bernardo heet hij. We schudden handen, Bernardo spreekt een paar woordjes Engels, ik een paar woordjes Spaans. We redden het wel, zo. Bernardo is een fijne vent, hij weet en kent veel van de flora en fauna hier op San Cristobal.
Eerste halte is een klein dorpje El Progreso, een zeer klein dorpje, we gaan door naar El Junco, een kratermeer gevuld met zoet water, op een hoogte van 650 meter. Het is hier een stuk koeler, lekker aangenaam en we hebben een mooi uitzicht over het eiland.
Volgende stop is Cerro Verde een gehucht met 100 inwoners. Bernardo kent hier een paar mensen, volgens mij is het hier zo klein dat iedereen iedereen kent. We stoppen bij een winkeltje, en eten een heerlijke watermeloen op.
Dan is het tijd voor de landschildpadden, we gaan naar La Galapaguera, het is een stukje natuurreservaat van 2 hectare. Hier leven ongeveer 70 schildpadden in gevangenschap. Het is een kweekplaats voor de schildpadden om zo het uitsterven van schildpadden te voorkomen. Ooit, nog niet zo lang geleden, leefden er ruim 100.000 schildpadden op San Cristobal, nu zijn het er nog slechts 1100!
We zien de schildpadden, ze zijn groot, wegen ongeveer 90 kilo en ze hebben een erg lange nek. Als ik nog eens een keer goed kijk, is het net of ik ET zie. Als ik dat zeg tegen Frans, begrijpt Bernardo wat ik zeg. Ik zie hem aandachtig kijken naar de schildpad, en hij begint spontaan te liggen. Hij ziet de gelijkenis ook!
Na een uurtje gaan we verder naar een strandje, Puerto Chino. Je schijnt er goed te kunnen snorkelen, nou we blijven nog geen 5 minuten, eenmaal op het strand worden we overvallen en aangevallen door grote zandvliegen. Jakkes, wat kunnen die gemeen steken, in rap tempo lopen we terug naar de auto.
Bernardo brengt ons weer veilig terug, onderweg komen we langs de enige tankstation die het eiland rijk is. Gallon prijs voor de diesel 1.05 dollar. Wij moeten Bolivar 3.55 dollar betalen. Een groot verschil. Toch maar eens een balletje opgooien. Bernardo vertelt dat 1.05 de prijs is voor de lokalen, wij moeten toestemming vragen bij de port captain om diesel te mogen tanken en betalen dan 2 dollar per gallon. Altijd nog goedkoper dan via Bolivar. We vragen aan Bernardo of hij ons kan helpen. "No problemas", zegt hij.
Dat is hier standaard, op alles wat je vraagt is het antwoord "no problema". Uiteindelijk kopen we via Fernando de diesel voor 2,50 dollar per gallon. En hij levert diezelfde middag.

Zondag 18 april: San Cristobal, Galapagos
Vandaag een opruim- en klusdag aan boord. We hebben nogal wat te doen, wassen, poetsen, enzo. Maar ook de olie van de hoofdmotor moet vervangen worden, Frans vervangt niet alleen de olie, maar gelijk alle filters. Ziezo de motor kan weer een jaartje vooruit. Ook de watermaker verdient een onderhoudsbeurt, maar daar hebben we nog geen tijd voor.
Ik stort me op de buitenkant van onze lady. In Balbao, Panama, heeft iemand ergens olie laten lozen, en dat dreef precies op de plek waar wij lagen. De onderste witte rand, is nu niet meer wit, maar zwart. Dat wordt een taai klusje. Ik ben een paar uurtjes zoet, terpentine moet er aan te pas komen. Het meeste gaat eraf, maar echt schoon is het nog niet. Er moet later nog maar eens een tweede poetsronde aan te pas komen.
Ik bungel tussen bijboot en onze lady. En dan op eens, geproest en gespetter, zwemt er een zeeleeuw tussen de bijboot en de lady door. Ik schrik me rot. Nou de zeeleeuw vindt het wel wat, en nieuwsgierig als-ie is, steekt ie een paar keer zijn kop boven water en zwemt rondjes om me heen. Er komen kleine krabbetjes tevoorschijn als ik aan het poetsen ben, hup daar komt de zeeleeuw en weg is het smakelijke hapje.
Het is even wennen hoor, die beesten om je heen. Maar toch wel erg leuk, 's avonds horen we ze spetteren als we in de kuip zitten en 's morgens als we wakker worden horen we zwemmen ze rondom onze boot.

