Dinsdag 30 december - Woensdag 31 december 2008:
Mindelo - Praia (155,3 NM)
Het is zeven uur als de wekker gaat. Alle hens aan dek. Buiten en binnen wordt vaarklaar gemaakt en om kwart voor acht halen we het anker binnen. Eenmaal buiten gekomen staat er weinig wind, heel erg weinig. We moeten op de motor. Jammer.
Wel worden getrakteerd op een spetterende show van een heleboel dolfijnen. Ruim een half uur zwemmen ze met ons mee en spelen ze met onze boeg. Het is een fantastisch gezicht.
Tegen de avond wakkert de wind aan en kunnen we gelukkig zeilen. Helaas in de morgen is de wind weer op en het laatste stuk varen we weer op de motor.
Ondertussen slepen we met ons vislijnt, een nieuwe grote haak, de vorige was wat klein en is verbogen, maar geen vangst. Noppes!
Ook het toilet heeft het begeven tijdens de oversteek, definitief verstopt. Er moeten toch nieuwe afvoer buizen komen, een klus voor de andere kant van de oceaan. Voorlopig dient de puts als toilet.
Het is één uur als we weer achter ons ankertje liggen in Praia. We relaxen wat, en gaan toch niet naar de kant. Bineke kookt, wederom, een heerlijke maaltijd voor ons en 's avonds hebben we echte hollandse oliebollen met poedersuiker en champagne. We vermaken ons prima. En dan is het twaalf uur, nieuwjaar. Prospero ano novo!
De vissersschepen toeteren met de scheepshoorn, en boven de stad wordt vuurwerk afgestoken. Gezellig. Een nieuw jaar, wat zal dat ons brengen? We beginnen in ieder gevallen met de atlantische oceaan oversteken.

Maandag 29 december 2008: Mindelo
Vandaag splitsen we ons, Ton en Bineke gaan naar Praia das Gattas en Frans en ik blijven aan boord, er moeten wat klusjes gedaan worden. En we moeten brandstof regelen. Als we bij de marina komen maken we een afspraak dat om vier uur 's middags de diesel bij onze boot geleverd wordt, de boy heeft een drum en met zijn boot brengt hij het bij ons. Prima afspraak denken we.
We gaan de stad in op zoek naar een vishaak, dat lukt niet, winkel is gesloten, inventarisatie aan het eind van het jaar. In een land waar er geen administratie is en chaos hoogtij viert wordt er toch geinventariseerd, hoe vreemd kan het zijn.
Op de markt kopen we wat boodschappen en gaan daarna terug naar de boot. Om vier uur zijn we weer present in de marina. Helaas de afspraak is eenzijdig. Frans moet mee naar de pomp om de diesel te tanken en we moeten het zelf naar onze boot brengen. On top wil de boy 10% vangen! Voor welke diensten is ons compleet onduidelijk. Dus dat doen we niet.
Bij Stuart lenen we jerry cans en we gaan zelf tanken, twee keer op en neer met de dinghy en anderhalf uur later, diesel s tank en zweet en we zijn 200 liter diesel rijker. Wat een gedoe. Het is ondertussen zes uur geworden, hoog tijd om bij Stuart en Andrea een afzakkertje te halen. Het wordt gezellig en van Stuart krijgen we vishaakjes cadeau. Nu nog de vis vangen!

Zondag 28 december 2008: Mindelo
We gaan met z'n allen naar de kant, onze eerste gang is naar een koffie tentje en dat valt nog niet mee. Het is zondag en het lijkt wel uitgestorven in de stad. Maar het lukt toch en even later zitten we aan een lekker bakkie met een taartje.
Mindelo is een leuke grote stad, de straten zijn aangelegd in vierkanten. Goed onderhouden huizen worden afgewisseld met krotjes. Uiteindelijk komen we terecht bij het strand en drinken daar wat fris. We willen allemaal een colaatje, maar de dame heeft er maar twee, dus twee cola en twee sprite. Tot onze verbazing verschijnt bij de volgende klant even later toch een cola op de toonbank?!
In de loop van de middag komen we weer terug aan boord. Er wordt geklopt, Stuart en Andrea van de Sarah liggen hier, het probleem met de verstaging is nog niet hersteld, hopelijk morgen. Ze nodigen ons uit voor een borrel, morgenavond. Tuurlijk, borrelen doen we graag. Gezellig zitten we gezessen in de kuip, ook aan de borrel.
Om half acht tuffen we weer naar de kant. We gaan uit eten, we vinden een leuk tentje, met live music. Erg gezellig, maar we moeten erg errug errug lang wachten op ons eten. Dus de koffie halen we maar ergens anders, uiteindelijk wordt dat club nautico.

