Donderdag 1 juli 2010:  
Papeete, Tahiti - Baie  D'Opunou, Moorea (afstand 17,45NM)
positie 17.30S 149.51W
Half zeven, de wekker gaat. We zijn vroeg, we hebben geen idee hoe het met het anker gaat, de ketting zat behoorlijk om een aantal koraalrotsen, dus misschien kost het veel tijd, en we willen nog eerst diesel tanken voordat we vertrekken. Wonder boven wonder, het ketting komt in een keer los en ook het anker zit niet vast achter het koraal. Het gaat vlot en zonder problemen.
We varen nog even een rondje rondom de Spirit en nemen afscheid. Zij hebben een wat langzamer tempo dan ons, en gaan uiteindelijk naar Nieuw Zeeland. Onze koers is naar Australië, dus waarschijnlijk zullen we elkaar voorlopig niet weer zien. Jammer, het was erg gezellig.
We tuffen naar de benzine pomp, tanken ruim 400 liter diesel en zijn klaar om te vertrekken. Als we buiten het rif zijn, staat er weinig wind. Zuidwest, 3 knopen. We hebben nog even marifoon kontakt met Casper en Maud (van de Sueño Azul), zij zijn net als wij ook op weg naar Moorea. Casper weet te vertellen dat ze ruim 20 knopen wind hebben uit het noord oosten, met uitschieters naar 30! Ik vraag of ze ook op Tahiti zijn!
Voor de zekerheid reven we toch maar het grootzeil en ja hoor even later begint de wind alle kant op te waaien om uiteindelijk in het noordoosten terecht te komen. Met ruim 20 knopen, windkracht 5 dus. We gaan als een speer, de lady rent over het water. Een paar uurtjes later zijn we aangekomen op Moorea. We willen ankeren vlak achter het rif, er is ons verteld dat je daar goed kunt snorkelen tussen haaien en manta's. Maar het waait zo hard en er liggen zoveel boten dat we het maar voor gezien houden, we gaan verder de baai in. Helemaal aan het eind, is het niet zo diep en er is een ouderwetse moddergrond. Ons anker ploegt zich lekker in, en we horen geen geratel van het ketting over koraalbodem. Heerlijk.

Vrijdag 2 juli 2010: Baie  D'Opunou, Moorea
Half drie in de ochtend, de wekker gaat. Het is pikkedonker, en het waait stevig. Gaan we of gaan we niet? Maud roept ons op via de marifoon, ook zij twijfelt of ze wel of niet gaan, uiteindelijk gaan we toch. We klimmen in onze bijboot, ik krijg gelijk een golf zout water over me heen en ben nat tot op mijn onderbroek.
We tuffen naar de kant, het is aardedonker, met een zaklamp schijnt Maud op de kant en we vinden het 'strandje' waar we de dinghy's op kunnen schuiven. Vastbinden aan een boom, en nu 3 kilometer lopen. Ons doel is het Hilton hotel. Ze verwachten ons, Casper heeft geregeld dat we daar naar het voetballen kunnen kijken, Nederland tegen Brazilië. We zijn in het oranje, een vreemd stel. Maar bij het Hilton kijken ze er niet vreemd van op, we worden inderdaad verwacht. In de lounge wordt de tv aangezet, er staan luxe stoelen en we ploffen neer. Precies op tijd, de volksliederen worden gespeeld. Omdat alles dicht is, hebben we onze eigen biertjes en knabbels meegenomen. En ...... we winnen!
Na de wedstrijd, gaan we terug naar de boot. Het waait nog steeds stevig, erg hard. Omdat het zo hard waait blijven we maar aan boord, uitschieters tot in de 30 knopen, windkracht 7 dus! Het is rotweer, veel wind en veel regen.

Zaterdag 3 juli 2010: Baie  D'Opunou, Moorea
De wind neemt gelukkig in de loop van de dag af, en ook de buien nemen af. We gaan naar de kant, we liggen in een prachtige groene baai. Links en rechts van ons behoorlijke bergen, volgens ons is hier een dorpje, maar niets van dat alles. Een stuk niemandsland, weinig te zien. Dus ver wandelen we niet.
Terug aan boord, blijft het tobben met het weer. Af en toe een bui, en de wind is erg vlagerig. We blijven nog maar een dagje liggen. Morgen is het plan om te vertrekken naar Raiatea. Ruim 100 mijl noord westelijker, een nachtje doorvaren dus.