Maandag 19 april 2010: San Cristobal, Galapagos
Vandaag gaan we naar het Interpretation center, gebouwd in 1998. Een soort permanente tentoonstelling over de Galapagos. Het ligt vlakbij Puerto Baquerizo Morena. Nou als je door de tentoonstelling loopt dan word je niet echt vrolijk van de ontwikkeling die de Galapagos doormaakt. Het lijkt niet echt goed te gaan met de dieren hier op de eilanden, teveel mensen, teveel toeristen en teveel vervuiling. Erg jammer, de overheid zou moeten ingrijpen, maar er gebeurt niets. Iedereen wil een graantje meepikken van de grote geldberg.
We lopen een stuk, er zijn prachtige paden aangelegd en we wandelen naar Playa Tijeretas, het schijnt één van de mooiste snorkelplekken te zijn hier op het eiland. Dus we hebben onze snorkels mee. Als we daar aankomen zien we geen strandje, maar lavarotsen. We klauteren over de rotsen naar het water, het is erg helder. Maar we zien of van een verdere klauterpartij het water in. We wandelen terug langs de kust en komen zo weer terug in het dorpje.
Met de watertaxi gaan we terug naar de boot.
Frans gaat verder met de kraanklus. De kraan op de wasbak in het toilet lekt enorm. Dus die moet eraf, in de schoonmaakazijn, maar helaas de kraan is ten dode opgeschreven. Het wordt dus tijd voor een andere kraan. Een beetje zoeken hier, maar we hebben iets gevonden. Als Frans de kraan bijna geplaatst heeft breekt één van de slangetjes af, shit. Nou morgen maar weer verder klussen.
Ondertussen ben ik naar de kant gegaan, ik moet nog even langs Bolivar om te melden dat we vertrekken op woensdag. Zodat hij de uitklaringspapieren kan regelen. Nou ik krijgen een vreselijk onthaal, Bolivar is erachter gekomen waar we de diesel hebben gehaald. En hij ziet zo z'n business natuurlijk verdwijnen. Ik word bedreigd met gevangenisstraffen, enorme boetes, en regelmatig valt het woord illegal wat we gedaan hebben. Pfff, wat een gedoe. Prompt spreekt Bolivar geen woord Engels meer, maar ratelt maar door in het Spaans. Ik hou me maar een beetje op de vlakte en van de domme. Ik ben blij als ik weer buiten sta. Galapagos maffia!

Dinsdag 20 april 2010: San Cristobal, Galapagos
Vandaag een toeristisch uitje! We gaan met een motorboot snorkelen, eerste halte is het eilandje Isla Lobos, snorkels op, flippers aan en we plonzen het water in. We snorkelen tussen vissen, we zien schildpadden en de zeeleeuwen zwemmen om ons heen. Fantastisch. Op de rotsen zien we blue footed boobies, vogels met echte felblawe voeten, erg grappig om te zien, en we zien onze eerste leguanen.
Na een uurtje snorkelen, gaan we verder. Doel is dit keer Léon Dormida. Een enorme grote rots, midden in zee, die loodrecht omhoog steekt. Er is een spleet tussen de rotsen, en daar kun je doorheen zwemmen. Er schijnen hier veel haaien te zijn, ook de hamer haai en veel manta's. Ik ben een beetje gespannen als we het water in springen. Het water is koud, maar redelijk helder. We kunnen denk ik wel een meter of 20 ver kijken. En ja hoor, we kijken naar beneden en daar zien we haaien. Ik hou Frans zijn hand maar stevig vast, hopelijk zijn we geen lekker smakelijk hapje. We hebben de stroom mee en hoeven ons nauwelijks te bewegen, zo langzaam mogelijk gaan we door de kloof, om zo veel mogelijk te zien. We zijn twee enorme grote manta's (roggen). Eén is helemaal zwart, en de andere is zwart met witte stippen. Hij lijkt zo groot dat het net is of-ie vleugels heeft als de manta zich voortbeweegt.
Na een half uurtje klimmen we weer aan boord. Brrr, wat zijn we koud. Het is tijd voor een strandje, kunnen we lekker in de zon liggen en een beetje opwarmen.
Rond een uur of drie zijn we weer aan boord, we hebben een geweldige dag gehad en veel gezien.
Frans heeft nog een klusje, de herstelactie van de kraan, en ik haal de uitklaringspapieren op bij Bolivar.