Vrijdag 26 december - Zaterdag 27 december 2008:
Tarrafal - Mindelo (118,7 NM)
Tweede kerstdag vieren we op zee. Na een lekker ontbijtje ruimen we de boel op. We vertrekken vandaag en gaan naar São Vicente, naar Mindelo. Een 130 mijl noordwestelijk, koers 325 graden. Aan de wind. Het is lang geleden dat we aan de wind hebben gevaren, en het is best even wennen.  Bineke heeft nog geen zeebenen en valt een keer stevig tegen de grond. We moeten ons stevig vasthouden en slapen gaat moeilijk. We slapen in de punt en komen af en toe los van het bed. We hebben het makkelijk met wachtlopen, Ton draait de wachten mee. Het is nu drie uur op, zes uur af.
We zien grienden, een hele school. Het is een prachtig gezicht. En we hebben ons vislijntje weer uit, dit keer hebben we beet. Een kleine dorade. Lekker, we halen de vis binnen en Ton hakt gelijk zijn kop eraf. Arm beest.
De nacht is donker, geen maan en veel wolken. Dus we zijn weinig. De volgende ochtend zijn we er, om tien uur laten we ons anker vallen in de baai voor Mindelo, we krijgen nog een paar stevige valwinden om onze oren (bijna 30 knopen) en het is even zoeken naar een plekje, het is hier namelijk erg druk. Veel bootjes en een heuse haven met steigers maar we gaan toch voor anker!
Na het ontbijtje, pakken we allemaal nog een paar uurtjes slaap, daarna een verfrissende douche. Lekker schoon. Ton en Bineke gaan naar de kant, Frans en ik geven de boot een sopbeurtje en 's avonds liggen we op tijd in ons mandje. Morgen weer een dag.

Donderdag 25 december 2008: Tarrafal
We blijven nog een dagje in Tarrafal. Vandaag proberen we te internetten. Op het eerste cafe staat met grote letter internet, er zijn twee computers, maar niets werkt. Helaas. Om het hoekje vinden we nog een cyber cafe en dat werkt. We halen onze emailtjes binnen en kunnen de website bijwerken.
Als we weer buiten komen is er allerlei activiteit op het pleintje, gezellig druk. Iedereen ziet er op zijn kerstbest uit. We blijven even kijken.
Dan weer terug naar de boot, we zwemmen nog even. 's Avonds gaan we weer naar de kant, een nieuwe poging om uit eten te gaan. We komen bij een barbecue uit, er wordt een lekker kippetje geroosterd. Het ruikt goed, we blijven er eten. Kip, rijst, patatjes, en salade. En het smaakt ons heerlijk.
Einde van eerste kerstdag in de korte broek met een zonnetje.

Woensdag 24 december 2008: Tarrafal
Ik blijf aan boord, de anderen gaan het stadje in om broodjes te halen. Ondertussen dek ik de tafel en draai alvast een wasje. Eventjes later komt het bijbootje weer terug. Het is een hele klus door de branding, Ton is nat tot op zijn onderbroek.
We ontbijten lekker buiten in de kuip en rommelen wat aan boord. Uiteindelijk komen de visspullen te voorschijn. Ton gaat vissen, uiteindelijk belanden de haakjes, nepvisjes en het loodje op de grond, en geen vis. Jammer.
Bineke, Frans en ik gaan naar de kant, even kijken in het dorpje. Het ziet er armoedig uit, maar de mensen zijn erg vriendelijk. op het plein drinken we een colaatje en dan tuffen we weer terug. Weer door de branding, Frans kan nog net op tijd in de bijboot klimmen, maar krijgt toch een nat pak. Het is gelukkig mooi weer.
We zwemmen en snorkelen, heerlijk. Echt vakantie.
's Avonds weer naar de kant, nu meren we af aan de steiger, het is nog een hele toer om aan de kant te klimmen, maar het lukt en we houden het droog.
We gaan uit eten. Naast het restaurantje is een kerkje, en daar wordt uit volle borst gezongen. Het klinkt erg gezellig allemaal.
Ton en Frans bestellen het eten, maar daar gaat iets fout. We krijgen drie (!) hoofdgerechten, best wel lekker, maar na één hoofdgerecht is mijn buik toch echt vol.  Aan de derde beginnen we niets een meer, de bediening mag lekker mee eten. Het is in ieder geval lekker.
We hadden gehoord dat om 10 uur de kerkdienst begint, dus we wandelen naar het plein. Het is echter pikkedonker in de kerk, en niets te zien. Dus geen kerkdienst. We zien echter wel allemaal mensen lopen met stoeltjes. Dus wij volgen de stoeltjes. En ja hoor we komen bij een andere kerk en daar is het al lekker druk. Buiten in de open lucht, het is gezellig druk. We blijven een tijdje staan, maar het is redelijk saai en eentonig. We gaan weg, Ton is allang gevlucht. We vinden hem op een terrasje en sluiten ons aan. Nog een afzakkertje en dan terug naar de boot.

Dinsdag 23 december 2008:
Praia - Tarrafal (32,4 NM)
Frans en Ton gaan naar policia maritima, we melden ons af. En daarna vertrekken we, het is tien uur. En het lijkt stevig te waaien, ruim 20 knopen. Maar de wind kijkt helemaal in en draait van het noord oosten naar het westen. We dobberen een beetje, het gaat niet snel.
In de loop van de middag, komt opeens de wind opzetten. Weer ruim 20 knopen en natuurlijk pal op de kop. We boksen er lekker tegen in. Jammer, we kunnen niet zeilen. Het vislijntje sleept vrolijk achter ons aan, maar helaas we vangen niets.
Het is half zeven, net voor het donker wordt dat we het anker laten vallen in de baai bij Tarrafal, de tweede grote stad op Santiago. Er is hier wat meer deining, maar we liggen prima.
Tot onze verrassing ligt hier een driemaster de Westerschelde, natuurlijk zijn het Nederlanders uit Rotterdom. Morgen maar eens het plaatsje verkennen. Voorlopig is het donker en zien we niets van de omgeving.

