Maandag 1 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
We gaan naar de kant vandaag, het is boodschappendag. We hebben een autootje van Imke, nog als onderdeel van de aanschaf van de buitenboord motor. Maar met Imke weet je het nooit, staat-ie er wel of staat-ie er niet? Vandaag hebben we geluk, even na negenen komt Imke er aan met de auto.
We hebben een drukke dag voor de boeg, we willen allemaal verschillende winkels bezoeken, de stuurkolom moet opgehaald worden, en we zijn op zoek naar een kraan (onze kraan in de keuken is versleten en druppelt continu water, niet erg handig, want water is schaars aan boord).
Eerste halte is Westtech, de stuurkolom ligt al klaar, het ziet er fantastisch uit, geen gekraak en geen enkele speling meer! We zijn erg tevreden, daarna door naar Caribbean fasteners (een soort luxe Gamma), we hebben bouten nodig, helaas hebben ze niet, naar winkelcentrum Promenade, we kopen DVD's, drinken een lekker bakkie, lunchen daar, we gaan richting Emmastad, een wijk van Willemstad, het is er weinig veranderd en Frans herkent nog veel van 'vroeger', terug naar onze shopping lijst, we bezoeken twee winkels voor kranen maar vinden ze niet echt mooi, dus de kraan blijft nog even op ons boodschappenlijstje staan, door naar Budget. We willen onze ankerketting verlengen, het schijnt dat je op de Pacific regelmatig moeten ankeren in diep water dus hebben we meer anker ketting nodig. We hebben nu 60 meter, het blijkt dat we tegen een redelijk prijs goede tweede handse ketting kunnen kopen, we kopen er 30 meter bij, er wordt ruim gemeten dus het is wel 35 meter. Dat moet genoeg zijn. Een koppelschakel, om beide kettingen aan elkaar te verbinden is er niet, deze moet uit Bonaire komen, overmorgen is-ie er. Ook kopen we wat extra reserve spullen, voornamelijk blokken. Dit is waarschijnlijk één van de laatste goede plaatsen waar we 'bootspullen' kunnen kopen, op de pacific verwachten we er niet te veel van, en de volgende halte is Australië waar je weer iets kunt kopen. Gaat er onderweg iets stuk, en hebben we geen reserve dan moeten we creatief worden.
De huurauto, het is een kleine gifgroene Atoz, zakt bijna door zijn hoeven van al het gewicht. Hoe krijgen we dat allemaal in de bijboot?
Pfff, het lukt, maar de bijboot is aardig vol. We passen er net bij in, langzaam tuffen we naar onze lady, we komen lekker nat aan. Het waait stevig en er staan behoorlijke golven op het Spaanse water.

Dinsdag 2 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
De stuurkolom wordt geinstalleerd, perfect! We zijn helemaal tevreden, de lakken wat, en dan is het genoeg voor vandaag.

Woensdag 3 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Volgende week willen we naar Cartagena, als we tenminste een goed weergat hebben. De kust voor Cartagena, met naam Cabo de la Vela, staat bekend als moeilijk, veel wind en hoge golven. Dus we gaan alleen met goed weer en niet te veel wind. Na Cartagena, gaan we naar de San Blas, dan door Panama en de Pacific op. Het wordt tijd om de etensvoorraden in te slaan. Dat is een klus voor mij. Tjeemie, moet ik nu al gaan bedenken wat we gaan eten over een paar maanden? Dat valt niet mee?
Ik ga naar de kant, blijf redelijk droog en stap in het busje, naar AH.  Frans gaat naar Thomas sails, onze zonnetent wegbrengen, de hoeken zijn uitgescheurd. Bente, een Deense dame, repareert het voor ons, vanavond kunnen we de zonnetent weer ophalen. Gelukkig is het een bewolkte dag vandaag.
Elf uur, ik ben weer terug. Frans staat op mij te wachten in de vissershaven, gelukkig, want ik ben een beetje overladen met boodschappen.
We brengen alles aan boord, na een uurtje stouwen heeft alles een plekje in de bakskisten gekregen. De eerste lading is binnen.