Woensdag 21 april 2010:
San Cristobal - Santa Cruz, Galapagos (36,5NM)
positie 0.44S 90.18W
Het is een prachtige zeildag, een lichte bries, mag wel ietsje meer zijn wat ons betreft. Acht uur, we halen het anker op, en gaan naar Santa Cruz. We kunnen de hele tijd zeilen, het laatste stukje moet de motor aan, we dreigen anders in het donker aan te komen en dat willen we niet.
Als we aankomen, zien we welke rollers er staan op de ankerplek. We hadden al gehoord dat de ankerplek hier niet fijn is, maar dat is een understatement. Tjonge, jonge, wat een rollers. Het lijkt wel of we zeilen zo gaat de boot te keer.
We blijven aan boord, eerst maar eens kijken of alles goed gaat, het rif achter ons ligt toch wel erg dichtbij.

Donderdag 22 april 2010: Santa Cruz, Galapagos
We hebben een beetje een onderbroken nacht gehad, regelmatig even checken of alles goed gaat. Maar onze lady ligt prima, het anker houdt goed, we gaan alleen behoorlijk te keer.
Even na achten komen Ronny, het hulpje van Bolivar. Hij haalt de papieren en paspoorten op. We moeten op elk eiland in- en uitklaren. Wat een gedoe, en natuurlijk moet er overal weer betaald worden. Galapagos maffia!
We gaan met de watertaxi naar de kant, we hebben afgesproken met de Legend 2 (met Werner, Kathy en David) om gezamenlijk een tripje over het eiland te maken. We houden een taxi aan, maar geen van de chauffeurs spreekt Engels. Dan maar een Spaans-talige, we geven aan waar we heen willen, sommige plekken moet je een gids huren en mag je niet zonder begeleiding komen. Na wat onderhandelen komen we uit de prijs en de plaatsen die we willen bezoeken. Ernesto is onze taxichauffeur vandaag.
Eerste halte is Los Gemelos, een bergketen, ooit een vulkaan geweest. Nu kijk je in een enorm diep gat. Volgende halte is een ranch, waar de landschildpadden nog vrij in de natuur rondlopen. Er schijnen er nog 200 hier te lopen, we vinden er een paar. Het blijft een fantastisch gezicht. Door naar de lava tunnels, er zijn hier tunnels gevormd tijdens de vulkaan uitbarstingen. Als we halverwege de tunnel zijn, moeten we kruipen. Op handen en knieën door een nauwe opening om verder te kunnen. Het is gelukkig maar een klein stukje, maar we zitten lekker onder de modder.
Als we weer uit de tunnel komen, aan de andere kant, staat Ernesto op ons te wachten. En dan de laatste stop, Media Luna en Cerro Crocker. De hoogste bergtoppen van het eiland, het is een behoorlijke klim, ruim een uur naar boven. Maar de beloning is een fantastisch uitzicht over het eiland.
En dan terug naar het plaatsje Puerto Ayora. Als we daar aankomen werpen we eerst een blik op onze boot. Tjonge, jonge wat gaat dat de tekeer. We wilden eerst nog een biertje drinken op een terrasje maar we besluiten maar aan boord te gaan. De boot een beetje in de gaten te houden. De Legend 2 besluit verderop te gaan ankeren. We blijven liggen waar we liggen.
Even later komt Ronny met onze papieren. Ik ga aan het eind van de dag naar het stadje, vers fruit en groente kopen en een pizza halen . De ankerplek bevalt ons zo slecht, dat we morgenvroeg vertrekken naar Isabella. Wel jammer, we hadden nog wel een dagje willen blijven om te snorkelen en het Darwin center te bezoeken.