Zondag 4 juli 2010 - maandag 5 juli 2010:
Baie  D'Opunou, Moorea - Raiatea (afstand 106,6 NM)
positie 16.43S 151.28W
De wind is op, helemaal op. Volgens de voorspellingen komt de wind uit het zuidoosten 10 -15 knopen, windkracht 4 dus. Een goed windje lijkt ons, dus we vertrekken. Kwart voor twaalf gaat het anker op, we varen de baai uit. Eenmaal buiten zetten we het grootzeil op en de kluiver, maar het blijft rustig weer. Uiteindelijk motoren we het grootste deel naar Raiatea. Jammer.
We hebben een rustige overtocht, geen regen en weinig wind. Tegen de ochtend zien we Raiatea liggen. We waren eerst nog van plan om naar Huahine te gaan, maar dit is een erg rustig eilandje. En zo lang Nederland nog in de race zit bij het WK voetbal, moeten we toch een televisie zien te vinden. De kans is groter op Raiatea.
We komen uiteindelijk terug bij marina Apooiti en pikken daar een mooring op. Het is hier meer dan 20 meter diep, te diep om te ankeren dus.

Dinsdag 6 juli 2010: Raiatea
Half acht, we gaan naar de kant, de taxi staat op ons te wachten, we gaan naar het grootste dorpje hier, naar Uturoa. Op naar weer een voetbalwedstrijd, Nederland is in de halve finale. En.....we winnen!
We zitten weer in een lokaal cafeetje, het is druk, het lijkt of iedereen hier 's ochtends buitenshuis ontbijt. Niet een ontbijtje voor ons, rauwe vis in een zoet zure marinade. Iets te vroeg vinden we. Een kopje koffie is voldoende.
We hebben ruimschoots voldoende tijd om de rest van het dorpje te zien. Het is klein, maar gezellig. We drentelen wat rond, eten een hapje en gaan dan met de taxi weer terug.

Woensdag 7 juli 2010: Raiatea
We gaan vandaag weer naar het stadje, dit keer kijken we naar de andere halve finale en zien Duitsland verliezen. Spanje wordt onze tegenstander komende zondag.
Rond de middag zijn we weer terug, de rest van de dag doen we niet veel. Lekker luieren en ontspannen. Morgen gaan we weer een stukje verder.

Donderdag 8 juli 2010: Raiatea - Bora Bora (23,42 NM)
positie 16.29S 151.45W
We zijn vroeg, even na achten laten we de mooring los. Lekker gemakkelijk, geen anker en een enorme hoeveelheid ketting dat binnen gehaald moet worden. Even later varen we door het rif naar buiten. We hebben een lekker lopend windje, we hijsen het grootzeil en de kluiver en hebben een heerlijke zeiltocht naar Bora Bora. We kunnen Bora Bora al zien liggen vanaf het moment dat we vertrekken. Bora Bora wordt omgeving door een enorm rif, de ingang is aan de west zijde. We kunnen zeilen tot aan de ingang, en dan gaat het het laatste stukje op de motor. Het water is helder, we gaan naar de Bora Bora Yacht club en vinden daar een mooring. Het is 25 meter diep, dus een mooring is wel zo handig. Gelukkig zijn er nog een paar vrije moorings.
De rest van de middag blijven we aan boord. Morgen maar eens een beetje klussen en de omgeving verkennen.

