Zondag 1 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Acht uur, we zijn bij het dinghy dock. We wachten en wachten, maar geen mister Lofi. We besluiten na een kwartiertje dan maar een wandeling te maken door het dorpje Neiafu. We komen terecht aan de andere kant van de heuvel, een heel andere wereld. Wat een rotzooi en wat een armoe. De huizen hangen van planken aan elkaar, wat golfplaten erover, en men heeft een huisje. Het erf is letterlijik één grote zwijnestal. De varkens en biggen lopen overal knorrend en wroetend rond. Rotzooi en nog meer rotzooi. Oude auto's staan overal langzaam weg te rotten. Nou geen rijkdom hier.
We lopen weer over de heuvel terug naar de andere kant. Klimmen in onze bijboot en gaan terug naar de lady. Tijd voor een bakkie koffie.
In de loop van de middag zakt de temperatuur plotseling een graad of tien, en dan komt er een enorme bui over ons heen. De wind neemt toe, 30-35 knopen, windkracht 8. Er ontstaan heuse golven en we gaan behoorlijk te keer. Alles klappert, en maakt herrie. Na een uurtje is de bui net zo plotseling verdwenen als ze gekomen is.

Maandag 2 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Knock, knock......Drie keer raden! Ja het is mister Lofi. "Where were you yesterday?", vraagt Frans. Het antwoord luidt: "My daugther was ill, I had to go to the hospital, and she gave birth to a baby". Tja dat hadden we nog niet eerder gehoord, zou het waar zijn?
In ieder geval levert mister Lofi weer keurig een broodje.
Het machinepark aan boord van onze lady verdient weer volop aandacht, gisteren is Frans de hele dag bezig geweest met onze generator. Hij deed het niet. Wat een gedoe, en het is nog wel een nieuw apparaat. Maar ja, na uren gesleutel doet-ie het weer. Helaas is er een aluminium ring in de verstuiver beschadigd en natuurlijk hebben we die niet op voorraad. Dus de generator lekt teveel dieseil. Na een nachtje slapen, komt de oplossing. De paté blikje biedt uitkomst en Frans maakt een eigen aluminium ring. Voorlopig voldoet dit, totdat we een 'echte' hebben kunnen vinden.

Dinsdag 3 augustus 2010: Vava'u,  Tonga
Vanochtend lekker relaxen, bakkie koffie, boekje lezen en we draaien wat wasjes. In de loop van de middag tuffen we naar de kant. We zijn op zoek naar een scooter, via het toeristenbureau komen we achter een adresje. En zowaar het lukt, we spreken af dat we morgen de scooter komen halen. De dame die ons helpt is erg timide, en elk vraag wordt bevestigend beantwoord. Of we een local rijbewijs nodig hebben? Ja is het antwoord. Even later of we met onze eigen rijbewijs kunnen rondtoeren. En wederom ja is het antwoord.
We gokken het er maar op, wij gaan toeren met onze eigen rijbewijs.
De prijs is 45 TOP voor een halve dag, zegt ze. En wat blijkt een halve dag is van half negen in de ochtend tot half vijf in de middag. Tja het is maar dat je het weet.

Woensdag 4 augustus 2010: Vava'u, Tonga
We staan op tijd op, jakkes het is slecht weer. Het regent en miezert. Het weer is hier sowieso toch niet heel prettig. Veel buien en wolken. En het is koud vinden wij, tussen de 20 en 25 graden en dat zijn we niet meer gewend.
Gaan we of gaan we niet? Uiteindelijk tuffen we naar de kant, we gaan. Het weer lijkt op te klaren. We melden ons bij het scooterbedrijfje. Er staan al twee scooters buiten, klaar. Tenminste dat denken wij. Niets is minder waar. Uit het hokje ernaast komt erg traag een hele dikke meneer schommelend naar buiten. Er moet nog getankt worden. Gelukkig hebben we net betaald, dus daarmee kunnen ze benzine halen. De dikke meneer gaat zitten op de scooter, die zakt behoorlijk en rijdt weg. Op zoek naar benzine.
Het duurt maar en het duurt maar. We mopperen wat, maar weer eens een babbeltje maken met de verlegen dame. Het kan nog wel een half uurtje duren krijgen we te horen. Nou dan komen we morgen wel terug.
We lopen weg, op zoek naar een bakkie koffie en net als we de straat oversteken komt-ie weer terug. Er is een jerrycan benzine gehaald, de scooters worden gevuld en we kunnen weg. De helms op, de mijne is veel te groot, nee kleiner hebben we niet. Gelukkig biedt een handdoek uitkomst. Eindelijk we kunnen weg.
We rijden de hoofdweg af, heuvel op.  Prrrrrrt.....de motor slaat af. Een trap op de gashendel en de motor slaat weer aan. Prrrrrrt......de motor slaat weer af. Elke keer met gas geven slaat de motor af. Dat is geen succes, terug naar de verlegen dame.
De dikke meneer is verdwenen, maar de verlegen dame is er nog. Nee ze kan ons niet helpen, hoewel er drie andere scooters buiten staan. Nou we besluiten dan maar morgen terug te komen. Ze belooft plechtig dat de scooters dan in orde zijn, afgetankt en dat we direct kunnen vertrekken. "Hoe laat komen we? ", vraagt ze. Dat voorspelt niet veel goeds. Maar wordt vervolgd......