Vrijdag 23 april 2010:
Santa Cruz - Isabella, Galapagos (36,5 NM)
positie 057S 90.57W
We maken ons een beetje zorgen om het anker, er staat zoveel deining dat we voorzichtig moeten zijn met het binnenhalen van de ankerketting. Gelukkig is de deining in de loop van de nacht iets minder geworden, zes uur gaat de wekker. En een half uurtje later haalt Frans het anker op. We krijgen het anker heel aan boord, geen schade aan de boegspriet, geen problemen dus.
Eenmaal buiten merken we dat er weinig wind staat, en de wind die er is komt uit het zuidwesten. Precies op de neus, dus eerst gaat de motor aan. Als de wind toeneemt, kunnen we zeilen. We halen de koers niet helemaal en aan het eind moet de motor weer bij.
Het is even opletten bij het naar binnen varen, de rollers staan in de baai, dan liggen er een paar eilandjes en daarachter liggen de bootjes voor anker. Het is er druk, we varen erg langzaam tussen door. Ik stuur en heb een oog op de dieptemeter en Frans staat voor op de boeg en houdt de boel in de gaten. Uiteindelijk vinden we een plekje helemaal aan de zijkant, en we worden verwelkomd door pinguins en zeeleeuwen. Fantastisch. Het is hier 30 graden en er zwemmen pinguins!
Omdat we redelijk dicht bij de rotsen, rif, liggen en we daar niet tegenaan willen komen, brengen we ook een hekanker uit. Ik moet altijd even wennen aan een nieuwe ankerplek, maar we liggen hier goed. Met een gerust hart kunnen we Isabella gaan verkennen.
Bij het naar binnen varen zien we de Mintaka 2, Dave en Joanne, ze zwaaien uitbundig. Ik roei met de bijboot naar ze toe, even bijkletsen. Ze vertellen honderd uit, allemaal tips, adviezen en leuke dingen om te doen. Jammer genoeg, vertrekken zij morgen naar de Marquesas, misschien treffen we elkaar daar opnieuw.

Zaterdag 24 april 2010: Isabella, Galapagos
De dinghy wordt opgepompt, het is tijd om naar de kant te gaan. Het water is erg ondiep, maar zonder kleerscheuren bereiken we de kant. Als eerste gaan we direct rechtsaf, naar het strandje Playa Concha y Perla, en ja hoor hier zien we ze dan eindelijk. De leguanen, je hebt hier land- en marina leguanen. Je moet goed kijken, ze zijn zwart en liggen op zwarte lava rotsen, dus goed gecamoufleerd. Ze zijn totoaal niet schuw, ze blijven liggen waar ze liggen en je kunt ze behoorlijk dichtbij naderen.
We lopen door naar het dorpje, Puerto Villamil. Eerst maar eens op zoek naar de Puerto Capitania, om ons te melden en in te klaren. We geven onze papieren af, maar de port captain wil nog niet aan het werk. Of we om 4 uur maar terug willen komen.
Onze magen knorren, dus het is tijd voor een lunch. We vinden een restaurantje, we krijgen de lunch kaart, maar alles wat we aanwijzen hebben ze niet. Oké, wat hebben jullie dan wel? Het wordt kip met rijst en patat. Na de lunch verkennen we het dorpje, het is een klein plaatsje maar er zijn toch nog behoorlijk wat winkeltjes. Ondanks de eerdere berichten kunnen we hier nog wel wat verse groente en fruit scoren voor de grote oversteek.
Terug naar de port captain. Je ziet hem denken, o ja ik moest iets doen. Of we over een uurtje maar weer terug willen komen. "Kan het morgen of overmorgen ook?", vraag ik. Opgelucht haalt hij adem, prima morgen of overmorgen is ook goed.