Vrijdag 9 juli 2010: Bora Bora
We halen de kluiver naar beneden. Ik had Frans in de mast gehesen in Raiatea, en toen zagen we wat schaviel plekken op de kluiver. Frans is ochtend bezig met een naai klusje.
Ik ga schuren en primeren.
's Middags wandelen we naar het dorpje, het is een half uurtje lopen. Het dorpje stelt niet veel voor, één lange straat met veel winkeltjes. Er is vandaag een dansfeest, als we aan komen lopen zijn ze bezig met de repetities. We blijven staan kijken. De leider van het geheel kijkt kritisch en geeft aanwijzingen. We bekijken de leider kritisch, is het nou een man of een vrouw? We komen er niet uit, hoewel hij/zij een strapless jurk draagt, is het toch de bouw van een man. Tja.....
We twijfelen nog even of we 's avonds terug zullen komen, uiteindelijk besloten we toch maar van niet. We wandelen terug naar onze lady.

Zaterdag 10 juli 2010: Bora Bora
We zien de Elena met Adam en Leonie, Adam tuft even langs om te groeten en ik maak gelijk gebruik van de situatie. Of hij een baguette mee wil nemen, scheelt mij een ritje naar de kant.
Maar even later blijkt toch dat we naar de kant moeten, Frans is bezig de kranen te vervangen, ze lekken al een tijdje, maar de aansluiting van de nieuwe kranen past natuurlijk niet op onze waterleiding. Er moeten koperen verloopstukjes komen, hopelijk kunnen we die hier vinden op Bora Bora.
Dus in de bijboot en naar de kant, bij de derde winkel hebben we succes. Alle spullen kunnen we krijgen, terug naar de boot en in de loop van de middag zijn de nieuwe kranen gemonteerd. Geen gedrup meer.
Aan het eind van de middag komen Adam en Leonie langs op de borrel, samen met hun twee kinderen Mees en Pieter. Die moeten natuurlijk de vreemde boot uitgebreid verkennen, als wordt aan een nauwkeurige inspectie onderworpen en vergeleken met hun eigen boot.....maar volgens ons heeft onze lady de keuring met glans doorstaan!

Zondag 11 juli 2010: Bora Bora
Vanochtend is hier een zonsverduistering, je kunt speciale brilletjes kopen. Maar wij zetten zonnebrillen op en dan kunnen we het ook goed zien.
De zonsverduistering valt precies samen met de WK finale. Dus we laten de zon maar even voor wat-ie is. We zitten bij de Bora Bora yachtclub, er staan twee televisies. Voor de ene zit de oranje gekleurde groep, voor de anderen hebben zich aanhangers van Spanje geschaard, in het rood natuurlijk. Spanjaarden zijn er zelf niet.
Helaas, hoe spannend ook, maar we verliezen.....

Maandag 12 juli 2010 - woensdag 21 juli 2010:
Bora Bora - Niue (afstand 1096,2 mijl)
positie 19.03S 169.55W
Vandaag moet ons frans polynesich geld op, de we gaan naar de kant. Een flinke wandeling naar het dorp en daar kopen we het laatste verse groente en fruit. Weer terug naar de boot en dan kunnen we los van de mooring.
De kluiver is nog steeds niet gehesen. Dus we draaien eerst een rondje in de lagoon, het waait stevig en hele klus om de kluiver omhoog te hijsen. En net als die staat ontdekken we dat één van de schoten los is geraakt. Jammer maar de kluiver moet weer naar beneden, schoot vastmaken en opnieuw hijsen. Wat een gedoe, maar na een half uurtje staat de kluiver eindelijk.
We zetten de zeilen goed, varen de lagoon en zetten koers naar Niue, ruim 1000 mijl westelijker. Wil je weten hoe onze oversteek is, kijk dan in ons oceaanlogboek of klik hier.

