Vrijdag 1 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
We staan niet zo vroeg op, het is bijna 10 uur, ik neem gelijk een plons in het water, mijn nieuwjaarsduik zal ik maar zeggen. Maar het is hier niet zo koud als bij Scheveningen, het water is een graad of 25 schatten we in. Lekker aangenaam dus.
Frans begint met de boel op te ruimen van afgelopen nacht, veel glazen en andere troep.
We hebben een laat ontbijtje, het wordt meer een brunch. Echt actief zijn we geen van allen. Een beetje moeite met op gang komen.
Halverwege de middag brengen we Klaas en Baukje naar de kant, ze nemen de auto mee en gaan lekker op hun gemakkie naar hun appartement. Wij gaan nog een lekker uiltje knappen. Morgen is er genoeg tijd om het eiland te gaan verkennen.

Zaterdag 2 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Tijd om op ontdekkingsreis te gaan. Maar deze begint eerst in Willemstad. We hebben afgesproken op een terrasje aan het water. Eerst een lekker bakkie.
Dan gaan we naar Fort Amsterdam, ik had het idee dat we in een oud gebouw terecht kwamen, maar nee, een fort is het niet meer, al staan er hier en daar nog wel wat kanonnen. Het is meer een verzameling gebouwen, waarin nu allemaal overheidsinstanties zitten. Je kunt er doorheen lopen via een binnenpleintje, wel aardig maar veel stelt het niet voor.
We zijn warm, tijd om te zwemmen. We gaan richting Piscadera baai, de zwemkleding aan en hupsakee het water in. Lekker afkoelen. We brengen Klaas en Baukje thuis en gaan terug naar ons bootje.

Zondag 3 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Vandaag staat het Christoffelpark op ons programma. Een natuurpark in het westen van Curaçao. Rond elven komen we aan, rugzakken op, insmeren met zonnebrandcreme, goede wandelschoenen en entreekaartjes kopen. We zijn er helemaal klaar voor.
De dame aan het loket geeft ons een plattegrondje en geeft aan waar we met de auto langs kunnen rijden. Met de auto?
"Ja wat willen jullie anders doen?", zegt de dame. Het schijnt dat je alles met de auto doet, Curaçaoenaren doen sowieso bijna niets lopen, even naar de buurman en dan neem je de auto.
Maar goed, wij doen beide rondritten ook met de auto.  Het is een mooi landschap, wel een beetje eentonig, veel cactussen, en laag struikgewas en natuurlijk heuvelachtig, met Christoffel als de hoogste berg (bijna 400 meter hoog). Ons autootje kan maar net de heuvels nemen, het kraakt, schudt en piept.
We zijn bij Boca Grande, een inham aan de noordzijde waar het water naar binnen beukt. De opzichter komt langs om te waarschuwen dat het park over een half uurtje dicht gaat. Opschieten dus. Gauw nog even langs de grotten met de indianen tekeningen en dan naar de uitgang. We treuzelen te veel en komen te laat bij de uitgang. Het hek is dicht, afgesloten! We zitten opgesloten en kunnen er niet uit. Luidt toeteren helpt niet.
Frans klimt over de omheining, het blijkt dat de dame met een sleutel van het hek tegenover het park woont. Helaas ze heeft een dagje vrij en is niet thuis.
Gelukkig is er even verderop een café, en daar krijgt Frans hulp. Er wordt wat afgebeld, maar na anderhalf uur zijn we dan eindelijk bevrijd. Brrr, ik had al even nachtmerries om de nacht in het park door te brengen.
We rijden naar Westpunt, en daar nemen we een frisse duik in het water, alle opgedane spanningen maar even afspoelen en dan gaan we naar Jaanchie. Een begrip op Westpunt, het is een restaurant waar menigeen gaat eten, toerist en local. Er is geen kaart, Jaanchie (betekent Jantje) komt gezellig bij ons aan tafel zitten, hij heeft een lopende en pratende kaart. Hij vertelt dus dat we kunnen eten, het hoort allemaal erg lekker. We proeven de boomkip, dit is de leguaan. Erg lekker, het smaakt een beetje als kip maar er zitten heel veel botjes in. Ons buikje is vol, en het is weer tijd om terug te gaan.