Zondag 25 april 2010: Isabella, Galapagos
Zes uur en de wekker gaat af, wat vroeg! Met moeite klim ik uit het bed, Frans is er met één sprong uit, en staat zich al te scheren. Ik ga de broodjes maar eens smeren. Na ons ontbijtje, komen Jim en Kathy (van de Tenaya) eraan, ze halen ons op in hun bijboot. We zijn zo aan het keuvelen dat we niet echt opletten en even later raakt de staart van de aanhangmotor de rotsen. Het is erg laag water, en je moet goed opletten hoe je vaart. Na wat manoevreren bereiken we zonder verdere kleerscheuren de kant. Wilmer, onze gids voor vandaag, staat ons al op te wachten. We proppen ons in de auto, de auto is te klein. Eerst maar eens de auto ruilen voor een busje. En dan pikken we Mike op. De rit gaat naar Sierra Negra, een grote vulkaan. En daar gaan we wandelen. Na een half uurtje komen we aan bij het vertrekpunt van de wandeling. Het is nog vroeg en we zijn de eersten vandaag. Er zijn twee mogelijke wandelingen, maar beiden zijn erg lang. We kiezen voor de kortste. Als we onderweg vragen aan Wilmer, hoe lang nog, zegt hij "nog een uurtje". En dat gaat de hele dag zo door, ondertussen zijn we gestart om 8 uur 's ochtends en tegen half vijf 's middags zijn we weer terug, 20 kilometer hebben we in de benen zitten.
Maar eerlijk is eerlijk, het is de moeite waard. We wandelen langs de krater (de vulkaan is actief en 5 jaar geleden was de laatste uitbarsting) en hebben een fantastisch uitzicht, en Wilmer weet heel erg veel. Bij elk plantje en bij elke vogel verteld hij wel iets.
Als we boven zijn gekomen, lopen we daarna door de Vulcan Chico, een kleinere vulkaan. Het is of je in een maanlandschap terecht komt, we hebben een fantastisch uitzicht over een deel van Isabella. Als we weer terug zijn in het dorpje, een klein dorpje met een paar honderd inwoners, een paar winkeltjes, geen pinautomaat (dus je moet van te voren voldoende dollars meenemen) en zandpaden (geen verharde wegen) zijn we moe. Maar we gaan er maar weer eens naar port captain toe, om in te klaren. Helaas, we vinden wel de port captain, de gegevens zijn ingevoerd in de computer, maar het printen wil dit keer niet lukken. Of we morgen maar weer terug willen komen.

Maandag 26 april 2010: Isabella, Galapagos
Vandaag een rustig dagje, er moet één en ander voorbereid worden voor de oversteek. Huishoudelijke klusjes, bed verschonen, wc een poetsbeurt, beide koelkasten moeten schoon, etc. Frans geeft de watermaker een service beurt. En dan kan de watermaker lekker draaien, we willen met een volle watertank vertrekken.
Zo rond een uur of vier stappen we in de bijboot en gaan we naar de kant. Er is vandaag vers fruit en voedsel gebracht, dus we gaan inkopen doen. Eerst maar weer eens langs de Puerto Capitania.
En ja hoor het toverwoord is weer mañana, dus we zijn nog steeds niet ingeklaard. Waarschijnlijk wordt het in- en uitklaren in één keer. Of helemaal niet, en dan gaan we zo weg. We vinden het allang goed.
We vallen neer op een terrasje, drinken een biertje, en gaan daarna op zoek naar een restaurantje, rijst met garnalen staat er op ons menu. Lekker.