Woensdag 21 juli 2010: Niue, Alofi
Nadat we een mooring hebben opgepikt roepen we via de marifoon de autoriteiten op. We worden om 9 uur verwacht bij customs.
Tijd dus om de bijboot op te blazen. We tuffen naar de kant. Het water is hier erg helder, zeer helder. We liggen op een diepte van 30 meter en kunnen kijken tot op de bodem!
Als we bij de kade aankomen, moet de dinghy uit het water getakeld worden. Er staat een behoorlijke deining, dus het is beter om de bijboot uit het water te halen. De faciliteiten zijn prima, er staan een kraan op de kade, een grote takel laat je zakken op het water, dinghy eraan haken en hijsen maar. Na een paar dagen zijn we er zeer bedreven in.
We wandelen naar customs, inklaren. De dame en heer zijn erg vriendelijk. Zij is van de douane, hij is van de quarantaine. Zij wil geld als we uitklaren, hij wil nu geld. 12,50 NZD (nieuw zeelandse dollar). Helaas, het is de eerste keer dat we het meemaken, maar op dit eiland is geen geldautomaat. Wel een bank, daar kun je cash wisselen of via een visa kaart geld halen. Mastercard wordt hier niet geaccepteerd. Het gaat allemaal nog erg op de ouderwetse wijze. Telefoneren om te kijken of je visa kaart geldig is, enzo. Helaas zit er een hik in het systeem, of we over twee uurtjes terug willen komen, natuurlijk doen we dat.
We betalen de quarantaine meneer dan maar met US dollars. Volgende halte is immigratie, daar zit een vriendelijke dame, ze stempelt onze paspoorten en babbelt honderd uit over het eiland, we krijgen allerlei tips. Na een kwartiertje staan we weer buiten. Nu op naar de Niue yacht club. We worden vriendelijk verwelkomd, de voorzitter heet Keith, is erg vriendelijk, verteld honderd-uit, brengt je waar je wezen wilt, en regelt uiteindelijk een huurautootje voor ons. Elke ochtend stuurt hij ons de weersvoorspellingen. En waar je ook komt, Keith kom je tegen.
Alofi het grootste dorpje op Niue, heb je zo gezien. Een paar straatjes, hier en daar een winkeltje en een restaurant. Maar de mensen zijn erg vriendelijk en praatgraag. Niue kent ongeveer 1500 inwoners en iedereen kent elkaar.
Nadat we alles formaliteiten hebben gedaan, koffie gedronken gaan we terug naar onze lady. Genoeg gedaan voor vandaag.

Donderdag 22 juli 2010: Alofi, Niue
We hebben allerlei plannen voor vandaag, lekker uit eten, lokale lekkernijen proberen, autootje regelen voor morgen, enzo, maar het komt allemaal niet uit.
De ochtend is bedoeld voor de grote schoonmaak. Na bijna 9 dagen op zee maar er gesopt worden. De watermaker schreeuwt om een onderhoudsbeurt en moet gespoeld worden. Al met al duurt het veel langer dan dat we dachten. We zijn moe aan het eind van de middag, dus we blijven lekker aan boord. We hebben geen puf meer om aan de kant te gaan, dat doen we morgen wel.

Vrijdag 23 juli 2010: Alofi, Niue
Er is twee keer in de week markt, op dinsdag en op vrijdag. Het voorraadschip komt slechts één keer per maand. Dus het is altijd afwachten wat je kunt kopen.
Wij gaan vandaag naar de markt, tijd voor verse spullen. Het is even voor negen als we daar aankomen. We kopen er een bakkie koffie, maar voor de rest is er niet veel. We raken aan de praat met de koffie dame, "we are a little bit late", zeggen we. "No you are far too late", is het antwoord. Nou dat is duidelijk, we hadden hier om zes uur in de ochtend moeten zijn, wilden we verse groente en fruit hebben. Tja dat is toch wel een beetje heel erg vroeg.
We genieten maar van ons bakkie. Even later komt de kapitein van de het deense schip Naveren eraan. Hij blijft even met ons praten en gaat zitten op de tafel. Het duurt niet lang of er komt een meneer aan. Hij glimlacht, geeft Per een hand en gebaart dan dat het niet de gewoonte hier is om op een tafel te zitten! Maar alles heel vriendelijk. Ook wordt het hier niet gewaardeerd als je zondags van alles onderneemt. Zondag is hier een rustdag, 's ochtends en 's middags naar de kerk. Verder heerst er rust, zwemmen en snorkelen wordt ook niet gewaardeerd.
Na de koffie gaan we op zoek naar een huurauto, maar waar we ook aanklopen, 'no auto available' is het antwoord. Gelukkig komen we Keith tegen, hij brengt ons van de ene na de andere plek waar normaal gesproken auto's verhuurd worden.. Maar ook geen geluk, hij blijft zoeken en belooft ons dat hij morgen een auto voor ons heeft. Afwachten dus maar.
Frans gaat in ieder geval naar het politie bureau en komt stralend weer naar buiten met een lokaal rijbewijs. We hadden helaas paspoorten en rijbewijsen aan boord gelaten, maar geen probleem, met de wijsheid die Frans uitstraalt moet-ie kunnen autorijden, hebben ze gedacht. Bewijs is niet nodig.