Maandag 4 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
En onze reis over Curaçao gaat verder, vandaag gaan we naar de Hato Caves, grotten bij het vliegveld Hato. De grotten zijn erg oud, en ooit gebruikt door de slaven. Bij Hato was een grote plantage en de gevluchte slaven schuilden in de grotten, totdat de plantage eigenaren de grotten ontdekten en afsloten met een hek voor de slaven. Het is er warm en vochtig, de stalagtieten (groeien van boven naar beneden) en stalagnieten (groeien van beneden naar boven) groeien langzaam. Ongeveer één centimeter in 100 jaar. Dat gaan wij dus niet meer meemaken. Na een uurtje komen we weer buiten.
We gaan naar het landhuis Chocobolo. Hierin was ooit de nachtclub Chocobolo gevestigd, nu huist er de distilleerderij van de curacao likeur. Je weet wel Blue Curaçao. Het wordt gemaakt van de schil van een zurige sinaasappel. Er wordt alcohol aan toegevoegd, plus kruiden en specerijen, drie dagen laten trekken, schillen en kruiden eruit en het overgebleven mengsel nog een keer distilleren en dan heb je de curacao likeur. Je hebt ze in verschillende kleurtjes, maar de smaak is hetzelfde, de kleur worden verkregen door kleurstoffen.
We mogen proeven en dat laten we ons niet twee keer zeggen. Lekker.
Op naar Caracasbaai, vlak bij onze boot. Het is tijd voor onze middag zwempartij, er staat een stevige deining en ik vind het zowaar koud. We zijn te lang in de tropen en raken al aardig gewend aan de temperatuur.
En dan zetten Klaas en Baukje ons af bij onze bijboot. Een onaangename verrassing, onze aanhangmotor is gestolen. Het slot is doorgeknipt en weg aanhangmotor. Balen!
Gelukkig is er iemand op een jetski en zo vriendelijk ons een sleepje te geven naar de boot. Met een kater stappen we aan boord. Eerst maar eens een nachtje slapen.

Dinsdag 5 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
We blijven een dagje aan boord, Klaas en Baukje gaan een dagje zonder ons op stap. We hebben behoorlijk wat te doen. Onze bijboot heeft een behoorlijke laag aangroei dus dat moet eraf. Wassen draaien, website bijwerken, douche, toilet, koelkast, koelbox, rommel opruimen, kortom we zijn de hele dag twee bezige bijtjes. ´s Avonds gaat het lampje uit, we hebben genoeg gedaan voor vandaag. Sightseeing is toch leuker. En dat doen we morgen weer.

Woensdag 6 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
We gaan met de bus naar de stad, tijdens de busrit ontmoeten we Denen, Kell en Anna van de Freedom, ze zijn twee dagen geleden aangekomen. Verbazingwekkend hoe snel het kan veranderen, vroenge wij drie weken geleden nog honderduit, waar is customs?, waar is de winkel?, waar is immigration? etc., nu kunnen we alle vragen van Kell en Anna beantwoorden. Kell is een gezellige prater, alleen een uit-knop heeft hij niet. Hij ratelt maar door.
We wijzen ze waar customs is en lopen daar naar een terrasje. Daar hebben we afgesproken met Klaas en Baukje, we drinken een bakkie en gaan dan naar het scheepvaartmuseum. Het is een leuk museum over de ontwikkeling van Curaçao, kolonisatie, slaventijd en de ontwikkeling van de scheepvaartindustrie. We brengen er een paar uurtjes zoet. Als we weer buiten komen is het tijd voor een pastechi, de lokale snack.
We gaan naar Daaibooibaai (probeer maar eens een paar keer achter elkaar uit te spreken, ik breek mijn tong), het is een heerlijk baai waar je lekker kunt zwemmen en zonnen. Een heus strandje met weinig stenen.
Na een frisse afkoeling, rijden we door naar Tera Kora, we willen daar weer een hapje eten. Helaas de kip is op, maar de dame verzekert ons dat ze heerlijke koeienstaart heeft. Nou vooruit dan maar, dat proberen we. Ik vind het geen succes, veel bot en kraakbeen en weinig vlees. Frans vaart er wel bij en geniet van een dubbele portie.

Donderdag 7 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Vandaag gaan we op jacht naar een aanhangmotor voor ons dinghy. We hebben gehoord dat er iemand is bij de Seru Boca Marina die een aanhangmotor te koop heeft. Gisteren gebeld en een afspraak gemaakt om vandaag langs te komen.
Het is een eind rijden, we moeten helemaal rondom het Spaanse water rijden. En dan kunnen we niet verder, security. We moeten eerst een pasje halen. Dat doen we keurig en even later melden we ons opnieuw bij de beveiligingsbeambte. We laten de pasjes zien. Hij doet de poort voor ons open, "dank u wel", zeg ik, en als antwoord horen we "geef niets".
Een kwartiertje later rijden we op het terrein van de kleine marina. Ja de havenmeester kan zich nog ons telefoongesprek herinneren. Hij belt met één van zijn monteurs. Er is inderdaad een aanhangmotor te koop. "Ik wil hem eerst zien", zegt Frans. Natuurlijk kan dat, maar de aanhangmotor is er nu niet. Of we morgen willen terugkomen!
Tja waar het telefoongesprek voor gediend heeft is ons een raadsel. Maar helaas morgen kunnen we niet langskomen, nou geen probleem ze komen dan naar ons toe met de motor. Maar of dat werkelijk gebeurt? Afwachten maar.
Tegen elven zijn we bij Klaas en Baukje, hoog tijd voor een bakkie. En dan op naar het Sea Aquarium, een beetje vergelijkbaar met het Dolfinarium in Harderwijk. We genieten van dolfijnenshows, haaien, schildpadden, flamingo's, zeeleeuwen en de aquariumtoer onder leiding van een enthousiaste gids. Hij vertelt honderduit.
Hij vraagt of er duikers zijn, natuurlijk kan ik mijn mond niet houden en spontaan roep ik "ja". Dan moeten we meekomen, aan de achterkant van de aquariumbak porren we met een stok op een steenvis, de steenvis wordt natuurlijk boos en je voelt de vis vibreren, net een soort hartslag. Heel gek!
Onze enthousiaste gids is tevreden, we hebben goed ons best gedaan.
We eindigen de dag met happy hour bij Asiento, de lokale zeilvereniging met een biertje en een hapje.