Donderdag 4 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Vandaag trakteren we ons op een dagje sight seeing over Curaçao, we hebben een auto gehuurd bij Imke, maar ja.....En dit keer gaat dat fout, we zijn om negen uur bij de vissershaven, we zien uiteindelijk Imke wel, maar geen auto. @#$%!
Midden in de discussie die we hebben met Imke, stapt hij in zijn auto en rijdt weg, hoezo chaotisch en grof!
Natuurlijk hebben we de lokale lijnbus gemist, dus hoe nu? Frans gooit zijn charme in de strijd en binnen no-time hebben we een lift, eerst na Caracasbaai weg, budget marina, om de koppelschakel op te halen, en dan gooit Frans weer zijn charme in de strijd. Het lukt! Even later worden we keurig afgezet bij Curaçao marina, daar halen we de nieuwe demper op.
En dan is de charme op, we lopen naar het centrum van de stad en daar ploffen we op een terras, aan de St. Annabaai. We zitten er heerlijk, en kijken naar de pontjes brug, en al het cheepvaartverkeer dat in en uitvaart. Aan onze voeten vaart een cruiseschip voorbij en meert af. Genoeg te kijken en te zien dus.

Vrijdag 5 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Een tweede boodschappenlading staat er voor vandaag op het programma. Dit keer is het een andere supermarkt Vreugdenhill. Frans blijft aan boord,
Ik kom weer terug, ruim twee uur later, met 5 volle boodschappentassen. Waar laten we dat allemaal? Maar gelukkig ook dit keer vinden we overal een plekje voor. Onze lady moet minstens 1 centimeter dieper in het water liggen, met alles wat we aan boord sjouwen.
Rond vijf uur, gaan we naar de Sal Darago, we zijn uitgenodigd voor  het eten en Jeremy is vandaag jarig. We hebben een gezellige avond en lachen wat af. Jeremy heeft van de lekkere droge Engelse humor, het is gezellig aan boord, zij gaan waarschijnlijk via Aruba en dan rechtstreeks naar de San Blas en daarna Panama. Als we er een beetje op hetzelfde tijdstip zijn, dan helpen we elkaar door het panama kanaal.

Zaterdag 6 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Vandaag halen we de derde en laatste boodschappenlading op bij Vreugdenhill. Alle voorraadbakken zijn nu tot de nok gevuld, we kunnen even vooruit met alle rijst, pasta, tomatensaus, etc.
We zijn in ieder geval de hele ochtend bezig met de boodschappen, , ophalen, naar de boot brengen, opbergen, voorraadschrift bijwerken, pfff wat een gedoe.
's Middags gaan we even langs bij Été Infini, we halen een stapen leesboeken op en daarna door naar Joop op de Razzle Dazzle en 18 meter lange en ruim 8 brede catamaran. Het is voor de eerste keer dat ik op een catamaran ben.
We een groot schip en wat een ruimte, we kijken onze ogen uit. Joop heeft het schip laten bouwen in Australië en is via Australië naar Indonesië, Middellandse zee, Canarische eiland naar de Carieb gevaren, dus bijna het rondje rond. Zijn dagafstandsrecord is 340 mijl in 24 uur! Tja, dat schiet wel op zo.

Zondag 7 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Na alle voorbereidingen van de afgelopen week, zijn we het een beetje zat. We blijven aan boord, ruimen de boel een beetje op, Frans verlengt de ankerketting en we rommelen verder wat aan.
We halen een weerkaartje binnen, het lijkt een goed weergat te zijn, morgen gaan we waarschijnlijk naar de stad om uit te klaren en dan dinsdag of woensdag vertrekken we naar Cartagena, met een tussentop (na 300 mijl) op de vijf baaien, een natuurreservaat.

Maandag 8 februari 2010: Spaanse water, Curaçao
Half negen we zitten in onze dinghy, zijn we bijna bij de vissershaven, 15 minuten varen verder, ontdekt Frans dat we onze schoenen vergeten zijn! Stom, stom, stom.....We moeten terug, nou dan missen we zeker onze bus. Een busje later dan maar.
Eerst terug naar de boot, we pakken onze schoenen en dan gaan we maar eens naar de benzine pomp. We hebben nu toch alle tijd, helaas de pomp is gesloten op maandag, nu toch maar naar de vissershaven, hopelijk hebben we brandstof genoeg, en anders wordt het roeien.
Gelukkig we halen het, en nog steeds geen nat pak. De weergoden zijn ons gunstig gezind vandaag.
Als we de kant opstappen zien we tot onze verbazing de bus aankomen rijden, de bus is laat. We sprinten naar de halte en.......halen de bus. Hebben we toch geluk.
We zijn op weg naar Willemstad, om uit te klaren, morgen vertrekken we naar Cartagena, dus eerst naar customs, dan naar immigratie en dan naar de havenmeester. Om elf uur zijn we klaar met het rondje. We ploffen op een terrasje, tijd voor koffie en de lunch. De laatste hollandse hap, bitterballen, het zal wel weer even duren voordat we weer een hollandse hap krijgen.
's Avonds halen we een afscheidsborrel bij de Sal Darago, zij gaan naar Aruba en vandaar naar de San Blas eilanden, we houden contact en hopelijk zien we elkaar weer op de San Blas.