Zaterdag 24 juli 2010: Alofi, Niue
Keith heeft zijn woord gehouden, hij roept ons op via de marifoon. Hij heeft een auto, om 9 uur staat hij ons op te wachten bij de werf.
We zoeken gauw alle spullen bij elkaar en tuffen naar de kant. Bijboot in de kraan, en hup uit het water. We zijn er klaar voor.
Keith brengt ons naar de huurauto en prachtige karretje.
We gaan lekker toeren over het eiland, het hele eiland rond is iets van 70 kilometer, dus prima te doen op één dag. En nog tijd genoeg om regelmatig uit te stappen. Nadat we Alofi uitzien, dat is na 5 minuten, houdt de behuizing op. Af en toe zie je nog een huisje, of kleine dorpjes met een tiental huizen, maar heel veel huizen zijn laag en verlaten en vervallen. Een aantal jaren woonden hier op Niue nog 6500 mensen, nu zijn er 1500 inwoners. Bijna iedereen vertrekt naar Nieuw Zeeland, op zoek naar werk. Ze pakken hun boeltje op en laten huis en haard achter. Het geeft een beetje een spookachtig aangezicht. Best wel jammer, want Niue is een prachtig eiland.
Eerste stop is Anapala, de ruige oostkust van Niue. Het water beukt tegen het koraal en rotsen. Een prachtig gezicht. Tweede stop is Togo Chasm. Een gebied van lava, puntige lavarotsen steken omhoog, je kunt er een stuk doorheen wandelen, het lijkt wel een maanlandschap. Prachtig om te zien.
We rijden verder langs de ruige oostkust. We willen wel ergens een hapje eten, maar helaas. Aan deze kant geen winkeltjes of restaurantjes, helemaal niets. En overal verlaten spookachtige huizen.
Uiteindelijk komen we terecht aan de westkust. We gaan snorkelen bij Limu Pools en bezoeken de grotten van Palaha.
We sluiten de dag af in Alofi bij Falala Fa café, voor een heerlijke fish and chips met natuurlijk een fles koele witte wijn erbij.

Zondag 25 juli 2010: Alofi, Niue
Rustdag, ook voor ons. We leveren de auto in, dat wil zeggen Keith haalt de sleutels op en zorgt voor de rest.
Wij luieren en relaxen vandaag. Heerlijk.

Maandag 26 juli 2010: Alofi, Niue
Vandaag gaan we uitklaren, eerst naar immigratie, en dan naar customs. We gaan naar de yachtclub, en drinken daar nog een bakkie koffie. Rekenen af voor de moorings, doen de laatste inkopen bij de lokale supermarkt. We ruimen de boot op, en zijn eigenlijk klaar om te vertrekken. Morgenochtend vroeg gaan we op weg naar Tonga, 250 mijl naar het westen.

Dinsdag 27 juli - vrijdag 30 juli 2010:
Alofi, Niue - Vava'u, Tonga (afstand 248 mijl)
positie 18.39S 173.58W
Het is zes uur, de wekker gaat af. Nog even wat rommelen en dingetjes doen, zeven uur we maken los van de mooring. Op weg naar Tonga. Twee dagen en nachten zijn we onderweg, maar we vinden het lang duren. Wil je weten hoe de oversteek was lees dan ons oceaanlogboek of klik hier.