Vrijdag 8 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Wij blijven vandaag een dagje aan boord, we hebben een afspraak met de Boca Seru marine, maar alles wat langs komt, zij niet. We bellen nog maar een keer. Ja de monteur is net onderweg, wordt er gemeld. Nou mooi niet hij moet nog vertrekken. Een uur later, het is nog geen 10 minuten varen, komt de monteur aan, met de tweede handse buitenboordmotor. De motor ziet er nog best goed uit, maar er is geen enkele ruimte in de onderhandeling, we zien er vanaf. We zoeken nog wel verder. Voorlopig is het dus nog even roeien naar de kant.

Zaterdag 9 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Om tien uur zitten we in de bus, bij de bushalte praten we met Pieter van de Baerne, Pieter zit vol met tips over de route van hier naar Panama, maar ja we kunnen niet alles onthouden. We moeten dus een keertje langskomen. Dat wordt dan na Bonaire.
We stappen uit bij het busstation, gauw een bakkie halen op de markt en dan lopen we door naar customs. Klaas en Baukje staan al op ons te wachten. We moeten uitklaren, want morgen varen we naar Klein Curaçao. Meer helaas, customs is gesloten. Er zit een brief op de deur met een telefoonnummer, bellen maar. De meneer vertelt keurig dat ze er over een half uur zijn en dat we best eerst naar immigration kunnen gaan. Zo gezegd zo gedaan. Klaas en Frans halen eerst de auto op en parkeren op een andere plek. Op de huidige parkeerplek loopt een woeste antilliaan met een hamer rond, hij heeft een slecht humeur. We wachten maar niet af welke plannen hij heeft.
Na een half uurtje zijn we klaar bij immigration, Klaas en Baukje staan bij ons op de bemanningslijst. Terug naar customs, daar doen we de laatste handelingen en dan shoppen bij appie happie. Inkopen doen voor de BBQ, want morgen op Klein Curaçao willen we gaan BBQ-en.
Terug aan boord worden de snorkels geprobeerd door Klaas en Baukje, het is even wennen maar Baukje heeft al gauw de smaak te pakken. Voor Klaas is het wat moeilijker, de bril lekt en loopt vol water, waarschijnlijk omdat Klaas een snor heeft. Zou de snor er nog af gaan deze vakantie?

Zondag 10 januari 2010:
Spaanse water, Curaçao - Klein Curaçao (26,28 NM)
positie 11.59N 68.38W

Ik sta stijf van de zenuwen, het waait stevig en we moeten tegen wind en stroom in boksen naar Klein Curaçao. Hoe zou dat gaan? En hoe hoog is de zeegang? Vreemd na alle lang oversteken zou je zeggen we zijn wat gewend, maar helaas zo werkt het niet bij mij. Ik moet weer even wennen na 3 weken voor anker te hebben gelegen.
Eenmaal buiten ben ik er na een uurtje aan gewend. Het is geen prettige zeegang en er staan behoorlijk wat golven en wind. We proberen eerst nog wat te zeilen met dubbel gereefd grootzeil en fok, we varen pal zuid, dus optimistisch als we zijn denken we dat we met overstag gaan aardig richting Klein Curaçao zullen varen. Helaas eenmaal overstag gaan we door de stroom bijna weer terug naar Curaçao, de fok wordt ingedraaid en we gaan al motorzeilend verder.
In het begin van de middag komen we aan op Klein Curaçao, een bounty eiland. Het water is helder blauw en we kijken zo op de bodem, overal visjes om ons heen.
Baukje gaat heerlijk snorkelen en Klaas krijgt ook de smaak te pakken, de snor moet er aan geloven en dan maakt ook Klaas kennis met de prachtige onderwater wereld.
Na de zwem- en snorkelpartij wordt de bijboot volgeladen, houtskool, vlees, bier, wijn en salade en natuurlijk wij vieren gaan in de boot. We roeien naar de kant, het is oppassen geblazen om geen golven in de bijboot te krijgen als we door de branding moeten. De boot houdt het droog, helaas gaat Klaas kopje onder. Maar gelukkig het vlees is droog en spettert even later boven het vuur.
We genieten van een prachtige zonsondergang en een lekkere BBQ. We zijn alleen op een onbewoond eiland.......