Donderdag 5 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Een nieuwe poging vandaag om te gaan scooteren. Om half negen zijn we present. De verlegen dame ziet ons aankomen, de dikke meneer is er nog niet. Het scooterhok is nog afgesloten. Maar gelukkig 10 minuutjes later komt ook de dikke meneer eraan.
Even later zitten we op de scooter en gaan we weg.
Het is een prachtige zonnige dag. Tonga is niet zo groot, dus we verkennen elk weggetje.  Helaas is de wegwijzering er niet of heel slecht aangegeven. Maar een vriendelijke meneer om de motor stopt, vraagt waar we heen willen en rijdt een stukje met ons mee om de weg te wijzen. Aardig niet waar? We hebben het plan om langs de noordwest kust te rijden, maar helaas daar zijn geen wegen, alleen zandpaden. Omdat het de laatste tijd geregend heeft is het er behoorlijk glibberig. We proberen het toch, maar onze achterwielen slippen lekker weg. Dat gaat niet, dus terug naar de verharde weg. We scooteren de hele dag, komen door kleine en zeer armoedige dorpjes. Overal staat echter wel een kerk, een veel beter huis dan de krotten waar sommige mensen in wonen. En overal vindt je honden (iemand zei tegen ons today's friend but next weeks dinner) en overal vindt je biggen. Het is oppassen op de scooter voor overstekende biggen!

Vrijdag 6 augustus 2010: Vava'u, Tonga
We blijven nog een dagje op onze ankerplek. Boodschappen doen, relaxen, ontspannen wat en doen kleine klusjes. Ik hijs Frans in de mast, de val van de kluiver was gebroken toen we onderweg waren naar hier, dus die moet vervangen worden voordat we naar Fiji gaan. We vinden nog een voorlopig geschikt stuk lijn en dat knopen we aan de kluiver en halen we door de mast. We kunnen weer even vooruit. In Australie moeten we het maar definitief weer in orde maken. We kunnen nu in ieder geval de kluiver weer gebruiken. Hier in Tonga is in ieder geval niets te koop op het gebied van scheepvaart. Help uwzelf is dus het devies.
We hebben geen haast. En we brengen een bezoekje aan de markt, we bezoeken mister Pimrose, waar we vorige week wat souvenirs hebben gekocht. Via hem kunnen we reserveren voor een Tonga feast. Dit is een diner van met alleen maar lokale gerechten, kava drinken en Tonga dansen. Nou dat willen we wel eens meemaken.
Morgen is er een Tonga feast op Ano beach, anchorage 11. Alle ankerplaatsen zijn hier genummerd, zo kun je gemakkelijk iets afspreken of organiseren. Er is een zeekaart waarop alle ankerplaatsen staan gemarkeerd, dus die hebben we ook maar aangeschaft.
's Ochtends is er een cruisers net op de VHF radio, half negen. De lokale commercie doet hier zijn aankondigen, wat is er waar te doen? Nou, morgen dus op Ano beach een Tonga Feast.

Zaterdag 7 augustus 2010: Anchorage nr 11, Tonga
Tien uur, we maken los van de mooring. We hadden het plan om op tijd te vertrekken, acht uur. Maar helaas bij het starten van de motor, ......., geen koelwater. Het vertrouwde probleem, de wierpot zuigt lucht. We zijn eventjes bezig om een nieuw ringetjes te plaatsen in de wierpot, even prutsen.....maar om tien is het dan in orde. Motor starten, losmaken van de mooring, we zijn onderweg.
We zijn onderweg naar Ano beach, hemelsbreed iets van 3 mijl, maar omdat we via allerlei eilandjes moeten zijn we toch 2 uur zoet om er te komen. Er liggen een paar moorings, en we pikken er weer één op. Wel zo gemakkelijk.
Twaalf uur, eerst tijd voor de lunch. En daarna zwemmen, snorkelen, kortom ontspannen.
Volgens Pimrose begint de Tonga feast om zes uur, om half zes is de handcraft markt. Vanaf de boot kunnen we de beach goed zien, maar er is akelig weinig beweging.We zien helemaal niemand. Even voor zes stappen we toch maar in de bijboot, we hangen tot zeven uur rond op het strand, maar er komt helemaal niemand. Het blijft stil, geen Tonga feast dus. Jammer.