Maandag 22 december 2008: Praia
De kluiver wordt 's ochtends vroeg om zeven uur naar beneden gehaald ,er staat weinig wind. Frans repareert het zeil, geholpen door Bineke en Ton. Maar het is een hele klus. De stof is dik en het naaien gaat traag, maar het lukt. Frans blijft aan boord en wij gaan naar de markt, Sucupera. Allemaal kraampjes met schoenen, kleding, en allerlei prulletjes. Erg gezellig. We gaan nog even langs de groentemarkt voor fruit, vis en groente. De dames blijven vrolijk tegen je kletsen, ook al versta je er geen biet van. Maar ze hebben succes, want uiteindelijk nemen we toch veel meer mee dan we wilden. Ach ja je moet de locale economie ook een beetje steunen, nietwaar?Terug aan boord, drinken we wat, hijsen de kluiver en genieten van een heerlijke avond. Morgen gaan we ankerop.

Zondag 21 december 2008: Praia
We willen de kluiver naar beneden halen, het waait echter te hard, dus dat stellen we uit tot vanavond. We gaan eerst naar de kant en regelen een taxi die ons naar Cidade Velha brengt. Een leuk oud klein stadje, restanten van een oud fort, van de oude kathedraal en winkeltjes. Voorheen heette dit plaatsje Ribeira Grande en het is de eerste stad geweest die de Portugezen op de Kaap Verden hebben gebouwd. Helaas is de stad regelmatig geplunderd, onder ander door de Engelsen, Sir Francis Frake, in 1585.
We genieten en lopen rond, tijd voor een hapje en een drankje. We ploffen op een terrasje aan het strand, honden en kippen scharrelen vrolijk tussen de tafeltjes. Op het strand zijn een aantal kwajongens bezig met een drietal geiten, aan de lijn en in het water moeten de beesten. Het vuile zand moet eraf. Nou ze weigeren koppig. Nee! Geen probleem, één van de jongens tilt zo'n beest op, klimt op een rotsblok en smijt het zo in het water. Ziezo, zo doe je dat.
Aan het eind van de middag gaan we terug met een taxibusje naar Praia en vandaar naar het vliegveld. Onze taxichauffeur is een beetje reggae en de taxi swingt over de weg. Voordat Frans het weet stopt-ie en mag Frans verder rijden, maar dat doen we toch maar niet.
Op het vliegveld is het weer een vertrouwde chaos, het lijkt weer niet te lukken met de koffers. Na lang aandringen en nadat we eindelijk iemand gevonden hebben die Engels spreekt mogen Ton en Bineke kijken in de aankomst hal en zo waar de koffers zijn gearriveerd!
's Avonds is het pakjes avond aan boord, zoveel lekkers en cadeautjes hebben Ton en Bineke meegenomen, speculaaskoekjes, rookworst, hollandse kaas, groninger worst, kerstversieringen, en oliebollenmix.

Zaterdag 20 december 2008: Praia
We slapen uit, het is voor iedereen een beetje een gebroken nacht geweest. Het is tien uur als we lekker buiten in het zonnetje aan een heerlijk ontbijtje zitten. Tempo is lekker laag, relaxed. We kletsen heerlijk bij, het is gezellig met Ton en Bineke aan boord. Maar ja er moet toch gewerkt worden.
We hebben iets met de rolinstallatie van de kluiver, dus Frans moet de mast in. Het blijkt dat een deel van de rolinstallatie los is gegaan en daardoor de pees eruit en deels uit het zeil is gescheurd. Frans repareert eerst de rolinstallatie. Dat lukt, en het zeil kan weer als een zonnetje opgerold worden.
In de loop van de middag gaan we naar de kant, de bootboy staat ons weer keurig op te wachten. We lopen door het plaatsje, komen terecht bij de markt en gaan op een terrasje een biertje drinken. Ook vinden we een bakkerij, een heuse bakkerij. Je kunt er ook koffie drinken en ze hebben heerlijke taartjes. We kopen vier gebakjes maar op de terugweg naar de boot raken we deze op vreemde wijze kwijt. Geen idee waar ze gebleven zijn.
Frans en ik gaan naar de boot en Ton en Bineke gaan naar het vliegveld en doen nog een poging de bagage op te sporen. Helaas geen succes, het is erg chaotisch op het vliegveld. Iedereen doet maar iets, contact met elkaar is er niet, overal stapels papier en boeken bij lost bagage, maar of ze er iets mee doen? En de bagage die er staat is van niemand en begint al lekker te ruiken. Krijgt waarschijnlijk vanzelf pootjes en loopt dan weg.....