Maandag 11 januari 2010:
Klein Curaçao - Kralendijk (Bonaire) (23,44 NM)
positie 12.09N 68.16W

De wekker staat weer vroeg, het is zeven uur als-ie afgaat. Kwart voor acht en het anker gaat op. We proberen maar niet meer te zeilen, het is gelijk motor aan en gereefd grootzeil en zo varen we naar Bonaire. Gelukkig blaast de wind iets minder hard dan gisteren en ook de golven zijn minder kort en steil.
Vijf uurtjes later pikken we een mooring op voor Kralendijk, weer terug in Bonaire. Dit keer hopen we toch iets meer te zien dan vorige keer.
De snorkel gaat weer op, zwemvliezen aan en hup het water in. Het is weer prachtig helder en overal zien we visjes en zelfs een schildpad.
Frans roeit heldhaftig met een overvol beladen bijboot (met koffers) en Klaas en Baukje naar de kant. Er is nog net ruimte in de bijboot om te roeien, maar het lukt. Droog komen ze aan de kant.
Ondertussen komt de havenmeester bij mij langs, of we morgen ons willen melden bij het havenkantoor. Natuurlijk doen we dat.
Als Frans weer terug is komen Cathy en Jeremy van Sal Darago langs voor een biertje. We hebben ze ooit ontmoet in Spanje en daarna niet weer, maar de herkenning is er nog. Ook zij gaan richting het panama kanaal, en zoals onze plannen nu zijn wij ook, misschien kunnen we elkaar helpen. We houden contact.

Dinsdag 12 januari 2010: Kralendijk, Bonaire
We hebben afgesproken om half elf bij customs, maar als we naar de kant roeien komen Klaas en Baukje er ook net aan. We wandelen naar customs, klaren daar in. Zo deze beamte moet wel veel weten tot aan de kleur van de bijboot toe. Maar we vullen braaf de formulieren in. Dan naar immigratie, ook daar vullen we de formulieren in, en een uurtje later is alles afgehandeld. Nog even langs het havenkantoor voor de formaliteiten aldaar en we hebben weer aan alle verplichtingen voldaan.
Nu op zoek naar een scooter, morgen willen we met een scooter Bonaire verkennen. Ook dat lukt. Morgen wordt het een scooterdag.

Woensdag 13 januari 2010: Kralendijk, Bonaire
Wat een regenachtige dag, jakkes. Dat hebben we lang niet gehad. Tussen de buien door halen we de scooter op, en dan tuffen we naar het appartement van Klaas en Baukje. Het is even zoeken, als we de weg vragen stuurt de ene ons naar links en jawel de andere stuurt ons naar rechts.
Maar goed uiteindelijk komen we er. Baukje heeft de koffie klaar, lekker. We blijven nog maar even zitten op het terras, want regelmatig valt er regen. Als het droog lijkt te worden, gaan we op pad. Via Kralendijk, naar het vliegveld en dan de zuidelijke route rondom de zoutpannen. We zien de zoutvelden, flamingo's, obelisken (die de verschillende zoutpannen aangaven voor de scheepvaart), slavenhuisjes, kortom een prachtig stuk van Bonanire. De zoutpannen werden bewerkt door de slaven, de slaven 'woonden' in een slavenhuisje, ze moesten bukken om binnen te kunnen komen, maar het is de naam huisje niet waardig. Een ruimte van 2 bij 3 meter met een dak erop, een opening wat dienst doet als raam en een opening wat de ingang voorstelt. De vrouwen en kinderen woonden in het dorpje Rincon, 7 (!) uur lopen verderop voor de mannen.
Op het moment dat de slavernij wordt afgeschaft stort de zoutwinning in. Niet meer rendabel. Halverwege de vorige eeuw wordt er nieuw leven ingeblazen in de zoutwinning. De enige export van Bonaire.
Onze magen beginnen te knorren, tijd om op zoek te gaan naar Maiky Snack, je schijnt daar heerlijk de lokale kost te kunnen eten. Maar tjongejonge, wat is het achteraf. Ik zit op dat moment voor op de scooter en Frans achterop, het is glibberen, het achterwiel slipt weg. "Ik stop ermee", roep ik. "Gas geven", zegt Frans. Aan elke oor een zweetdruppel maar het lukt. Pffff!
En dan, Maiky Snack is gesloten! Balen, pas vrijdag is-ie weer op. Het is even gepuzzel hoe weer terug te komen door de bush-bush. Maar de meneer die ons uitlegt geeft is zo vriendelijk in zijn auto te stappen en voor ons uit te rijden. In een mum van tijd zijn we weer terug in Kralendijk, en daar zitten we bij een lokaal restaurantje lekker kip met gebakken cassave te smikkelen. Helaas, weer een mooie dag voorbij, morgen staat de tweede scooterdag op het programma, dan willen we naar het noordwesten van Bonaire.