Zondag 8 augustus 2010: Anchorage nr 11, Tonga
Omdat het hier zo mooi is, blijven we nog een dagje. We doen helemaal niets, we houden vakantie zeg maar. Lekker luieren, in de zon liggen, zwemmen, boekje lezen en een filmpje kijken.
Helaas begeeft de elektrische pomp het, de pomp om de bijboot op te pompen. We hebben wel een handpomp, maar een elektrisch pompje is wel zo handig. Frans is niet zo handig of hij weet de pomp weer te repareren!

Maandag 9 augustus 2010: Anchorage nr 7, Tonga
We gaan een klein stukje verder vandaag, naar anchorage 7, een stuk van bijna 4 mijl. We varen op de motor, we kunnen wel zeilen, maar we zijn lui. En zo hebben we ook weer lekker warm water en zijn de accu's weer opgeladen.
Rond twaalf uur zijn we anchorage 7, daar zien we oude bekenden, de Elena en de Tangaroa. Twee andere Nederlandse boten.  Het is druk op deze ankerplek, er liggen wel een stuk of 15 boten, maar je ligt hier dan ook heerlijk beschut achter het eiland Kapa. Een fijne plek, logisch dat er zoveel boten liggen.
Ook vanmiddag doen we eigenlijk niets. We snorkelen naar het strand, maar dat is dan ook de enige activiteit die we ondernemen.

Dinsdag 10 augustus 2010: Anchorage nr 7, Tonga
We hebben begrepen dat er op woensdag op Barnacle Beach een Tonga feast wordt georganiseerd. En laat Barnacle Beach nou net hier om het hoekie zijn?! We gaan in herkansing.
In de bijboot tuffen we er naar toe. “Hello”, roep ik. Er komt een dame te voorschijn. Susan heet ze. Er is inderdaad morgen een Tongan feast, en we kunnen ons bij haar opgeven. Zo gezegd, zo gedaan.
We tuffen door naar een klein eilandje Nuku. Het eilandje heeft een wit zandstrandje. Daar gaan we naar toe, het lijkt toen we er gisteren langsvoeren een mooie plek om te snorkelen. Maar dat valt eigenlijk een beetje tegen, na een half uurtje zijn we het zat, tijd om terug te gaan naar onze lady.

Woensdag 11 augustus 2010: Anchorage nr 7, Tonga
We lummelen wat rond, Frans heeft zin om met de boegspriet bezig te gaan. We hebben in Papeete hout gekocht om de boegspriet te 'bekleden', er moet dus gemeten worden en gaten geboord worden. Frans staat met de boormachine op de boogspriet en ik ben de charmante assistente die het gereedschap aangeeft. Tja zo heeft ieder zijn/haar rol zullen we maar zeggen.
Tegen zessen stappen we in de bijboot. Het wordt druk, we tellen bijna 30 bezoekers voor het Tonga Feast. Het biggetje draait al aan het spit. En de tafel is prachtig gedekt, maar eerst moeten we kava drinken. Ik had buiten al een schaal met wat bruinig zanderig water zien staan, ik dacht nog “afwaswater” laat dat nou de kava zijn! We proeven het, het smaakt een beetje zanderig. Maar verder zit er weinig smaak aan. Er zit geen alcohol in, het is meer iets van wiet en hasj, dus als je maar genoeg drinkt wordt je wel 'high'.
We gaan aan tafel, er staan allemaal lekkernijen op tafel, en keurig wordt er uitgelegd wat het is. Yam, zoet aardappel, casava, rauwe vis in een zoet-zure marinade, salade's, gekookte papaya met kokosmelk, fruit (banaan, ananas, watermeloen, kokos), een pakketje gestoofde vis, een pakketje gesmoorde rundvlees.....kortom veel te veel dus, maar allemaal erg lekker.
Na het eten wordt er gedanst. Dat vinden we een beetje teleurstellend. Er komen drie of vier zeer jonge meisjes (een jaar of vijf) die heel verlegen achter elkaar een dansje doen. We zijn waarschijnlijk te verwend met de dansen uit Frans Polynsie.
Het is half negen als we weer terug gaan, pikkedonker. Gelukkig hebben we een zaklantaarn mee, het is even zoeken tussen het koraal, we raken niets en komen weer veilig aan boord.