Vrijdag 19 december 2008: Praia
Als we opstaan gaan we eerst de boot in orde brengen. Ton en Bineke komen vannacht aan boord, dus de hut moet opgeruimd worden.
Om half twaalf gaan we naar de kant. Een stuk of vijf jongemannen zwaaien naar ons, ieder wil wel onze boatboy zijn, om op onze dinghy te passen. Helaas het kan er maar één zijn. "Kijk", zegt Frans, "die donkere jongen is onze boatboy, goed onthouden". Ik zeg ook nog ja en hoor een lachsalvo van Frans. Hoezo? Oh ja, ze zijn hier allemaal donker!
We willen ons melden bij de policia maritima. We vragen waar we moeten zijn, en een agent brengt ons er heen. Klopt op de deur, maar deze is dicht. We moeten even wachten zegt hij. Na een half uurtje wachten komt er nog steeds niemand. Dus ik weer terug. Nou het mannetje is foetsie. Een andere agent dan maar. Na veel moeite begrijp ik, dat het kantoort dicht is. Vanmiddag om drie uur is het weer open. Ach ja, welkom in Afrika. Dus weer terug naar de boot. De boatboy krijgt wat escudos en daar gaan we weer.
We ruimen verder op, verplaatsen voorraad, Frans vervangt de impeller en een oliefilter en om drie uur tuffen we weer naar de kant. Dit keer is het kantoor open. Maar het is de immigration police. Hij vertelt ons dat met het stempel in onze paspoort we vrijelijk kunnen reizen in de Kaap Verden. Of we dan naar de policia maritima moeten? Ja, maar dat is in de stad.
Wij in de taxi en deze zet ons af voor het kantoortje. We vullen de papieren in, ze houdt een kopie en de bemanningslijst achter. En dat is het. We melden nog dat we vanaf morgen met zijn vieren aan boord zijn, no problema. Alles is no problema.
We lopen naar het centrum van Praia, gezellig en druk. Er is een grote lokale markt met veel groente en fruit. Uiteindelijk ploffen we neer op een terrasje en drinken een colaatje. We genieten en kijken onze ogen uit. Gezellig allemaal.
Rond vijfen gaan we terug naar de boot.
We krijgen een SMS van Ton en Bineke, de vlucht heeft vertraging. Om één uur breng ik Frans naar de kant, hij neemt een taxi naar het vliegveld. Pas om half vijf meld hij zich weer op de portofoon, ik stap weer in de dinghy naar de kant om ze op te halen. Helaas zonder bagage, die staat waarschijnlijk nog op Lissabon. Het was een chaos op het vliegveld, geen informartie, en iedereen wacht af. Er komt bagage waar niemand op zich te wachten, en de bagage die moet komen, komt niet. Maar goed Ton en Bineke zijn er. Welkom in Afrika!
We drinken een biertje en een wijntje. En gaan dan nog een paar uurtjes slapen.

Woensdag 17 december 2008 - Donderdag 18 december 2008:
Porto de Sal Rei - Praia (90,4 NM)
Vandaag gaan we vertrekken naar het eiland Santiago. Naar d hoofdstad Praia. We ruimen de boot op, alles wordt stormvast gezet en om half vijf beginnen we het anker binnen te halen. Nog een hele klus, want alle lijnen en blokken moeten eerst los gemaakt worden. Heel voorzichtig en geduldig halen we het anker binnen. Het gaat goed. Ik draai een paar rondjes, zodat Frans de gelegenheid krijgt om alles voor op te bergen. Om vijf uur varen we weg met gereefd grootzeil en de fok. De kluiver kunnen we niet gebruiken, er is iets mis met de rolprofielen, Frans moet eerst de mast in.
Het is een rustige nacht, we varen voor het lapje en na alle harde wind lijkt de wind nu wel een beetje op. 's Ochtends moet de motor zelfs aan.
Om kwart voor één laten we ons anker vallen voor Praia. Het is er rustig, er liggen slechts twee boten, waaronder de Sarah met Stewart en Andrea. Maar die waren toch bezig met de oversteek? Ze hebben helaas pech gehad, hun verstaging is gebroken en dus moesten ze terug naar de Kaap Verden, twee dagen zeilen en vier dagen terug op de motor. Wat een gedoe!
's Avonds komen ze gezellig bij ons aan boord borrelen, morgen gaan ze verder op de motor. We zien ze waarschijnlijk wel weer op Mindelo tijdens de kerstdagen.

Dinsdag 16 december 2008: Porto de Sal Rei
We trekken weer onze stoute schoenen aan. Na ons ontbijtje gaan we gelijk naar de kant. We hebben gemerkt dat de wind 's ochtends wat minder waait, dus om negen uur zitten we al in de dinghy naar de kant. We doen wat boodschappen, internetten en skypen. Dan lopen we eerst weer naar de kade, ligt de boot er nog? Verrek, onze dinghy is weg. We kijken nog een keer goed en zien iemand in onze dinghy peddelen. De locals lenen je bijbootje om naar hun vissersbootje te peddelen.
We drinken nog een bakkie en gaan terug.
We zijn nog geen half uurtje terug of één van de ankerlijnen knapt. Shit! Frans moet opnieuw het water in om de lijn te vervangen.
Ziezo, voorlopig gaan we niet meer van boord.
's Middags is het relaxen, deurtjes en vloerluik lakken, zonnen en een boekje lezen.