Donderdag 14 januari 2010: Kralendijk, Bonaire
De tweede scooterdag vandaag, we zitten lekker aan de koffie als Klaas en Baukje eraan komen op de scooters. Ze schuiven aan en drinken ook een bakkie mee. Tijdens de koffie maken we onze plannen voor vandaag. Eerste halte is de lagun, en daarna door via de oostkant naar het noorden, richting Washington Slagbaai Nationaal Park, en dan via de westkant, waar we nog even zullen gaan zwemmen, terug naar Kralendijk. Zo is het plan, maar de dag gaat er toch iets anders uitzien.
We tuffen naar de Lagun, een inham aan de oostkant en de golven beuken hier behoorlijk op de kust. Er lopen nog een paar mensen rond en we raken aan de praat, natuurlijk komt ook de vraag wat leuk is om te doen. Blow hole krijgen we als antwoord, een got in de rotsen waar het water uitspuit. We moeten een eindje terug en dan via wat zandweggetjes weer naar de kust. Zo gezegd, zo gedaan.
Omdat het gisteren behoorlijk geregend heeft is het een beetje een modderpoel. Het lijkt wel of we aan het motorcrossen zijn, af en toe is het gevaarlijk slippen. Gelukkig rijdt Frans dit keer en zit ik lekker achterop.
Na een hachelijk half uurtje komen we weer aan bij de kust. We vinden de blow hole. Het is spectaculair, de grond lijkt wel lava, en is vlijmscherp, letterlijk spitsroeden lopen. Soms lijkt het of het door onze zolen heen boort. We lopen voorzichtig. Maar hebben een spectaculair uitzicht, natuurlijk worden we nat, miss wet t-shirt verkiezing!
Helaas loopt het voor Klaas is minder gunstig af, hij schrikt van een behoorlijke golf en valt. Voet helemaal open en in no-time zwelt de voet op. We moeten terug naar Kralendijk, eerste hulp post.
Baukje is gelukkig handig en doet ter plekke de eerste hulp en dan tuffen we weer terug.
Frans en ik wachten buiten en na een uurtje komt Klaas weer tevoorschijn, zijn voet keurig in het verband, schouder ook in het verband en een tetanus injectie rijker. Pfff, dat had heel wat slechter af kunnen lopen.
Gelukkig kunnen we onze tocht vervolgen en zo gaan we toch richting het nationaal park, we hebben een late lunch in Rincon en dan via het Goto meer, met de flamingo's, weer langs het strand richting Kralendijk. Dat hadden we gedacht, éénrichtingsverkeer, dus we moeten weer terug naar Rincon en dezelfde weg terug naar Kralendijk.
Het is onze laatste avond samen, en natuurlijk moeten we dat vieren met een rumpunch op een terrasje aan het water. Genietend van de ondergaande zon en de rumpunch.

Vrijdag 15 januari 2010: Kralendijk, Bonaire
We hebben afgesproken op de kant, we gaan lekker ergens ontbijten, we laten het ons goed smaken, omelet, toast, koffie, sinaasappelsap, heerlijk. Daarna is het tijd voor de laatste inkopen, rond twaalven gaan we terug naar de boot, en Klaas en Baukje terug naar hun appartement. Inpakken.
Even na zessen staan ze weer op de boulevard, dit keer met Gerard, de verhuurder. We gaan mee, naar het vliegveld, uitzwaaien, en Gerard is zo vriendelijk om ons te halen en te brengen. Na nog een drankje is het dan toch zo ver, we moeten afscheid nemen, helaas aan alles komt een eind.
We gaan nog even met Gerard mee, zijn huis bekijken, ik laat mijn schoenen buiten staan, had ik beter niet kunnen doen. Als ik weer buiten kom, zijn mijn schoenen foetsie. De hond is ermee aan de haal gegaan. Gelukkig komen mijn nep-crocs na een half uurtje weer boven water, wel met wat extra gaatjes. Tja hondentanden zijn scherp.

Zaterdag 16 januari 2010: Kralendijk, Bonaire
We hebben eigenlijk geen puf en willen gewoon aan boord blijven, maar helaas de plicht roept. We moeten uitklaren, zowel bij customs als bij immigration. En dat doen we dan maar plichtsgetrouw. Natuurlijk knopen we er gelijk een lekkere lunch aanvast, dan hoeven we niet meer te koken een boord.
Eenmaal terug aan boord komen Jeremy en Cathy langs, snorkelen. Ze nodigen ons uit om een borrel te komen halen. En dat doen we, we zitten gezellig te keuvelen bij hun aan boord, ze hebben een westerly. Het is al donker als we weer teruggaan. Maar we zien elkaar wel weer op het Spaanse water.

Zondag 17 januari 2010:
Kralendijk - Klein Curaçao (24,11 NM)
positie 11.59N 68.38W

Pfff het waait stevig, ruim 20 knopen. Gelukkig hebben we voor de wind. We maken los van de mooring en de kluiver gaat deels uit. Vor ons gaat het snel genoeg, eenmaal uit de luwte van Bonaire staan er behoorlijke golven, we worden behoorlijk heen en weer gerold. Gelukkig staat alles stormvast binnen.
Na 5 uurtjes varen komen we aan bij Klein Curaçao, precies op tijd. De charter boot, Jonalisa, maakt net los van hun mooring en zo kunnen we hun mooring oppakken. Liggen we wel zo lekker met deze harde wind. We verwachten dat de wind afneemt in de loop van de avond, maar niets is minder waar. De wind blijft hard waaien, maar we genieten wel van een prachtige sterrenhemel.