Donderdag 12 augustus 2010: Anchorage nr 7, Tonga
Vandaag willen we weer terug naar de bewoonde wereld, na 4 dagen op deze mooie ankerplek is het tijd om weer terug te gaan. Vanochtend komen eerst Dick en Tricia van de Geramar bij ons op de koffie. We hadden ze al eerder zien liggen bij Neiafu en even kort kennis gemaakt, maar verder was het er niet van gekomen. Dick enTricia zijn als sinds 2003 onderweg in hun Malö. Voorlopig hebben ze nog geen plannen om terug te gaan naar Nederland, hun doel is Nieuw Zeeland, de onze is Australië. Misschien dat we elkaar nog tegen komen op Fiji, maar daarna gaan onze wegen uit elkaar.
Dick en Tricia halen ons over om mee te gaan snorkelen naar de onderwater grot, Swallows cave. We blijven dus nog een dagje liggen.
Om twee uur pikken ze ons op met hun bijboot, het is een klein half uurtje met de bijboot, ede heen weg is gemakkelijk we hebben de wind in de rug. Snorkel op, zwemvliezen aan en plons het water in. Het is een mooi snorkel gebied, je kunt een eind de grot in, het wordt wel donker en er is geen leven. Wel zien we vleermuizen hangen aan het plafond. Buiten zwemmen we langs het koraal, we zien dat het koraal zo ineens ophoudt en dan loodrecht de diepte in gaat. Wat een helder water hier....De onderwater wereld is bijzonder hier, op de ankerplaats bij het dorpje Neiafu zitten allemaal hele dikke grote blauwe kwallen, jakkes. Dick heeft er al een keer één in zijn watermaker gekregen.  En je ziet heel veel zeesterren hier, niets bijzonders zul je zeggen, maar ze zien diep blauw, zo blauw net of iemand ze met de verfkwast een likje verf heeft gegeven.  Heel apart.
We moeten weer terug met de bijboot, dit keer tegen wind en golven in, we worden lekker nat, maar na een half uurtje klauteren we gelukkig weer aan boord. Lekker douchen en droge kleren aan.

Vrijdag 13 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Het is tijd om weer terug te gaan naar de bewoonde wereld. Na ons ontbijtje gaat het anker op. Frans zwoegt en zwoegt,  ik roep “we zijn los”, “nee hoor”, zegt Frans, “het gaat nog erg zwaar”. Wat blijkt als Frans een blik in het heldere water werpt, ons anker heeft zich ingegraven in het koraal en Frans trekt een stuk koraal mee omhoog van zo ongeveer 40 kilo, terwijl het anker zelf 'slechts' 20 kilo weegt. Geen wonder dat het zo zwaar gaat.
Tjee hoe krijgen we dat los? Pikhaak erbij, maar dat werkt niet echt. En dan komt Dick, van de Geramar, er in de bijboot aan, ook een ander jacht komt naar ons toe. Hulptroepen dus. Dick heeft de oplossing. Een stuk touw om het blok koraal knopen, anker laten zakken en hup daar gaat het koraal. Zo gezegd, zo gedaan, en eventjes later ligt het stuk koraal gewoon weer op 40 meter diepte waar het hoort.
We varen rustig op de motor naar het stadje Neiafu. We pakken onze 'eigen' mooring weer op. 's Middags lopen we even door het stadje, we melden bij de autoriteiten van Fiji dat we er aankomen (je moet je minstens 48 uur melden voordat je in Fiji wateren arriveert anders wacht je een fikse boete) en we regelen een excursie naar de walvissen. Aanstaande maandag gaan we op 'walvis safari', nu maar hopen dat we de humpback whales ook daadwerkelijk zien! Duim maar voor ons.

Zaterdag 14 augustus 2010: Vava'u, Tonga
We hebben iets met eten en feestjes. Vanavond is bij het restaurant Giggling Whale zang en dans. Dus wij daarheen. Helaas het heeft geregend, de dansleider is jarig, morgen is zijn dochter jarig, en hij heeft eigenlijk geen zin, dus vier goede redenen om de zang en dans niet door te laten gaan. Woensdag is de herkansing, maar helaas, wij zijn dan waarschijnlijk onderweg naar Fiji.
We eten wel lekker bij Giggling Whale en hebben het prima naar onze zin.

Zondag 15 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Frans is druk met de boegspriet. Onze boegspriet krijgt een 'houten jasje'. Er wordt een vloertje van hout op de boegspriet gelegd. Frans is al een aardig eindje op weg, en het gaat er mooi uitzien. Een dag met klusjes dus vandaag.