Maandag 15 december 2008: Porto de Sal Rei
We willen naar de kant, maar het waait nog steeds hard. Durven of durven we niet? We komen tot een compromis, ik ga alleen. Afval in het bijbootje, ankertje erin, motor vullen met benzine en ik neem de walkie talkie mee. En dan ga ik. Het waait stevig, ik vaar langzaam zodat ik niet echt nat wordt.
Als ik bij de kade kom, staan behulpzame handen klaar en nemen mijn lijntje aan. Met de walkie talkie heb ik contact met Frans dat ik goed aan wal gekomen ben.
En dan op onderzoek uit, waar is een supermarktje, waar is de bakker en waar kan ik internetten? Het is een leuk plaatsje, bij het ziekenhuis staat een enorme menigte mensen, waarvoor onduidelijk. Ik vind alles wat ik nodig heb en loop een beetje rond. Twee uur later tuf ik weer naar de boot. Jammer dat Frans dit niet kon zien.
We eten een broodje aan boord en besluiten toch om 's middags samen te gaan. Veel gezelliger, we maken een rondje en drinken een cola op een terrasje. Het restaurant is een grote zeecontainer. Een gat erin zagen en je hebt een raam, nog een gat erin en je hebt een deur. Klaar is kees.
We gaan weer terug naar onze lady, ze ligt er nog. Gelukkig maar. Toch best wel spannend om samen van boord te gaan.
's Avonds maken we weer een Nederlandse bioscoop, dit keer kijken we naar de Kameleon.

Zondag 14 december 2008: Porto de Sal Rei
De weerkaartjes voorspelden harde wind, gisteren en vandaag. Nu het waait inderdaad nog steeds hard. Windkracht 6 met uitschieters naar windkracht 7. Vanaf morgen zou de wind iets minder hard moeten gaan waaien.
's Morgens is onze eerste gang weer naar het anker. De ene lijn is voor een derde door geschavield. Dus moet dus anders. Frans gaat het water in, om deze los te maken. Dat lukt, ondanks het woelige water. Ik gooi een nieuwe lijn toe en Frans bevestigt deze aan de duivelsklauw. Onder mijn wakend oog, klimt Frans weer aan boord. Als we terug naar de voorpunt lopen, zien we dat de nieuwe lijn zich losgemaakt heeft. Shit, moet Frans weer het water in. Weer de lijn vastmaken aan de duivelsklauw. Ik zet gelijk spanning op de lijn, zodat deze niet weer losschiet.
Frans klimt weer aan boord, wat een inspanning voor de ochtend. We bevestigen een tweede blok voor op de punt en halen daar de tweede lijn door. Nu lopen beide lijnen door een blok, geen geschaviel meer. We zijn nu eindelijk echt tevreden. met deze constructie.
Voor de rest doen we deze dag weinig. Ik wilde nog even lakken, net als gisteren, maar dat schiet er bij in. We ontspannen en 's avonds maken we een bioscoopje aan boord. We kijken naar Pietje Bell, erg leuk!

Zaterdag 13 december 2008: Porto de Sal Rei
Door een luide pang zijn we gelijk wakker. Het is zeven uur. "Daar is iets kapot," zegt Frans. In no-time zijn we uit bed en hebben de kleren aan en staan op het voordek. De ankerlijn is doorgeschavield ondanks de bescherming van een plastic buis. Gelukkig hadden we gisteren nog een reserve lijn aan het anker ketting gedaan. Werk aan de winkel.
We maken twee lijen vast aan het ankerketting en beleggen deze op onze bolders. De lijnen schavielen dan minder. Maar dat is geen succes. De lijnen komen onder de boot en schavielen dan stevig. Dus dat moet anders. De lijnen maar weer terug op de punt. Eén door het oog, maar dat schavielt een beetje. We bevestigen ook een blok voor op de punt en daar halen we de andere lijn door heen. Deze schavielt in ieder geval niet.
We zijn de hele dag bezig met ons anker. De ene lijn is beschermt met weer een plastic buis, maar dat is nog steeds geen succes, doeken dan. Ook dit blijkt geen succes te zijn.
Je begrijpt het al, vandaag komen we ook niet van boord.
Als we 's avonds naar bed gaan, zetten we om de twee uur de wekker om alles te checken. Halverwege de nacht zien we  dat de ene lijn toch weer gaat schavielen, dus zetten we meer druk op de lijn door het blok. We slapen verder, morgen weer een dag.

Vrijdag 12 december 2008: Porto de Sal Rei
We willen naar de kant, maar het waait erg stevig dus we blijven aan boord. Zodat we alles goed in de gaten kunnen houden. We rommelen een beetje aan, Frans heeft ineens een goed idee voor onze koelkast. Deze blijft maar draaien en draaien en gaat niet uit. We dachten al dat er iets aan de hand was met de koelkast, maar de warmte blijft te veel hangen. Eén van de ventilatoren van de kapotte omvormer wordt geinstalleerd naast de motor van de koelkast. En zowaar, het werkt. Met regelmaat nu gaat de koelkast af en toe uit. Scheelt ook weer stroom.
En ons wc blijft een zorgenkindje. Helemaal goed wegpompen doet het niet, dus Frans gaat op zoek naar de oorzaak. Maar echt een oplossing vinden we nog niet.
En ik kan er niet meer onderuit, er moet brood gebakken worden. Omdat de broodbakmachine bij ons nooit een goed succes is, doe ik het op de hand. Na drie uur hebben we ons zelfgebakken brood en het is nog redelijk gelukt ook. In ieder geval voor herhaling vatbaar.
's Middags als we buiten zitten en net wat drinken, komt er een catamaran voorbij drijven. Los van het anker. (Voor ons in ieder geval de reden om aan boord te blijven.) Niemand aan boord. Hup onze bijboot in het water. En de beide Zwiters ook in het water. Naar de drijvende catamaran. Met z'n drieen weten ze de boot weer redelijk vast te krijgen. Daarna komt de eigenaar ook aan boord, wordt onmiddellijk de motor gestart en krijgt de catamaran weer een definitieve ankerplek. Er ligt ook een Franse tweemaster, deze eigenaar keek met de verrekijker naar de krabbende catamaran maar bood geen hulp. We hebben het al niet zo op de Fransen, maar nu helemaal niet meer.