Dinsdag 9 februari 2010 - Zaterdag 13 februari 2010:
Spaanse water, Curaçao - Cartagena, Columbia (465,6 NM)
positie 10.24N 75.32W
We zijn de ochtend lekker bezig, boot opruimen zowel binnen als buiten, alles stormvast zetten, kortom we maken ons klaar voor vertrek. Het waait stevig, ruim 20 knopen en we liggen nu nog beschut. Eerst nog even langs de pompstation, we gooien de dieseltank vol. De pompbediende helpt ons met de lijnen, als we weg willen varen, duurt het even voordat de pompbediende mij de lijnen teruggeeft, ik kijk op en kijk hem aan "o sorry", mompelt hij. En dan bedenk ik mij dat ik waarschijnlijk iets te diep voorover buig, en dat hij een fantastisch uitzicht heeft. Kortom, de arme man is helemaal van slag, maar heeft de dag van zijn leven......
We hebben een goede overtocht, van redelijk veel wind tot het laatste stuk dat we op de motor moeten varen, een zandloper in de kluiver, en twee zeevogels die een stukje meevaren.
Wil je weten hoe de oversteek was, lees dan ons oceaanlogboek.

Zaterdag 13 februari 2010: Cartagena, Columbia
positie 10.24N 75.32W
Half één, we laten ons anker vallen in de baai voor Cartagena, bij club nautico. Zo te zien zijn we niet de enigen, er liggen meer bootjes, en sommige al een hele lang tijd. Daar moet hoog nodig onderhoud aan gebeuren, de scheepskas is waarschijnlijk leeg.
We blijven lekker aan boord, we hebben een lange overtocht achter de rug, dus tijd om te ontspannen. De boot binnen weer een beetje opruimen enzo. Het is bewolkt, dus we laten het zonnetentje maar voor wat het is. 's Avonds ontdekken we toch, dat ondanks de bewolking we op moeten passen met de zon. Frans heeft een lekker kleurtje gekregen op z'n blote bast.
In de loop van de middag komt Georgo langs, onze buurman, een Griek blijkt later. Hij zeilt al 22 jaar rond op de zeeën. Daar zijn wij een groentje bij. We krijgen allerlei goede tips van hem, waar is de supermarkt, de oude stad, waar kunnen we onze dinghy veilig neerleggen, de cash machine, veiligheid, enzo. In- en uitklaren doe je zelf niet, daar huur je David voor in, nu nog David vinden. Maar ze doen hier niet zo moeilijk, dus ergens in de loop van de komende week zullen we David, postuur sumo worstelaar volgens Georgo, vast wel ergens vinden.

Zondag 14 februari 2010: Cartagena, Columbia
Valentijnsdag, en dat zullen we weten ook. Vandaag is het cruisersnetje, en wat blijkt alleen maar Valentijns berichten, gekke Amerikanen die elkaar de liefde verklaren op de marifoon, gedichtjes worden voorgedragen, muziek wordt gedraaid, en dat alles 20 minuten lang! En dan keert de rust weer terug op de marifoon....
We willen naar de kant vanochtend, maar voordat we zover zijn, tjonge, tjonge....in Nederland stap je in de auto en dan ben je zo weg, maar wij moeten eerst bijboot oppompen, de roeiriemen opschorrelen (liggen natuurlijk helemaal onder in de hondekooi) de aanhangmotor plaatsen, schoten verhangen, afval verzamelen om weg te brengen, kortom we zijn wel even zoet. Dan maar eerst een bakkie koffie.
Uiteindelijk krijgen we het door, we zijn niet laat, we hebben een uurtje extra gekregen. We zitten in een andere tijdszone! Tja het duurt even hoor voordat we het door krijgen (we hebben nu zes uur tijdsverschil met jullie in Nederland).
Het is uiteindelijk bijna twaalf uur als we naar de kant gaan, we vinden de supermarkt, de cash machine en kopen als eerste een nieuwe telefoonkaart. Wat blijkt we zijn miljonair, als je geld uit de maar haalt zit je portemonnee gelijk helemaal vol, we pinnen 100000 pesos ongeveer 50 US dollar. Het is weer even wennen met de nieuwe munteenheid.
We nemen een taxi naar de oude stad, ook nu moeten we omschakelen, er wordt hier alleen maar Spaanse gesproken, bijna geen Engels. Dus onze Spaanse kennis, dat erg ver weg is gezakt, halen we een beetje op. En natuurlijk helpen de handjes en voetjes.
We komen terecht in El Centro, het oude deel van Cartagena, ommuurt met een stevige oude stadsmuur van een paar meter breed. Veel oude steegjes, huizen, kerken en een kathedraal. Het ziet er prachtig uit, oude huizen in mooie kleuren met allemaal prachtige balkonnen en balustrades, we bezoeken een klooster, het heiligdom van Pedro Claver, de heilige en beschermengel van de slaven.
We zijn moe, het is warm en stoffig, tijd voor een hapje en een drankje. Even later zitten we aan de pizza, en daarna we wandelen weer terug naar de boot. We hebben nog maar een klein stukje gezien van El Centro, maar morgen is er weer een dag.