Maandag 18 januari 2010:
Klein Curaçao - Spaanse Water, Curaçao (13,10 NM)
positie 12.04N 68.51W
We twijfelen, blijven we nog een dagje hier liggen of gaan we door. Het vele werk in ons achterhoofd wat we nog moeten doen, besluiten we om door te gaan naar Curaçao.
We drinken nog een bakkie en om elf uur gaan we op het zeil weg. We varen weer voor het lapje, de wind is iets minder dan gisteren maar er staan nog behoorlijke golven. We doen het lekker rustig aan.
Drie uurtjes later zijn we weer op bekend terrein, we zien de ingang van het Spaanse water, even later laten we ons anker vallen in de Kabrietenbaai. We zijn weer 'thuis'.

Dinsdag 19 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Een administratie dag vandaag, we gaan naar de kant, nog steeds roeiend en leggen onze dinghy bij het gezinnetje dat hier woont. Zij passen op onze dinghy.
Ze verzorgen de bewaking van de Mi Dushi, de party boot. Zij is hoog zwanger en er lopen al twee kindjes rond van één en twee jaar oud. Vorige keer hebben we ze een pakketje met wat levensmiddelen gegeven, ze hebben het volgens ons niet breed.
Met de bus naar de stad, dan naar customs en immigratie. We kennen de weg, de havenmeester laten we voor wat het iets, volgens ons is de 'oude' ankerpermit prima.
En dan gaan we shoppen, jurkjes, korte broeken, onderbroeken, kortom kleren die je nodig hebt voor het zonnige Carieb. Alles slijt snel en bleekt lekker in de zon, dus het is hoog tijd voor iets nieuws. Bij een lokaal tentje eten we een kippetje met friet en dan gaan we weer terug met de bus.
We hebben nog het plan om van alles te doen aan boord, maar eenmaal terug is de puf eruit. Boekje lezen, uiltje knappen en zwemmen, meer doen we niet. Morgen is er weer een dag.

Woensdag 20 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Er wordt harde wind voorspelt en we liggen naar onze zin toch wel een beetje te dicht op de kant. Met harde wind willen we als het nodig is meer ketting kunnen geven. Dus anker op, en stukje verder laten vallen. Tenminste dat denken we, als Frans het anker wil ophalen, begeeft onze ankerlier het. Heel af en toe pakt-ie, maar meestal niet. Om nou 30 meter ketting met de hand binnen te halen, zien we niet zitten. We proberen het op de motor, we varen over het anker heen, slepen het een stukkie mee en kijken of weer vast liggen. Het lukt niet, nieuwe poging. Weer tevergeefs, opnieuw een poging doen we. Naast ons ligt de Sal Darago, Jeremy en Cathy. Ze zien ons modderen en komen met de bijboot naar ons toe. "Do you have problems?", vragen ze. We vertellen van het defecte ankerlier. Ze komen aan boord om een handje te helpen. Na nog twee ankerpogingen, lukt het. We liggen vast, dit keer midden in de baai. De harde wind kan komen.
's Middags komt Imke langs, bij hem bestellen we een buitenboordmotor, 5 pk Yahama. Wat zullen ze snel gaan! Imke komt de papieren halen en belooft alles in orde te maken, normaal gesproken kan-ie de motor leveren over twee dagen, belooft Imke.
Normaal gesproken, we zijn nog altijd lekker naief.

Donderdag 21 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Het ankerlier wordt gedemonteerd, er blijken twee veertjes kapot te zijn, versleten. Dus een klein euvel, maar ja waar vinden we nieuwe veertjes. Morgen maar eens gaan shoppen.
Gisteren ankerlier kapot, vandaag begeeft onze computer het.  We hebben een virus 'opgepikt', niet vrijwillig. Dus dat wordt alles opnieuw installeren.  Balen!!!!!
Alles komt in drieën zegt men, dus wat is het derde?
Frans is de hele dag bezig met het ankerlier, ik doe andere klusjes, schuren, lakken, primeren, enzo. De dag gaat zomaar voorbij.