Donderdag 11 december 2008:
Palmeira - Boa Vista / Porto de Sal Rei (40,2 NM)
Het is half zeven als de wekker gaat, het wordt net een beetje licht. We kunnen nog net echt gemakkelijk opstaan, een kwartiertje later komen we dan toch echt uit ons bedje. We hijsen de bijboot aan boord, ik doe de laatste dingen binnen en Frans haalt het anker op. Dat gaat goed, dit keer blijft de neuringlijn ergens achter zitten.  Een beetje heen en weer varen en ook die is los. We kunnen vertrekken. Er staat een aardig windje uit het ENE, 20 knopen. We varen op gereefd grootzeil en de kluiver. De fok hebben we ook nog even bijstaan, maar die halen we binnen. Het waait ons te hard. We gaan als een speer, ruim 7 mijl lopen we.
En het vislijntje sleept ook weer trouw achter ons aan. In een keer staat-ie strak gespannen. Beet! Ik probeer de vis binnen te halen, het is een grote jongen want er wordt stevig getrokken aan de lijn. Maar helaas, hij wurmt zich los. Jammer, geen verse vis.
Om half twee, laten we ons anker vallen achter het rif bij Boa Vista, bij Porto de Sal Rei. In vliegende vaart, want het waait stevig ruim 20 knopen. Maar dan liggen we vast. Er liggen nog een vijftal bootjes hier, een stuk rustiger dan bij Sal. We liggen voor een prachtig zandstrand, het lijkt al wel een beetje op de Cariben. Erg mooi, maar voorlopig waait het te hard. We gaan nog niet aan de kant. Morgen misschien.
We gaan lekker snorkelen, het water is heerlijk warm. Alleen weinig zicht, het water is te woelig. En we zakken door het zwemtrapje. Helaas, een zwemtrapje staat nu op ons verlanglijstje om aan te schaffen, maar of dat hier lukt op de Kaap Verden?

Woensdag 10 december 2008: Palmeira
Onze laatste dag op het eiland Sal, morgen willen we vertrekken naar Boa Vista, ongeveer 40 mijl zuidelijker. Ik heb een luie ochtend, ik wel nog wel lakken maar erg veel zin heb ik niet. Andere keer maar. Frans gaat aan de slag met het spoelen van de vloer. Na een ochtendje soppen is het weer schoon.
We luieren verder, liggen in de zon, en lezen wat.Om een uur of drie gaan we naar de kant. Uitklaren, gelukkig is de policia maritima aanwezig. Helaas onze inklaringspapieren zijn weg. En hij moppert dat hij niet de scheepspapieren van ons heeft. It's regulation zegt-ie. Nou zijn collega vroeg er niet om, dus geven we ze ze niet spontaan. En als ze met onze eigendomspapier omgaan als met de inklaring, belooft dat niet veel goeds. Gelukkig hebben we overal kleuren kopieën van, en die kunnen we achterlaten. Een uurtje later verlaten we het kantoortje en zijn we gereed om te vertrekken.
We gaan eerst op zoek naar verse groente en fruit. En dat is moeilijk hier, maar we kunnen toch bij de verschillende winkeltjes wat vinden. Er is op het pleintje een groentewagen die voor hier een groot assortiment heeft. We kopen broodjes en gaan dan op zoek naar een restaurantje. We willen hier wat eten. We komen andere zeilers tegen en schuiven aan op het terrasje. We maken kennis met Douglas, een zuid afrikaan, en met Stewart en Andrea van de Sarah. Ze gaan morgen vertrekken naar de "andere kant". We worden uitgenodigd om bij hen aan boord te komen eten. Dat doen we en het wordt reuzegezellig. Stewart is al 8 keer de oceaan overgestoken, maar wordt toch wel een beetje te gemakkelijk vind ik. De reden dat ze nu de Kaap Verden bezoeken is omdat ze vergeten zijn brandstof te tanken in Tenerife voor de oversteek! Hoezo relaxed?