Maandag 15 februari 2010: Cartagena, Columbia
"Si", klint het door de mobiel. We hebben contact met David, hij verzorgt voor ons het inklaren bij de douane en immigration. Snel springen we in de dinghy, eenmaal aan de kant is er natuurlijk geen David meer te bekennen, maar na wat rondvragen, vinden we hem toch. Georgo had gelijk, het is inderdaad net een sumo worstelaar. Groot en rond is David, ik kan er met gemak drie keer in!
Maar hij is aardig en spreekt Engels, we nemen alles met hem door en geven hem de paspoorten en papieren. Morgen kunnen we deze weer ophalen. Toch wel spannend hoor, je paspoorten afgeven. Dat doen we in principe eigenlijk nooit.
We kuieren naar de supermarkt, tijd voor een bakkie. En daar wandelen we wat langs de boulevard. Er zijn hier twee scheepswinkels, eens kijken wat ze hebben. De scheepswinkels zijn redelijk gevuld en ze voorzien in de eerste behoefte. Maar wij komen dit keer met lege handen buiten, prima dat scheelt weer in de portemonnee.
Terug naar Carulla. Tijd voor de lunch, en daar ontmoeten we Georgo opnieuw. Hij schuift bij ons aan, en kletst honderd uit.

Dinsdag 16 februari 2010: Cartagena, Columbia
Acht uur, cruisersnet op VHF 68, we luisteren trouw. Het cruisersnet begint altijd met de vraag of er meldingen zijn betreffende de veiligheid. En ja hoor, het is weer raak, er is een dinghy gestolen met aanhangmotor. Balen hoor, als je dat overkomt. Wij hijsen trouw elkaar avond, de bijboot met aanhangmotor aan boord, en met een staalkabel bevestigen we deze ook nog eens extr aan de boot. Eén keer stelen vinden we genoeg.
Maar ja zonder bijboot, kom je moeilijk naar de kant, het is onze auto zeg maar.
Om negen uur stappen wij in onze "auto" en tuffen naar de kant, we hebben David gebeld en hij heeft onze paspoorten en scheepspapieren. We zijn officieel ingeklaard. Keurig.
We wandelen eerst naar Carulla, dat is de supermarkt hier en beginnen de dag met een lekker bakkie leut. En daarna wandelen we naar El Centro, de oude stad. Het is er druk, drukker dan gisteren. Veel toeristen, er zijn twee grote cruiseschepen gearriveerd, en dat merk je. Overal vind je de straatverkopers, en na elke stap worden we aangesproken of we iets willen kopen. "I guide, I speak English very well", zegt iemand tegen ons. "Habla Holandesa?", vraag ik. "Rotterdam, Amsterdam", klint het dan. We doen het toch maar zonder gids.....
We wandelen naar het Plaza de Bolívar en peuzelen daar ons broodje op. Opeens, flats, duivenpoep. Jakkes....gelukkig net niet op ons broodje.
We blijven lekker zitten op het bankje in de park uit de zon, het is mensen kijken vandaag. Hele drommen toeristen trekken aan ons voorbij, gevolgd door een even grote schare straatverkopers, tasjes, kettingen, t-shirts, sigaren, alles wordt je aangeboden. Wil je je schoenen laten poetsen, dat kan. Wil je iets drinken, kan ook, koffie, thee, water, bier.......
Het is tijd om verder te gaan, we kuieren door het oude deel langs palacía de Inquisition, de kathedraal, Iglésia San Domingo en nog veel meer oude gebouwen. Echter overal waar je in wilt, daar moet je voor betalen. Het wordt al aardig commercieel, jammer.
Om twee uur hebben we het wel gehad, we zijn warm en moe. Tijd om terug te gaan naar de Dalwhinnie, we lopen terug en stappen in onze bijboot. Terug aan boord is het tijd om te ontspannen, boekje te lezen en een uiltje te knappen.Tegen de avond gaan we nog een keertje naar de kant, om iets te eten en om ons wasgoed op te halen. Het ruikt lekker fris en het is gestreken! Wat een gemak!