Maandag 16 augustus 2010: Vava'u, Tonga
Spannend, vandaag gaan we op whale watch excusions met Beluga Diving. Even voor half acht tuffen we naar de kant. We passen een wetsuit aan, de anderen komen er ook al aan lopen. We zitten met 14 personen aan boord, en iedereen is even opgewonden. Acht uur vertrekken we. De grote vraag is of we vandaag de humpback whales gaan zien. In deze beschutte en warme wateren komen elk jaar van juni tot oktober de humpback whales om te paren en hun jongen te baren. Tot nog toe hebben wij nog geen walvissen gezien, maar hopelijk hebben we vandaag meer geluk, en als we helemaal geluk hebben kunnen we zelfs met ze zwemmen. Het is vandaag zonnig en rustig weer, de zee is kalm, dus perfecte omstandigheden. En we hebben geluk en hoe.
We komen na een drie kwartier aan bij het eilandje Euakafa en daar zwemt een moeder met een kalf. Ze dobbert een beetje heen en weer, we kunnen met de motorboot dichtbij komen, we zien ze goed. Regelmatig komt de rug boven water of de koppen. Het jong is nieuwsgierig, als het te dichtbij de boot komt grijpt de moeder af en toe in.
De eerste groep mensen gaat in het water. Wij moeten nog even op onze beurt wachten. Er mogen niet meer dan 4 personen tegelijkertijd het water in om de moeder en haar kalf niet te veel te storen. En dan is het mijn beurt. Whow! Wat kun je ze goed zijn onder water, en wat een enorme beesten. De moeder is ongeveer 18 meter lang en het kalf een meter of 4, waarschijnlijk net een week oud. Wat een ervaring, we zijn slechts op een paar meter afstand van de natuurwonders. Heel rustig en kalm dobberen ze in het water, af en toe even ademhalen en spuiten ze en soms is het net of de moeder je met haar oog aankijkt. Fantastisch! Ik kom bijna gillend van enthousiasme het water uit!
En dan is het Frans zijn beurt. Ook Frans is razend enthousiast en onder de indruk van deze natuurwonders. Het is eigenlijk niet te beschrijven hoe het voelt om 'met' ze te zwemmen.
Op een gegeven moment zwemmen moeder en kalf ongeveer bij de achtertrip van de motorboot, dichterbij kan niet. En dan vindt de moeder het waarschijnlijk genoeg, en gaan ze rustig zwemmend verder. Wij volgen met de motorboot en hebben goed zicht. Af en toe springt het kalf uit het water, en één keer zelfs springt de moeder uit het water. We blijven uren bij ze. Als het uiteindelijk een uur of één is gaan we weg. Ten afscheid gooit de moeder zich op haar zij en steekt haar (enorm lange) vin de lucht in, net of ze naar ons zwaait. Een onvergetelijke ervaring.

Dinsdag 17 augustus 2010: Vava'u, Tonga
De dag na onze 'walvis safari'. We raken er niet over uitgepraat en genieten nog steeds na. Wat een fantastische dag was het gisteren. We hebben een prachtige tijd gehad in Tonga, maar helaas tijd om Tonga te verlaten. Vandaag dus administratie te doen.
Frans maakt het vlondertje af op de boegspriet en ik ga naar immigration, port captain en customs. Na een uurtje ben ik weer terug aan boord, tijd voor een bakkie.
Dan opnieuw naar de kant, dit keer op zoek naar de laatste verse groente en fruit. Er is gelukkig een dagelijkse markt waar je goed verse groente en fruit kunt kopen. Ik ben te laat voor de ananas, maar ik vind zowaar paprika's. De rest van de dag is het de boot opruimen, de achterkajuit klaarmaken, kortom alles wordt in gereedheid gebracht voor ons vertrek.
Onze laatste geld verbrassen we aan een lekker etentje bij The Balcony, daar zijn we mee begonnen toen we aankwamen in Tonga en zo eindigen we ook.

Woensdag 18 augustus 2010 - zondag 22 augustus 2010:
Vava'u, Tonga - Savusavu, Fiji
positie 16.46S 179.19E
We zijn nog even zoet voordat we wegkunnen, het zonnetentje moet er nog af en de bijboot moet uit het water. Het heeft de hele nacht geregend dus de bijboot is nu een klein zwembadje geworden. Nadat alle water eruit is gelopen kan-ie aan boord. Hup op de kop, maar tjee wat is-ie smerig. Aangroei aan de bijboot, Frans gaat driftig te keer met water en zeep. Na een half uurtje is de boot weer redelijk toonbaar en maken we los van de mooring. Het is half elf. We gaan  naar Fiji.
Het is rustig weer, eenmaal buiten gaat zien we walvissen! De reisbegint goed. Wil je weten hoe de reis is verlopen kijk dan op ons oceaanlogboek of klik hier.