Dinsdag 27 april 2010: Isabella, Galapagos
We hebben weer een toeristisch uitstapje vandaag, dit keer niet met de benenwagen maar met een boot, met Fabricio. Hij heeft beloofd ons tussen zeven en half acht op te halen. Dus de wekker staat weer lekker vroeg, even na zessen. Om zeven uur zijn we klaar, maar alles wat er verschijnt geen Fabricio. Even na acht uur komt hij eraan. "What happened?", vraag ik. "Island time", is het antwoord. Tja dat verklaart alles.
We stappen aan boord, Jim en Kathy zitten er al in. Mike is terecht gekomen op een andere boot. Dus die treffen we op de plaats van de bestemming. Doel zijn de lava tunnels. Na 45 minuten varen, racen zeg maar met 150 Pk, komt het spannendste van de dag. Er staan behoorlijke brekers, ik krijg een angstig vermoeden dat we daar doorheen moeten. Fabricio gaat naar links, gaat naar rechts en ziet het juiste moment en geeft vol gas. Daar gaan we, links en rechts tussen de rotsen door en even later zijn we veilig binnen in de lagoon.
We zien pinguins, schildpadden, blue footed boobies en een wondere wereld van lava en cactussen. Dit was ooit een lava veld, maar de lava is deels ingestort en de ontstane tunnels hebben zich gevuld met water en daar varen we nu door heen. Een fantastisch gebied. We mogen er niet zwemmen omdat het een beschermd gebied is, maar we krijgen een prima indruk. En dan is het tijd om weer te vertrekken.
We moeten weer door de branding heen, ik vind het nog enger dan de vorige keer. Dit keer zie je de golven op je af komen en net als je denkt deze golf breekt, zijn we er overheen.
Een stukje verderop, gaan we weer een lagoon in, gelukkig zijn de brekers hier niet zo hevig, maar er zit wel iemand voor op de punt om de rotsen in de gaten te houden, het is er erg ondiep. Ook dit keer komen we zonder kleerscheuren binnen.
En dan gaan de snorkels op en zwemvliezen aan, en hup het water in. We snorkelen in de lagoon, hoogtepunt zijn de white-tipped haaien. Tjeeminee, we zwemmen tussen de lava rotsen en een tunnel door en opeens zijn daar een aantal haaien. Ik houd eerbiedig wat afstand, maar Frans is erg gefascineerd en zwemt er zelfs dichter naar toe. Stoere vent hoor! De haaien zwemmen vlak bij, de grootste is denk ik even groot als ik ben.
Het is tijd om terug te gaan naar de boot, we racen terug naar onze lady en om half één stappen we weer aan boord. Einde van een fantastische snorkeltrip.