Woensdag 17 februari 2010: Cartagena, Columbia
Een dag aan boord, vandaag. De huishoudklusjes moeten gebeuren, en we hebben wat andere karweitjes op ons programma staan. Frans vult de vetpot en haalt de speling uit het stuurwiel. Kortom lekker een dagje friemelen aan boord.
In de loop van de ochtend komen Adam en Leonie eventjes langs in de bijboot en nodigen ons uit voor een drankje bij hun aan boord, en dat doen we. Ze zijn vorig jaar vertrokken en hebben drie jaar de tijd om de wereld rond te varen met hun Elena, ze hebben nog twee jonge kinderen Mees en Pieter van respectievelijk 3 en 1 jaar. We hebben een gezellige avond en natuurlijk is Mees toch wel erg nieuwsgierig naar die nieuwe vreemde mensen.

Donderdag 18 februari 2010: Cartagena, Columbia
Vandaag is een culturele dag, we gaan de stad in en bezoeken Fort San Felipe, een fort gebouwd in 1654, één van de verdedigingsforten van de stad. In plaats van een taxi nemen we de benenwagen, het is wel warm, maar we zetten dapper door, krijgen we in ieder geval de broodnodige beweging. Eenmaal bij het fort aangekomen worden we overvallen door de straatverkopers, water, bier, hoedjes, schelpen, t-shirts, poppetjes, kettingen, ....kortom alle goedbedoelde prullaria wordt aangeboden. We slaan ons er dapper doorheen en klimmen naar boven. We hebben een prachtig uitzicht over de stad.
Na een paar uurtjes rondkijken zijn we verhit, het is tijd voor de lunch en een verkoeling. Beneden vinden we een lokaal restaurantje, wij zijn de enige 'witten', er is geen menukaart en in ons beste Spaanse bestellen sopa de res (rundvlees soep) en pollo guisado (gestoofde kip). Het gaat prima, en het eten smaakt heerlijk.
Rest ons alleen nog de wandeling terug naar de lady.

Vrijdag 19 februari 2010: Cartagena, Columbia
Internet dag vandaag. We gaan naar het internet café in Carulla, website bijwerken, skypen en een bakkie erbij. Af en toe valt de stroom weg, en dus is ook onze internetverbinding verdwenen, maar dat mag de pret niet drukken. En we maken kennis met Hans en Linda van de Baros. Een leuk stel, hij is Nederlander, zij is Belg. Linda is een gezellige prater, Frans vraagt nog of er een uitknop is, maar deze is er volgens mij niet. Linda praat aan één stuk door, lekker gezellig.
Tijd om terug naar de boot te gaan, klusjes, schoonmaken en dat soort dingetjes. We hebben een nieuwe aanhangmotor, natuurlijk moet andere afmetingen dan de vorige, dus er moet ook een nieuwe hoes komen. Helaas geen naaimachine, dus alles moet op de hand gebeuren, pfff. Af en toe een vloek, prik in de vinger, @#$%!, maar heel langzaam vordert de hoes gestaag.