Vrijdag 22 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Frans roeit mij naar de kant. Van Imke nog geen spoor, en dus ook niet van ons buitenboordmotortje.
Ik ga shoppen, veertjes voor het ankerlier staan op mijn lijstje. Eerste halte is Nasa, vlakbij Willemstad, helaas niet de juiste veertjes. Ik word doorverwezen naar Caribbean Fasteners, een stukkie verderop. Natuurlijk moet alles te voet. Helaas, hoewel de meneer erg vriendelijk is, ook geen succes. Ik krijg weer een ander adresje, dit keer in de wijk Santa Rosa, lopen is geen optie meer, te ver.
Eerst maar eens terug naar de stad, op zoek naar een digicel winkel. Ons beltegoed is op, dus dat willen we ophogen. Ik heb haast, het is vandaag verkiezingsdag en de meeste winkels sluiten daarom om 12 uur. Al schommelend over de pontjesbrug, het waait erg hard, kom ik bij de digicel winkel. Het is half twaalf, keurig op tijd denk ik. Helaas, ik vergeet dat we in Curaçao zijn. De dame achter het loket zegt, dat de winkel om twaalf uur dicht gaat, maar dat de kassa's als om 11 uur zijn gesloten. Er kunnen geen financiële handelingen meer worden gedaan! Poeh, er komt bijna stoom uit mijn oren, maar ja, rustig blijven Lucia! Gewoon morgen terugkomen.
Ik ga terug naar de boot, nog even boodschappen doen en nog even langs Budget Marine, een grote keten van winkels in de gehele Carieb met spullen voor de watersport. Wie weet hebben ze daar veertjes?
En ja hoor, in alle soorten en maten, hoeveel wil ik er hebben. Stralend loop ik de deur uit. Missie geslaagd.
Frans haalt me weer op, weer roeiend. Hij is de gehele ochtend bezig geweest om de stuurkolom te demonteren, een hele klus, en het vlot nog niet zo. Twee van de vier moeren zijn los, de laatste twee zitten muurvast. Zweetdruppels, krachttermen, vet, het mag niet helpen, de twee moeren blijven vast zitten.
We pakken eerst het ankerlier en monteren dat weer. Na een paar uurtjes kan het ankerlier weer op zijn plaats, we zijn gelukkig weer wat meer manoevreerbaar.
En dan komt het derde 'ongeluk', een enorme windvlaag pakt ons zonnetentje, de hoeken scheuren uit, en de zonnetent wappert als een vlag. Gelukkig kunnen we deze weer redelijk vastzetten, maar we moeten een keer naar de zeilmaker.

Zaterdag 23 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Met frisse moed gaan we weer aan de slag, de stuurkolom moet los. Niet goedschiks, dan kwaadschiks. Frans boort de laatste twee moeren los, en rond de middag hebben we de stuurkolom los. We zijn voldaan. Omdat we er nu goed bij kunnen, besluiten we om gelijk de kuipvloer een goede beurt te geven. Roest bikken, schuren en in de primer. Ik ben ondertussen weer aan het lakken geslagen, en zo komen we de dag door.

Zondag 24 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Van Imke nog geen spoor, dus nog steeds geen buitenboord motor. EN het waait behoorlijk, dus het is een stevig roei naar de kant. Het houdt ons in conditie zullen we maar zeggen.
Vandaag hebben we het redelijk rustig, een likje lag hier, een schuurpapiertjes daar en een laagje primer. Dat is alles, voordat is het zondagse rust, boekje lezen, zwemmen en relaxen.
Vijf uur, wie komt daar aan? Het is Imke, hoe is het mogelijk. Hij heeft allerlei uitvluchten, maar geen buitenboordmotor. De douane doet niets, de winkels waren vrijdag dicht ivm verkiezingen, kortom het ligt aan iedereen, maar niet aan Imke.
Hij belooft Frans morgen op te halen en naar Curaçao marina te brengen, zodat de stuurkolom daar terecht komt. Kunnen ze beginnen met de lagers vervangen. Zal vast wel langer duren, dan dat we eigenlijk willen. Half tien staat Imke aan de kant is de afspraak.

Maandag 25 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Ik roei Frans naar de kant, keurig op tijd. Ik zeg nog "we hoeven ons niet te haasten, dit is Curaçao, Imke zal toch niet op tijd zijn".
Ik ga terug naar de boot, doe de lak klusjes, de huishoudklusjes (het is ten slotte maandag) en de plamuurklusjes. Ik ben lekker bezig, toch wel vreemd zo alleen op de boot, een beetje onwennig scharrel ik wat rond.
Even na enen roept Frans mij op. Ik roei naar de kant om hem op te pikken, wat blijkt Frans heeft een uur staan wachten, maar geen Imke! Helemaal niets, nada, noppes! Balen dus.
Even verderop is een stelletje met een huurauto aan het rondrijden. Frans spreekt ze aan, en ze zijn zo vriendelijk om Frans met de stuurkolom, helemaal naar de stad te rijden, naar Westtech. Dus Westtech heeft nu de stuurkolom, en nu is het afwachten maar.
Via Digicel, de drijvende markt en een busje terug naar de boot.
We besluiten Imke te bellen, weer de nodige excusen, het ligt aan iedereen maar niet aan hem. Dit keer kwam een huurauto niet terug, waar hij op stond te wachten. Imke was even vergeten om Frans te bellen.......
En de nieuwe belofte, maar morgen komt-ie met de buitenboord motor. We zullen zien.