Zondag 22 augustus 2010: Savusavu, Fiji
We hebben de mooring nog niet opgepikt of er komt al iemand aan in een klein bootje. Het blijkt iemand van de marina te zijn. Hij zorgt voor de administratie en bureaucratie, oftewel inklaren in Fiji. We zeggen dat we dat morgen wel doen, vandaag blijven we aan boord. Nou had je gedacht, zo werkt dat hier niet doen. Onmiddellijk inklaren of anders een fikse boete. Of we willen of niet in de komende uren komt het meneertje regelmatig langs, eerste wordt Edwina gebracht. Edwina is van health office. Nou echt geinspecteerd wordt er niet, je ziet er gezond! Dus het formeel wordt ingevuld en gestempeld. Vervolgens moet er betaald worden, niet bij Edwina, maar je moet naar het ziekenhuis hier in het stadje. Morgen dus maar.
Even later komt het motor meneertje weer aantuffen, dit keer met een hele grote dikke meneer. Hij past maar net door onze kajuit opening. Deze meneer is van quarantaine. Ook nu wordt er weinig gecontroleerd, maar natuurlijk wordt er weer een papier ingevuld. Of we morgen maar even langs willen komen om te betalen.
Even later komt het motor meneertje weer aantuffen, dit keer heeft hij Maria aan boord, zij doet vandaag zowel customs als douane. Nou haar zijn we niet zomaar kwijt. We vullen een viertal formulieren in, alles in tweevoud. Er wordt flink gecontroleerd. Met name op onze drankvoorraad. We openen maar één kast en onze koelbox waar een paar biertjes koud liggen, anders is het ook nog belasting betalen. Gelukkig is ze erg aardig en vind ze het goed. Of we morgen maar even langs willen komen om te betalen en dan kan ze onze paspoorten stempelen want ze heeft nu geen goede stempel.
En natuurlijk moeten we overal extra voor betalen want het is zondag.
Enfin, drie uur later, is alle papierwerk gedaan en hebben we eindelijk rust. Lekker relaxen, morgen gaan we wel naar de kant voor vandaag vinden we het genoeg.

Maandag 23 augustus 2010: Savusavu, Fiji
Vandaag gaan we verder met het inklaren, half negen we gaan naar de kant met de bijboot.We blijven even plakken bij Kendra en Maikel, het echtpaar van de Waitui marina. We krijgen een hoop informatie, teveel om allemaal te onthouden. Later nog maar eens wat gerichter vragen. Daarna op naar de pinautomaat, we hebben Fiji dollars nodig. Het is uiteindelijk na negenen als we bij customs aankomen en Maria weer treffen. We dachten even te betalen en een stempel te halen voor onze paspoorten, maar nee er moet toch weer het een en ander ingevuld worden.  Tien uur, we staan weer buiten. Hoog tijd voor een bakkie. Gelukkig zijn de buren van customs een restaurant en daar kunnen we een bakkie halen. Dan op naar de bushalte, met de bus naar het ziekenhuis, daar betalen we de rekening van de Health Officer, we terug met de bus naar het stadje, dan naar Quarantaine en daar voldoende we de laatste rekening. We zijn ondertussen 200 Fiji dollar (ongeveer 75 euro) armer, zondag is de duurste dag om aan te komen in Fiji. Niet doen dus.

Dinsdag 24 augustus 2010: Savusavu, Fiji
Fiji bestaat uit twee grote eilanden, Vanua Levi en Vitu Levi. We liggen op Vanua Levi. Suva, de hoofdstad ligt op Vitu Levi. Oorspronkelijk was hier cannibalisme. Abel Tasman schijnt de eerste Europeaan te zijn die Fiji gezien heeft in 1643, maar uiteindelijk is Fiji een Britse kolonie geworden. Pas in 1970 wordt Fiji weer onafhankelijk.
Er is hier regelmatig een coupe, de regering wordt omver geworden door militairen. De laatste was in december 2006, de huidige regering zit al een tijdje. Oorzaak tussen alle spanningen is het feit dat er twee grote groepen  mensen hier wonen, de oorspronkelijke Fijians, en de indo-Fijians. De laatste groep is hier gekomendoor de Engelsen, als arbeiders voor het vele suikerriet. De native Fijian, zijn voornamelijk christenen, de indo-Fijians zijn voornamelijk hindoe. En beide groepen gunnen elkaar niets.  
Beide groepen zien er echt heel anders uit, heel andere gelaatskenmerken en zijn goed herkenbaar op straat.
We merken niets dan vriendelijkheid op straat, iedereen lacht en is erg aardig en groet je, "Bula" horen we regelmatig. Bula betekent welkom.