Zaterdag 20 februari 2010: Cartagena, Columbia
Vandaag wilden we naar de stad, de oude stad. Maar in de loop van de middag kijken we elkaar aan, Frans vraagt "heb jij zin om te gaan, ik eigenlijk niet", nou ik ook niet. Blijven we toch lekker aan boord.
We gaan alleen eventjes naar de kant om een happie te eten, bij Pacho y guillos. Daar ontmoeten we een canadees zeilerstel, Terry en Jerry. Ik weet nog steeds niet of hij nou Jerry is of Terry....
We eten aan een stalletje langs de kant een arrepe con huevo, een soort platte oliebol maar dan van maismeel gevuld met gedroogd vlees en een ei, een lokale lekkernij en het smaakt heerlijk. Daarna gaan we door naar een shawarma (zo schrijven ze hier shoarma) restaurtant, we krijgen een tortilla gevuld met shoarma, lekker. Ons buikje is weer vol en we gaan terug naar de boot. De oude stad moet maar wachten tot een andere keer.

Zondag 21 februari 2010: Cartagena, Columbia
Nog een boot dagje vandaag, we gaan alleen naar de kant om even te eten bij Pacho y guillos, een lokaal restaurantje. Ik bestel mote de queso, volgens de serveerster is het soep. Als ik het krijg ziet het er uit als behangstijfsel met blokjes witte geitekaas. Het is redelijk smaakloos, een beetje zurig, voedzaam zullen we maar zeggen maar geen haute-cuisine. Afijn, weten we ook weer wat mote de queso is.
Frans neemt carne guisado con papa. Geen idee was papa's zijn, het b blijkt deegballetjes te zijn, voedzaam dus en het vult goed. En zo raken we meer en meer bekend met de keuken van Colombia.

Maandag 22 februari 2010: Cartagena, Columbia
Op naar David, onze man van in- en uitklaren. We geven hem opnieuw onze paspoorten, David zorgt dat we uitgeklaard worden, morgen kunnen we de papieren halen.
Daarna is onze gang naar Carulla, tijd voor een bakkie en het internet café. We hebben van Terry en Jerry (een Canadees stel en de namen heb ik niet verzonnen) een adresje gekregen waar je goed visitekaartjes kunt laten maken. Nou die van ons zijn bijna op, dus dat komt mooi uit. We stappen de winkel naar binnen, "buenas" groeten we. Er komt een meisje aan de balie, we vragen of ze Engels spreekt. "Un moment", is het antwoord. Een collega wordt te voorschijn gehaald. "Hello", zegt ze . Dat is het enige Engelse woord dat ze spreekt, daarna gaat ook deze dame gewoon lekker verder in rap Spaans.
Maar we komen er uit, we laten zien wat we willen, geen probleem. Het nieuwe kaartje is identico aan de oude, belooft ze ons. Aan het eind van de middag kunnen we de kaartjes halen.
We wandelen verder, dit keer naar Home Center, enorme grote doe-het-zelf winkel. We kijken onze ogen uit, we kopen een paar plamurenmessen, we gaan de pokken van onze boot afsteken zodra we in Rosario zijn, dat wordt lucht happen en duiken. Goed voor de conditie zullen we maar zeggen.
In de loop van de middag zijn we terug aan boord, gauw de boot een beetje toonbaar maken, want om vijf uur wordt er bij ons geborreld. Pim en Meta van de Linea, en Hans en Linda van de Baros komen bij ons aan boord. En ja dat moet onze lady wel een beetje toonbaar zijn, nietwaar?
Het is gezellig, er wordt honderd-uit gebabbeld, informatie uitgewisseld, tips gaan over-en-weer, kortom we hebben er nieuwe vrienden bij.

Dinsdag 23 februari 2010: Cartagena, Columbia
We gaan naar de kant en hebben contact met David, we zijn uitgeklaard, krijgen onze paspoorten terug voorzien van een stempel en een zarpe (het formulier van uitklaring dat je bij de volgende aankomst weer in moet leveren) en zijn 80 US dollar armer.
Het is eerst tijd voor een bakkie, we wandelen naar het pleintje  en drinken naar Narcobollo. Er staat een tafel voor zoete lekkernijen, een echte snoeptafel dus. Ik vraag wat wat is, alles is mierzoet, maar ja ik vind dat we toch iets moeten proberen, ik neem yuca, gezoete cassava, en het smaakt heerlijk bij een bakkie leut.
We wandelen verder naar de oude stad, we nemen dit keer een andere route en komen in een hele andere wijk uit, vol met kraampjes, verschillende markten, fruit, vlees (brrrr), schoenmakers, naaiateliers, we snuiven verschillende geuren en horen een kakofonie aan geluiden. Fantastisch, we genieten volop.
We vinden een binnenpleintje waar we lekker lunchen, dan wandelen we door naar het beeld van India Catalina (een soort pocahontas). Het is warm en de energie raakt op, we gaan terug naar de boot. Even na tweeën zijn we aan boord.
Aan het eind van de middag gaan we opnieuw naar de kant, we hebben geen puf maar á la, soms moet je dingen doen waar we je geen zin in hebt. We kunnen onze visite kaartjes ophalen (tweede poging), dit keer zijn ze wel goed, geen typefouten en het juiste formaat. En dan is het tijd om de schone was op te halen.
We leggen gauw alles in de kuip en varen door naar onze buurman, Georgo. We drinken een biertje, Georgo vaart al 22 jaar, het heeft hem zijn huwelijk gekost en voor Georgo geldt echt 'in elk stadje een ander schatje', 's avonds zien we hem regelmatig een meisje meenemen naar zijn boot, een paar uurtjes later brengt hij haar weer naar de kant. Aan ons vraagt hij of we crew voor hem weten, hij wil naar Europa zeilen, maar de crew moet wel van het vrouwelijke geslacht zijn..... Ja, ja die Georgo.