Dinsdag 9 december 2008: Palmeira
Vandaag gaan we dan toch echt naar Santa Maria. Na de koffie, tuffen we naar de kant. We nemen eerst het busje naar Espargos en daar stappen we over op een busje naar Santa Maria. Het zijn kleine personenbusjes waar ongeveer 8 man in kunnen, maar er worden rustig meer ingestouwd. Je steekt je hand op en het busje stopt. Heel gemakkelijk allemaal.
Santa Maria is echt een toeristisch oord. Je ziet veel appartementen en hotels. En heel veel makelaars!
We lopen door het dorpje en laten ons verleiden op een leuk beeld te kopen. Het wordt een hele onderhandeling maar uiteindelijk krijgen we het voor de helft van het geld, zij tevreden en wij tevreden. We gaan verder, bij elke shop  worden we uitgenodigd "nice shop, come in and just look". "Special shop, very cheap, special prices for you". Ja, ja. En het devies is hier no stress, dus elke winkel en bar heet no stress. Uiteindelijk komen we in een klein winkeltje terecht, tja we zijn er toch weer ingetuind. Het lokale spel Ouril, een beetje vergelijkbaar met backgammons, wordt er verkocht. Ik vraag hoe het werk, en voor ik het weten zit  ik op een stoeltje, Frans er naast op een stoeltje, en ben aan het spelen. Erg leuk! Natuurlijk verlies ik en uiteindelijk gaan we de winkel uit met het spelletje! Handige verkoper, maar een leuke vent uit Senegal. Relax, no stress.
We nemen het busje terug en rond vijfen zijn we weer aan boord. Tijd voor de dagelijkse zwempartij. Heerlijk, even al het zand en stof van je lijf afspoelen.
Frans gaat klussen, de vuilwaterpomp doet het niet. Het membraam is kapot, gescheurd. Gelukkig hebben we nog één op voorraad en kan Frans de kapotte vervangen. Helaas is er wel wat van dat vieze water in boot gekomen. Morgen maar soppen en het vieze water eruit halen.

Maandag 8 december 2008: Palmeira
Over het weer hoefen we het niet te hebben, het blijft het zelfde, lekker warm, zonnetje en wind uit het noord oosten. Dus lekker weer de korte broek aan zodra we wakker worden. Vandaag willen we met het busje naar Santa Maria, de andere grotere plaats op Sal. Maar op een of andere manier komt het er niet van. Morgen dan maar.
We soppen ons doghouse, eerst wordt al het zand eraf gespoeld met zout water. Daarna een lekkere sopbeurt en dan afspoelen met zoet water. We moeten zuinig zijn met zoet water, dus spoelen gebeurt per fles. Heerlijk geklieder, maar we zijn lekker bezig.
Pfff, toch vermoeiend hoor met deze temperaturen, dus het is hoog tijd voor een bakkie. De buurtjes, Diederik en Christien van de Rythm of Life, komen langs. Ze gaan naar de kant of ze een broodje voor ons mee kunnen nemen. Nou graag! We nodigen ze gelijk uit voor de borrel, morgen gaan ze weg naar Senegal.
Na onze lekkere lunch, de broodjes zijn helaas wel al een beetje uitgedroogd maar dat zal hier vast normaal zijn, krijg ik de kriebels. Er moet gelakt worden, de deurtjes en ons vloerluik krijgen er een laagje bij. En daarna, plons het water in. Even het luie zweet afspoelen.
Het is vijf uur, borrel tijd. Henk en Riet van de Lady of the Lowlands, sluiten ook aan. Het wordt gezellig bij ons in de kuip. Lekker keuvelen en ervaringen uitwisselen. Zowel de Rythm als de Lady gaan naar Patagonie, we krijgen een heftige discussie of we ook zullen gaan. We willen wel, maar zien eigenlijk een beetje op tegen het onvoorstelbare weer daar in het zuiden. Wat gaan we doen? We zijn er nog niet uit.