Woensdag 25 augustus 2010: Savusavu
Vandaag hebben we een uitje. We gaan het eiland zien, nou ja een stukje. Vanua Levi is veel te groot om in zijn geheel te zien. Samen met Kim en Jim, Amerikanen van de zeilboot Auspie, hebben we een auto gehuurd met chauffeur. De chauffeur is Mohammed,  een indo-Fijian. Volgens Kendra is de ramadan begonnen, Mohammed is moslim. Maar daar doet Mohammed niet aan mee. Hij rijdt ons lekker rond. We moeten hem wel een beetje kietelen anders doet hij niets anders dan rijden en vergeet te stoppen, maar na een paar uurtjes hebben we dat in de gaten. We passeren behoorlijk wat hoge bergen, ongeveer 1000 meter hoog, ons doel is vandaag Labasa. Een grote stad, met een enorme suikerriet fabriek. We stoppen rond een uur of tien bij Palmlea Lodge, een (wederom Amerikaans) zeilersstel heeft het zeilersbestaan eraan gegeven en hier een lodge (hotel) gevestigd en is begonnen met een geitenfarm. Een goede plek om te lunchen volgens Mohammed. Het is tien uur, dus wij vinden het nog te vroeg voor de lunch. En eigenlijk vinden we het ook te luxe, dit is niet het 'echte' Fiji.  Maar Kim is helemaal weg van de lodge. We geven dus onze bestelling door en beloven om een uur of één terug te zijn voor de lunch.
We gaan verder,  Labasa dit keer. Een uurtje later komen we aan in Labasa. Zo groen en hoog als het binnenland is, zo vlak en droog is Labasa. En overal waar je kijkt velden vol met suikerriet.
Een drukke stad, we gaan een uurtje rondkijken. Uiteindelijk komen we terecht op de markt, we zien allemaal kava, kava en nog eens kava. In allerlei vormen. En wij zien rare gekrulde stukjes hout, het blijkt dat de Fijianen hier een sigaretje van draaien. Natuurlijk moeten we daar het fijne van weten, Frans vraagt een verkoper, en de man is zo goed om het voor te doen. Even later zitten Frans en de verkoper aan een stickie te roken!
We gaan door naar de suikerriet fabriek, wat een rij auto's staan er te wachten voor de ingang. De chauffeur moet soms een dag wachten voordat hij zijn vrachtje kan afleveren, niemand klaagt en overal zie je groepjes mensen rondhangen. We willen graag naar binnen, maar helaas de directeur is met lunchpauze, dus er kan niets georganiseerd worden. Jammer.
Dan maar terug naar Palmlea Lodge, voor de lunch. We eten kokodo, een typisch lokaal gerecht. Rauwe vis in een dressing van citroen en kokosmelk. Het smaakt heerlijk. Drie uur, hoog tijd om terug te gaan, helaas zijn we te laat voor de Cobra Mill (een fabriek waar de kokos wordt verwerkt). Daar gaan we morgen wel met de bus naar toe. Om half vijf worden we keurig afgezet bij de marina, tijd voor een biertje na een prachtige dag.

Donderdag 26 augustus 2010: Savusavu
We gaan naar de kant, eerst een bakkie doen en dan zoeken we uit welke bus we moeten hebben naar de Copra Mill. Er staat een bus, bijna volgepakt dus volgens ons gereed om te vertrekken. Even vragen maar, en ja hoor, deze bus gaat langs de Copra Mill. We zitten nog een kwartiertje in de bus, verbazingwekkend wat er nog allemaal bij in kan. Nog meer mensen, nog meer bagage. Alles krijgt een plekje. Stel je een Nederlandse bus voor, 100 jaar ouder, geen ramen, en gekleurd in felle rode, gele en blauwe kleuren. En een versnellingspook van één meter lang waar de chauffeur af en toe een ruk aan geeft. De bagage ruimte onder bus is ook aanwezig, maar deuren zitten er niet meer voor. Het enige wat ontbreekt is de muziek. Pruttel, pruttel, puf, puf,.....de bus komt in beweging. Na een paar minuut even een stop. De buschauffeur geeft iemand de opdracht even een litertje olie te kopen. Hopelijk hebben we dat niet nodig onderweg.
Langzaam, bij een beetje een heuvel wordt er teruggeschakeld naar de eerste versnelling en kruipt de bus omhoog. Na een kwartiertje, jammer vinden we, zien we de Copra Mill, we moeten eruit. Als we uitstappen zwaait de hele buslading ons vriendelijke na.
We melden ons bij de balie. De Copra Mill is open, maar helaas niet in bedrijf. Er wordt groot onderhoud gepleegd. Jammer, maar we kunnen wel een rondleiding krijgen, geen probleem. Er wordt iemand geroepen, hij is van de snelle. In rap tempo wordt verteld hoe van het kokosvlees olie gemaakt wordt.  Het restafval is voer voor de dieren. Het gaat zo snel, we hebben bijna geen ruimte om vragen te stellen. In een kwartier heeft-ie het hele proces verteld en de ruimte laten zien.
We scoren nog een papaya, en een half uur later staan we weer bij de weg. Even later komt er weer een bus, duim omhoog en we stappen in. Een kwatiertje later zijn we weer in Savusavu.

Vrijdag 27 augustus 2010: Savusavu
Dit keer zijn we vroeg, even na achten staan we weer bij Maria, bij customs. We gaan uitklaren, een port clearance heet dat. Fiji is erg strikt, bij elke stad moet je in- en uitklaren. Je krijgt dan een port clearance mee en dat moet je bij de volgende stad weer afgeven. Bovendien moet je de tussenliggende route nauwkeurig opgeven. En wanneer je dit niet doe, alles onder bedreiging van een hoge boete van 2500 Fiji dollar. We zijn dus braaf, gisteravond hebben we ons huiswerk gedaan. En nu geven we keurig aan Maria door dat we naar Lautoka willen en dat we via de noordkust van Vitu Levi varen en waarschijnlijk volgende week vrijdag aankomen in Lautoka. Ik vraag nog even, naief als ik ben, dat mochten we onderweg onze plannen wijzigen vanwege het weer, met zeilen weet je het maar nooit, of dat kan. "No, you are in big trouble", zegt Maria. Nou dat weten we dan ook weer.
De nodige formulieren worden weer ingevuld, stempels gezet, en een uur later stappen we weer naar buiten.  Boodschappen doen, souvenirs kopen, olie halen, kortom we zijn lekker druk, maar dan zijn we ook gereed om te vertrekken. Morgen gaan we.