Woensdag 24 februari 2010: Cartagena, Columbia
Een nieuwe bootdag vandaag, we rommelen wat aan boord. Frans repareert één van de houten bakskisten en onze kraan lekt al een hele tijd, dus deze wordt helemaal uit elkaar gehaald, in de schoonmaakazijn gezet, en de kraan is weer als nieuw. Op mijn kluslijstje staat nog steeds de hoes voor de aanhangmotor, helaas nog niet af.
Rond vijf uur stappen we in de bijboot en tuffen naar de kant, woensdag is happy hour bij Pacho y guillos, het is er razenddruk. We schuiven aan bij Pim,Meta, Hans en Linda. Na alle bier beginnen de magen te knorren tijd voor een pizza bij José, het smaakt heerlijk.
Terug aan boord blijven we nog even lekker buiten zitten, het is een zwoele dag geweest, geen wind en het is nog steeds erg warm. Buiten is het koeler, binnen is het erg heet. We genieten van de avond, van de rust en stilte, regelmatig horen we de vissen uit het water springen rondom onze boot, .....

Donderdag 25 februari 2010: Cartagena, Columbia
Onze laatste dag in Cartagena, rond de middag gaan we naar de kant. We gaan skypen, want Hanna is één jaar geworden en die moeten we natuurlijk even zien en toe zingen.
De laatste pesos worden opgemaakt aan boodschappen en dan gaan we weer terug naar onze lady. Shit, brood vergeten. Dus morgen moeten we toch noch even naar de kant.
Het is nu borreltijd, we zijn uitgenodigd bij Hans en Lindy op de Baros. Ik neem een stapel boeken mee, tijd om te ruilen. We krijgen ook weer een stapel terug en voor ons nieuwe DVD's. We kunnen dus weer even vooruit. 'k Ben benieuwd hoeveel Nederlanders we tegen komen in Pacific, en of we nog boeken kunnen ruilen. Ik heb in ieder geval een behoorlijk stapel leesvoer aan boord.

Vrijdag 26 februari 2010:
Cartagena, Columbia - Isla Rosario, Columbia (22,2NM)
positie 10.10N 75.44W
Ik ga nog een keer naar de kant, zoals gezegd om brood te halen. Vergeet ik dit keer om het vuil mee te nemen, sufferd dat ik ben. Nou ja ik ga niet voor de derde keer.
Frans begint alvast de 60 meter ankerketting binnen te halen. Zo wat ziet die er uit, allemaal pokken tussen de schakels! Een hele klus om de ankerketting een beetje schoon te maken. Dat belooft nog wat voor het onderwaterschip. De logmeter doet het in ieder geval niet vanwege alle aangroei.
Even na elven zijn we dan zover, de ankerketting is helemaal binnen, de motor is gestart en we varen weg. Nog even zwaaien naar Pim op de Linea en Georgo op de Argo. Misschien treffen we de Linea nog ergens op de San Blas.
De windvoorspellingen zijn weinig wind, maar eenmaal buiten waait het toch aardig. Tussen de 15 en 20 knopen, we besluiten alleen de kluiver op te zetten en zo varen we lekker relaxed naar Isla Rosario. Wel weer spannend hoor, een nieuwe ankerplek en er is erg veel rif rondom het eiland. Gelukkig hebben we een kaart van het gebied, gekocht bij Club Nautico, en John (de havenmeester) heeft ons nog wat tips aan de hand gedaan.
We zoeken de zuidelijke ankerplek, de diepte neemt af tot 2.8 meter, maar we gaan keurig naar binnen. Eenmaal binnen het rif vinden we een heerlijk plekje.
We kunnen niet wachten of we plonzen in het water, dat is lang geleden dat we hebben kunnen zwemmen. De watermaker draait ook weer volop, want onze watertank is aardig leeggeraakt in twee weken tijd.