Woensdag 28 april: Isabella, Galapagos
We stappen op tijd in ons bijbootje, het is weer even oppassen en tussen de ondieptes door laveren, maar we komen goed aan de kant. Eerste halte is op zoek naar een internet cafe. Dat vinden we, genaamd El Rincon café. Voor de beeldvorming het café bestaat uit vier houten palen en een rieten dak, en je kunt er niets kopen, geen koffie, geen thee, geen frisdrank. Gelukkig is aan de andere kant van de straat een restaurantje, een soort gaarkeuken. Regelmatig zie je of Frans of mij de weg oversteken, soms met een kop koffie, soms met een bord vol eten. Uiteindelijk zitten we 5 uur in het internet café, het lukt ons om 100 (van de 160) foto's op de website te plaatsen. De verbinding is erg traag, dus de resterende foto's van de Galapagos houden jullie te goed, maar je moet een maandje geduld hebben want ondertussen zijn we bezig met de oversteek naar de Marquesas. Maar goed, na de internet aktie, wandelen we het dorpje in. Op zoek naar Jim van de Tenaya, want we hebben met hun afgesproken naar de Wall of Tears te gaan. Dit is een muur gebouwd door de gevangenen toen er op Isabella nog een strafkamp was. Vandaar de naam Wall of Tears. We gaan eerst nog even langs bij de havenmeester, dat hadden we beter niet kunnen doen, want uiteindelijk zien we niets de Wall of Tears.
Als we bij de havenmeester aankomen, vertellen we dat willen vertrekken en dat we willen uitklaren. We vertellen maar niet dat we al sinds zaterdag bezig zijn om in te klaren. We mogen binnenkomen,
"Neem een stoel", zegt-ie. Dat doen, zowaar we zijn een stap verder. Het systeem gaat aan en ja hoor even later zijn we ingeklaard. Het kan dus toch. Even later komt de bemanning van de Legend 2 binnen, ook zij willen inklaren. Als dat maar niet voor vertraging bij ons zorgt. We zitten met z'n allen gezellig te keuvelen.
Opeens wordt de havenmeester zenuwachtig, of we toch maar buiten willen wachten. Er blijkt hoog bezoek aan te komen, zijn baas en nog een aantal andere hoge pieten. Er zijn een aantal visserschepen aan de ketting gelegd omdat ze illegaal aan het vissen waren. We gaan braaf naar buiten, natuurlijk willen we de havenmeester niet in verlegenheid brengen. Hij zegt nog "you can come back in an hour", maar "nee", zeg ik vriendelijk, "dat hebben wij eerder gehoord, sinds afgelopen zaterdag, we wachten wel hier". En ik lach er vriendelijk bij. De havenmeester begrijpt het. De havenmeester spreekt bijna geen Engels, dus alles moet in het Spaans, maar hij begrijpt mij donders goed.
We staan buiten, wachten, en wachten, en wachten..... Elk kwartier trek ik aan zijn jasje, "hoe staat het met de uitklaring". "Het komt zo, of we nog 5 minuten willen wachten", is het antwoord.
Nadat we anderhalf uur hebben gewacht, ontplof ik bijna. De beker is vol, als ik weer vraag  hoever het met onze uitklaring staat en weer als antwoord krijg nog 5 minuutjes, geef ik hem de volle lading. We staan hier al bijna twee uur, zijn sinds zaterdag bezig met de formaliteiten, ik heb het gehad. "I'll wait another 15 minutes, still no zarpe (dat is de uitklaring) and I leave tomorrow for the Marquesas without an zarpe!@#$%", antwoord ik.
Op dat moment zien we dat de hogere officieren vreemd kijken en gaan vragen wat er aan de hand is. Onze havenmeester smeert hem er tussen uit! De hogere baas zegt dat dit zo niet kan, geeft iemand anders de opdracht om uit te zoeken wat er aan de hand is en warempel 30 minuten hebben we ons uitklaringsbewijs! Het kan dus toch.

Donderdag 29 april: Isabella, Galapagos
Frans is jarig, hieperdepiep hoera! We vieren het 's ochtends met een lekker bakkie koffie en een stuk zelfgemaakte appeltaart. Dat gaat erin als koek, de resterende appeltaart smullen we wel op tijdens de oversteek.
Ik ga eerst naar de kant, brood halen. Frans doet de laatste dingen aan boord om onze lady klaar te maken voor vertrek.
Als ik terug kom moeten we alleen nog even de achterstag in, nou dat doen we vanmiddag wel als het wat minder heet is.
Er gaat vandaag een grote groep boten vertrekken naar de Marquesas, een stuk of tien en allemaal bekenden. We hebben een radionetje opgezet, genaamd Pinguin net. 's Ochtends en 's avonds hebben we met elkaar kontakt. Wij zullen morgen volgen.
Aan het eind van de middag komen Casper en Maud langs, Nederlanders die ook op weg zijn naar Australië met hun zeilboot. Ze blijven lekker lang keuvelen, ze zijn net aangekomen op Isabella en we kunnen hun wel wat tips geven. Als ze vertrekken is het donker, de achterstag aktie stellen we maar uit tot morgen.

Vrijdag 30 april: Isabella, Galapagos
Het tentje gaat eraf, en ik ga de achterstag in. Er is een slangenklem gaan roesten en die moet eruit. Tjongejonge ik sta stijf van de angst, dat is niets voor mij. Ik wil naar beneden. Frans moet maar de hoogte in, en even later heeft hij het in no time voor elkaar. Slangenklem verwijderd en Frans weer veilig beneden. Laat mij maar hijsen.
We zijn zover, eerst het achteranker eruit, en dan het vooranker, het is kwart voor elf, we vertrekken. We zijn op weg naar de Marquesas, 3000 mijl westelijker. Wil je weten hoe onze oversteek is kijk dan op ons oceaanlogboek of klik hier.