Dinsdag 26 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
"Your engine is very quiet!",  roept Jeremy ons toe als we naar de kant roeien. De Sal Darago is weer terug van een kort uitstapje naar de Fuikbaai.
Ja we hebben nog steeds geen buitenboord motor, dus het is roeien. Het is een stevige roei, het waait stevig. Op de radio geeft het nieuws zelfs een waarschuwing door voor de wind, golven en stroom. Een groot cruise schip is niet in staat om af te meren in Willemstad vanwege de wind en stroom en moet helaas doorvaren zonder Curaçao aan te doen, de middenstand zal er niet blij mee zijn.
Ik ben op weg naar Vreugdenhil, de supermarkt. Boodschappen halen, vanavond komen Kathy en Jeremy bij ons eten.
Om vijf uur stappen ze bij ons aan boord, we hebben een gezellige avond en keuvelen wat af, het klikt tussen ons en Kathy en Jeremy, een typisch engels stel. Altijd een hoedje op tegen de zon en melkwitte benen. Maar erg aardig en behulpzaam.
Het is half tien als ze vertrekken, we doen nog gauw de afwas en duiken dan ook in ons mandje.
O ja, de buitenboord motor? Nee vandaag is het custom day, volgens Imke, wat dat dan ook mag zijn, dus de buitenboord motor komt niet door de douane. Morgen is het zeker dat-ie komt?!

Woensdag 27 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
We zijn lekker bezig vandaag, de kuipvloer komt in twee lagen primer, en we lakken en schuren. We hebben contact met Westtech, de reparateur van onze stuurkolom en het ziet er goed uit met de werkzaamheden, het lijkt erop de lagers op voorraad zijn en dat in een week de reparatie uitgevoerd kan worden.
En dan, het is vier uur, we zien Imke aankomen. Het zal toch niet waar zijn? Ja hoor de buitenboord motor is er. Imke komt Frans halen om naar de vissershaven te gaan, de douane is daar.
Na een half uurtje komen ze terug......met buitenboord motor. We kunnen scheuren!

Donderdag 28 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
Als eerste probeer ik contact te krijgen met Dick, Dick is degene die hier het internet verzorgt en ook veel verstand heeft van computers. En de onze doet-et nog steeds niet. Een virus, Bill gates heeft ons in de tang. We moeten betalen om van het virus verlost te geraken, ....nou dat lijkt verdacht veel zelf op een virus. Dus we betalen niet.
's Middags kan ik bij Dick terecht, maar eerst even langs de Linea. Ze liggen hier als sinds april vorig jaar, en nu willen ze verder en hebben motor pech. Er is electrolyse ontstaan tussen het motorblok en een dyname, dikke pech dus. Dat moet eerst hersteld worden voordat ze verder kunnen.
Dan door naar Dick, ik zit ruim drie uur bij hem aan boord, Dick prutst wat af, maar het lukt. Het vervelende virus programma (security tool) dat ons in zijn greep had is uiteindelijk verwijderd. En alles werkt weer, gelukkig. Ook onze data staat er nog op. Ik krijg een paar goede tips voor firewalls en virusscanners, dus die plaatst ik als eerste op onze computer. Hopelijk geen last meer van de Security Tool!@#$%

Vrijdag 29 januari 2010: Spaanse water, Curaçao
We prutsen lekker aan boord, de kajuitdeurtjes komen gereed met de nieuwe laklagen, onze bekerhouder zit keurig in een aantal laklagen, de roestplekken buiten zijn weer bijgewerkt en we horen van Westtech dat de stuurkolom gereed is, maandag kunnen we deze ophalen. We moeten nog even vaart maken dus met de kuipvloer, vandaag smeert Frans er de eerste laag met de topcoat op.
We zijn al zo ingewerkt dat we rond de koffie klaar zijn, dus de rest van de dag hebben we vrijaf.
Het is alleen vies weer, veel wind, regen en bewolkt. Het lijkt hier wel een herstdag in Nederland, alleen de temperatuur is hier hoger. Maar we kruipen toch maar lekker naar binnen.

Zaterdag 30 januari: Spaanse water, Curaçao
Er is weinig te melden vandaag, we gaan verder waar we gisteren gebleven zijn, dus kajuitdeurtjes lakken, kuipvloer in de topcoat, enzo. Jullie kennen het ondertussen wel.

Zondag 31 januari: Spaanse water, Curaçao
Het is gelukt, de kuipvloer is gereed, het ziet er weer spik en span uit. Dit keer is-ie wit, morgen halen we stuurkolom weer op en dan kan deze weer gemonteerd worden.
Voor de rest ziet onze zondag eruit als de zaterdag van gisteren.
Klik hier voor complete foto album januari 2010
Klik op de foto's voor meer
Frans als kanonier
Opgesloten in het Christoffelpark!
We zien overal leguanen
We brengen een bezoek aan het sea aquarium
Eerste kennismaking met het snorkelen
BBQ op Klein Curaçao
Aan een mooring op Bonaire
We huren een scooter om Bonaire te verkennen
Poserend voor de zoutpilaar
Aan de rumpunch, proost!
Terug op Klein Curaçao