Zaterdag 27 februari 2010: Isla Rosario, Columbia
We gaan poetsen, soppen en boenen. Onze lady ziet er niet uit, overal stof en zout. Dus dat wordt schrobben. Na 3 uurtjes noeste arbeid ziet ze er weer glanzend uit. We worden gelukkig weinig lastig gevallen door lokale vissers enzo. Af en toe komt er een bootje voorbij met allerlei handel, papaya, kokosnoten, langoestines, kettingen en kralen, noem het maar op. We kopen een papaya.
Hadden we eerst nog het plan om naar de kant te gaan, we hebben geen zin meer, we blijven lekker aan boord, luieren, zwemmen en kijken een filmpje. Morgen is er weer een dag.

Zondag 28 februari 2010: Isla Rosario, Columbia
We durven niet goed met de bijboot met de aanhangmotor naar de kant. Bang dat de aanhangmotor gestolen wordt. Dus we laten de aanhangmotor aan boord en peddelen naar de kant. Het waait stevig, dus dat is nog een hele klus. Maar het lukt.
We gaan op zoek naar het Averi, een groot openlucht voliére. Veel kooien en heel veel exotische vogels. We hadden er ons niet zoveel van voorgesteld, maar het is toch wel erg mooi. De kleine vogels zijn ruim behuisd, de grotere vogels hebben, vinden wij, te weinig ruimte. Jammer. We zien prachtige exemplaren.
Eén uur, we gaan terug naar de boot. Wederom peddelen, en dat valt nog niet mee. We hebben allebei een peddel, Frans is veel sterker dan ik en peddelt fluitend, maar ik kan het maar ternauwernood bijbenen. Er komt een bootje aan, en hij biedt een lijntje aan, dat is een stukje gemakkelijker. Zo komen we toch aan boord, ook heeft-ie langoestines, gekookt en al. We laten het ons lekker smaken.
Gisteren was de bovenkant van onze lady aan de beurt, vandaag het onderwaterschip. Pokken steken. Wat een klus, een hap lucht, duiken in de diepte, een paar pokken afsteken en weer naar boven voor een nieuwe hap lucht. Het lukt redelijk, we zijn niet helemaal tevreden over de antifouling, eigenlijk willen we pas weer in Australië op de kant. We zullen zien.
Als ik mij lekker aan het douchen ben, mis ik opeens een stootwil. En nog één, en nog één en nog één. In totaal vier stootwillen, foetsie. De lijnen hangen er nog, maar zijn keurig doorgesneden. Gewoon gejat dus! Onbegrijpelijk.
De wind neemt behoorlijk toe, windkracht 6 Bft met uitschieters naar 7 Bft, we zitten lekker buiten in de kuip, de avond is heerlijk, verkoelend en geen hete zon. Opeens hebben we halve wind, we liggen niet meer met de kop in de wind. Het anker is losgeraakt, we krabben. Gauw de motor aan, gelukkig is het volle maan dus we kunnen alles goed zien. Frans haalt het ketting binnen en ik hou de boot met de kop in de wind. We doen een nieuwe ankerpoging.
Het lijkt erop dat het anker houdt, maar helemaal gerust zijn we niet. We krabbelen toch een heel klein beetje, telkens schuiven we een paar metertjes op. Wat doen we? Proberen we de nacht te blijven en houden we ankerwacht of gaan we toch nu maar weg richting de San Blas. We besluiten tot het eerste en ik duik mijn bedje in. Frans heeft ankerwacht, ondertussen hebben we de boot helemaal klaar voor vertrek.
Ik lig nog geen half uur of Frans roept "we krabben opnieuw". Gauw het bed uit, we besluiten om maar te vertrekken, het is half twaalf 's avonds. Niet de ideale tijd om te vertrekken, maar het moet maar.
We kijken op de kaart hoe we binnen gekomen zijn over het rif, de volle maan schijnt bij en zo komen we ook weer naar buiten. Het gaat prima. Eenmaal buiten zetten we de fok op, en zeilen de nacht in.