Vrijdag 30 juli 2010: Vava'u, Tonga
Nou donderdag 29 juli hebben we overgeslagen, we zijn de datumgrens gepasseerd tussen Niue en Tonga. Heel vreemd, we lopen nu voor op jullie in Nederland, 11 uur om precies te zijn.
Het is even voor acht als we een mooring oppakken. We gaan eerst een uiltje knappen. Na de middag gaan we naar de kant, op weg naar de formaliteiten om in te klaren. We komen andere yachties tegen, en we krijgen de waarschuwing dat we toch echt met de boot naar de wharf moeten gaan, douane en immigratie komen aan boord. Nou dat doen we dan maar braaf. Terug naar onze lady, motor aan, stootwillen ophangen en naar de wharf. Maar wat een vervelende kade zeg. Met moeite houden we onze lady schade vrij, alle stootwillen die we hebben, en dat zijn er niet zoveel meer na Columbia, hangen we tussen ons en een vaste stootrand op de kade. We willen zo gauw mogelijk weer weg. Maar ja alles op zijn tijd hier, en tijd hebben ze. Motto van Tonga is "Where time begins".
Customs komt aan boord met twee man, één zit in de kuip doet niets behalve babbelen met Frans en een fles rode wijn van te bemachtigen, de andere zit binnen en vult de formulieren in. De derde persoon is de health officer, ook hij vult papieren in en vraag 100 TOP (tonga paanga), ongeveer 50 USD. Natuurlijk hebben wij geen lokaal geld, dus Frans loopt eerst naar de bank. Bij het verlaten ziet de douane man (die al een fles rode wijn gescoord heeft), een zak met snoepjes liggen. Of-ie die ook mag hebben voor zijn kinderen! Tja verlegen zijn ze hier absoluut niet.
Even later komt immigratie aan boord, de paspoorten worden gestempeld, de laatste actie is de quarantaine dame. Ook daar wordt weer een formulier ingevuld, en we moeten betalen 26 TOP. Eindelijk zijn we klaar, we vertrekken zo gauw mogelijk van de vervelende kade. Terug naar de moorings, we pakken weer eentje op. Ankeren is hier bij niet te doen, onze mooring ligt op een diepte van 41 meter!

Zaterdag 31 juli 2010: Vava'u, Tonga
Nou we hebben er een nieuwe vriend bij, mister Lofi. Gisteren kwam hij al langs voor zijn handel. Ik heb twee vlaggetjes gekocht, de vlag van Fiji en de vlag van Vanuatu. We staan net op het punt om weg te gaan naar de markt als Lofi er aan komt. Met de vlaggen en het brood. Hij wil nog wel even handel drijven, komende maandag is er een tonga feest bij hem thuis, we kunnen komen als we willen, 50 TOP per persoon. TOP is de lokale munteenheid hier, tonga paanga. Nou we denken er nog even over, hij nodigt ons uit om morgen mee te gaan naar zijn kerk, daar gaan we op in . Hij zal ons ophalen bij het dinghy dock om 8 uur 's ochtends.
We gaan eerst naar de kant, naar de markt. Het is er een gezellige drukte, de markt is elke dag, maar de zaterdagmarkt is het grootste. Voor het eerst zien we kava, een alcoholische drank die gebrouwd wordt van de wortels. We moeten nog maar eens proberen een kava ceremonie bij te wonen. Het schijnt het meeste voor te komen op Fij. We ontmoeten mister Pimrose, een aardige man. En voordat we het weten hebben we een aantal souvenirs gekocht, we krijgen nog een handvol kleinigheidjes mee van mister Pimrose. Hij heeft een goede dag vandaag.
Rond de middag zijn we terug aan boord.
Knock, knock.....who's there? Natuurlijk, mister Lofi is terug. Of hij aan boord mag komen. Natuurlijk, maar hij blijft maar plakken en plakken. Wordt steeds vrijer, of-ie ook iets te drinken kan krijgen? En iets voor zijn kleinkinderen? Duikschoenen kan hij ook wel gebruiken, zijn koe is losgebroken, of we een stuk touw hebben? Lofi wordt een beetje vervelend. Op een gegevens moment zegt Frans tegen hem "you must finish your beer, we have other things to do". Geen probleem, in één teug drinkt hij zijn glas leeg, en met een glimlacht neemt hij afscheid. Waarom denk ik dat we Lofi nog wel weer zien?