Zaterdag 28 augustus 2010: Savusavu - Mokagai (55 NM)
Positie 17.26S 178.57E
Vier uur, de wekker gaat af. Wat is het vroeg! Brrr, maar ja we moeten een behoorlijk afstandje afleggen vandaag en we willen bij licht aankomen, dus dat betekent vroeg weg. Het is bewolkt, dus weinig licht van de maan. Maar we kennen de weg, in alle rust maken we los van de mooring en om kwart over vier varen we weg van Savusavu. Het is zwaar bewolkt en de wind komt uit het zuiden, precies de kant waar wij naar toe moeten. Hoog aan de wind zeilen dus. Gereefd grootzeil met kluiver en fok. We gaan lekker, maar het is wel even wennen. De laatste jaren hebben we eigenlijk alleen maar ruime koersen.
Onderweg krijgen we bezoek van een groepje dolfijnen, hoe vaak we dit ook al gezien hebben het blijft een fantastisch gezicht.
Van verre zien we het eiland al liggen, als we dichter in de buurt komen, blijken we niet de enigen te zijn. Er liggen al een stuk of vier boten. We zoeken even naar een plekje en dan valt om kwart voor vier ons anker. Het is een beetje zand koraal bodem, we horen het anker schrapen over de grond, niet helemaal stevig maar goed genoeg voor een nacht.

Zondag 29 augustus 2010: Mokogai - Naigani (18,5 NM)
Positie 17.34S 178.40E
We zijn gedisciplineerd, erg gedisciplineerd. De komende dagen staan we om zeven uur op, kwart over zeven varen we weg en in het begin van de middag komen we op onze overnachtingsplek aan. En dit allemaal om het koraal maar goed te kunnen zien bij daglicht. Het is laveren tussen koraalbanken, en we willen niet de harde bodem raken. Maar gelukkig is alles redelijk bebakend en zijn onze kaartig erg nauwkeurig.
Zo bewolkt als het gisteren was, zo zonnig is het vandaag. De koperen ploert schijnt de hele dag, 's avonds hebben we lekkere rode toeten.
We zeilen op kluiver en grootzeil en zien vandaag ook weer dolfijnen. Een fantastische zeildag.
In Naigani is het zoeken naar een goede ankerplek. We (Frans dus) laten het anker vallen, maar we liggen toch te dicht op het koraal vinden we. Anker op dus, een stukje verder naar buiten, een nieuwe poging. Dit keer zijn we tevreden. Het is erg warm, dus hup het water in, lekker in ons nakie. Snorkel op, en de mooie onderwater wereld bekijken.
We liggen helemaal alleen, voor ons een strandje met palmen en een onbewoond eilandje, achter ons de ruime oceaan. Welkom in het paradijs.

Maandag 30 augustus 2010: Naigani -Vitu Levi Bay (28,9 NM)
Positie 17.27S 178.15E
Het wordt eentonig, maar wederom gaat om zeven uur de wekker en varen we om kwart over zeven weg. Het is weer een prachtige zonnige dag, maar geen wind. De alles moet op de motor. Jammer.
Vandaag bereiken we het eiland Vitu Levi Bay en zullen we via de noordzijde hoppen van ankerplek naar ankerplek totdat we in Lautoka zijn.
We proberen nog even te vissen, maar helaas geen succes.
Om half twee zijn we op onze plek van bestemming, ook nu liggen we alleen.

Dinsdag 31 augustus 2010: Vitu Levi Bay - Cubu Island (16,9 NM)
Positie 17.19S 178.07E
Vandaag gaan we weer een stukje westelijker, het is licht weer, maar er staat voldoende wind om met de kluiver te kunnen zeilen. Langzaam scharrelen we van koraalbank naar koraalbank. Het gaat prima, en we zijn al aardig bedreven in het duidelijk herkennen van de koraalbanken.
We laten ons anker vallen bij Cubu Island. In de loop van de middag komt er een vissersbootje langszij, 7 mannen! Het blijken drie broers te zijn met hun zonen. Helaas zijn ze te ver naar buiten gegaan, de benzine is bijna op. Ze waren blij dat ze ons nog konden bereiken. Frans is zo goed en geeft de 5 liter tank van de aanhangmotor. Ze zijn zo blij als een kind, en we hebben vrienden voor het leven gemaakt.