Zondag 7 december 2008: Palmeira
Heerlijk, we zitten buiten in de kuip in het zonnetje lekker te ontbijten. Roereitje, melk, toastjes (ik heb nog steeds geen brood gebakken), jam,....Mmmmmm
Na het ontbijt gaan we naar de kant, we zetten de eerste voetstappen op Afrikaanse bodem. Een compleet andere wereld, niet alleen zijn de mensen donker, maar de huizen zien er erg anders uit, de mensen zijn anders, alles leeft op straat, overal puinhoop en rotzooi, iets wat kapot is blijft gewoon voor de eeuwigheid liggen. Zo ligt er een wrak in de baai, al heel erg lang, ondertussen functioneert dit bijna als kade want er liggen al bootjes aan afgemeerd!
We zijn op zoek naar policia maritima, want we moeten ons nog inklaren. We horen verschillende verhalen, van heel gemakkelijk binnen tien minuten klaar, tot trek er maar een paar uur voor uit. Nou wij maken het eerste mee. De policia maritima is erg vriendelijk, we vinden hem bij de haven. Hij loopt met ons mee naar de politie en binnen no-time hebben we de entrada stempel in ons paspoort. Kosten 1 euro. Waarvoor? Waarom? Onduidelijk. Er zitten nog twee agenten, deze hebben weinig te doen, want ze zijn lekker aan het kaarten. En een onduidelijke jongeman zit in een stoel, hoofd voorovergebogen tussen de knieën, hij beweegt zich niet zolang we er zijn.
Daarna lopen we naar mee naar het gebouw van de policia maritima er moet nog een formulier ingevuld worden. Dat doen we braaf. En vijf minuten later staan we weer buiten. Een bemanningslijst en het uitklaringsbewijs van Tenerife armer, deze krijgen we terug als we vertrekken. Voor vertrek moeten we ons afmelden.
We gaan met een lokaal busje naar Espargos en stadje 2 mijl verder. En iets groter. Daar is ook een bankautomaat en pinnen we onze eerste escudos. Natuurlijk worden het biljetten met groot geld, dus dat wordt moeite met wisselen. We wandelen door het dorpje. Het is zondag, de mensen zijn op hun best gekleed. Ze gaan naar de kerk, we lopen langs het kerkportaal, het swingt de pan uit. De kerk zit bomvol en het koor zingt gospelliederen.
We zoeken een terrasje en drinken een bakkie, de eerste straatverkopers hebben ons gespot en we worden hardnekkig last gevallen. Een vulpen wil-ie ons slijten. "I make a special price for you", hij begint met 10000 escudos (dit is 100 euro) en eindigt bij 2 vulpen voor 20 escudos. "Very special price", elke keer wordt de vulpen op Frans zijn armen gelegd en telkens legt Frans de vulpen weer op tafel, want de verkoper pakt natuurlijk de vulpen niet weer aan. Uiteindelijk begrijpt-ie het toch en vertrekt zonder dat wij de vulpen gekocht hebben. O ja, brillen verkoopt ie ook.
We gaan weer terug met het busje, en komen terecht bij de lokale kapper. Spontaan gaan we naar binnen, we nemen plaats op een bankje. De andere wachtenden moeten nog maar even langer wachten, want Frans gaat voor vindt de kapper. We voelen ons een beetje opgelaten, maar kunnen er niets aan doen hoezeer we ook zeggen dat we rustig op ons beurt wachten. Nee, Frans moet gaan zitten.
De haartjes worden keurig geknipt, eerst met de tondeuse en later nog met een schaartje om de laatste piekjes weg te werken. Kosten 350 escudos (ongeveer 3,50 euro). Hygiëne moet je maar even vergeten, niet naar de kammetjes en borstels kijken.
Het brood winkeltje is dicht, om zes uur is die weer open. Dus we gaan terug naar de boot. Het is stralend weer, alleen gaat de zon geschuild achter een kleine zandstorm. Overal stuift zand, de lucht is vol met zand en daardoor slecht zicht. En het is lekker warm.
We nemen een lekkere frisse duik in het water, heerlijk even zwemmen en dan lekker relaxen in de kuip. De eerste kennismaking met Sal is goed, heel goed.

Zaterdag 6 december 2008: Palmeira
Om tien uur UTC laten we ons anker vallen naast de Narid, we hebben Kaap Verdië bereikt. We krijgen gelijk een uurtje extra, en kunnen de klok een uur terug zetten. Dirk en Anneke hebben we niet meer gezien sinds Avero, ze komen bij ons aan boord en gezamelijk maken we twee flesjes champagne soldaat om onze aankomst te vieren. We zijn trots op onszelf, op deze nieuw mijlpaal en op onze lady!
Het wordt gezellig en we kletsen heel wat af. 's Middags om drie uur zwaaien we de Narid uit, ze gaan een eilandje verderop naar het westen. Waarschijnlijk zien we ze weer op de Cariben.
Vandaag houden we het lekker rustig, we hoeven nog niet naar de kant en blijven lekker aan boord. Een beetje de rommel opruimen, zonnetjes opzetten, het is hier heerlijk warm en onszelf verwennen met een lekkere frisse duik in het water.
Naast ons ligt de Rythm of Life met Diederik en Christien. Ze nodigen ons uit om een drankje te komen halen. Om vijf uur roeien we met ons bijbootje naar de Rythm of Life. Ze liggen hier al een paar dagen, en we krijgen allerhande tips. Lekker gemakkelijk, dan hoeven we zelf niet het wiel opnieuw uit te vinden.
Het is al donker als we terug gaan naar onze lady.

Zondag 30 november 2008 - Zaterdag 6 december 2008:
Santa Cruz (Tenerife) - Palmeira (Op het eiland Sal in Kaap Verdië) (863 NM)
Het is zover, we vertrekken naar de Kaap Verden. Om kwart over tien verlaten we onder een stralend zonnetje en helaas weinig wind de haven. Einddoel eiland Sal op de Kaap Verden, ongeveer 800 mijl zuidelijk.  We hebben een goede tocht, een goede generale repetitie voor onze grote oversteek straks in januari.
We hebben een beetje een dubbel gevoel, aan een kant vinden we het toch wel heel spannend 800 mijl op zee, maar we kijken er ook naar uit. Het wordt een relaxte tocht, met de wind schuin van achteren en dagen achtereen zeilen we alleen op de kluiver. Helaas geen vis gevangen, maar de vliegende vis komt gewoon naar je toe. Die vinden we 's ochtends op het dek.
Zes dagen later en 863 mijl verder komen we aan op Sal en laten ons ankertje vallen in de baai voor Palmeira. Daar treffen we ook Dirk en Anneke van de Narid en samen met hun zitten we 's ochtends om tien uur aan de champagne om onze behouden aankomst te vieren. In korte tijd zijn twee flessen soldaat gemaakt!
Tijdens de oversteek hebben we dagelijks het oceaanlogboek bijgehouden. Klik hier om deze te lezen.