Zaterdag 31 mei 2008:
Holy Island - Eyemouth (26 NM)
De laatste dag van mei alweer, we zijn al weer een maand onderweg. De tijd gaat snel, het is nog maar drie weken geleden dat we ons afscheidsfeestje hebben gehouden, maar het lijkt al veel langer. We hebben geen tijdsdruk maar toch houden we een grove planning, we willen half juni in Inverness zijn, dus dat geeft toch een beetje een tijdsdruk. In Augustus willen we in Spanje zijn, dus dan hebben we een week of zes om de westkust van Schotland, Engeland en Ierland te verkennen.
We staan voor ons doen op tijd op, al om tien uur zitten we in ons bijbootje op weg naar de kant, naar Holy Island. We meren af een aan kade, het is opkomend water. We verkennen het plaatsje, al heet het Holy Island het is alleen bij hoog water een eiland. Bij laag water is het verbonden met het vaste land door middel van een landtong en komen de toeristen en mass. Het eiland is beroemd geworden door de heiligen Aidan en Cuthbert. Aidan stichtte een klooster op Lindisfarne (de Keltische naam voor Holy Island). Het klooster is verdwenen, er staan nu nog resten van de Lindisfarne Priory gebouwd op dezelfde plek, deze hebben we bezocht. En verder staat er nog een Castle, gebouwd met de stenen van de priorij, door sir Edwin Lutyens, niet door hemzelf natuurlijk.
We maken een ommetje door het dorpje en halen brood in de dorpswinkel. 1,90 pond, we hebben wat kleingeld en nog twee ponden. De kruidenier telt het kleingeld, 1 pond 86. "That'll do", zegt hij. Bij het weggaan zegt hij, "no change, sir". Engelse humor!
Om twee uur gaan we weg, we halen het anker binnen, via de geleidelijnen komen we weer veilig op ruim en open water. Helaas de wind is ongunstig. Noord west, en wij moeten naar het noord westen. Dat wordt dus laveren. Aan het eind van de middag gaat de motor aan, dan is het ook gelijk tijd om al varend eten te maken. Dit keer geen gegoochel met pannen aan boord. Alles blijft rustig op het fornuis staan.
Om acht uur varen we Eyemouth binnen, we hebben Schotland bereikt! Het is een naargeestige ingang, smal (17 meter breed) tussen twee enorme hoge kades nu het laag water is. Ik roep de havenmeester op kanaal 12. Drie keer, maar hij reageert niet. Bloody harbour master. Blijkt later dat het weekend is en dan bedient hij niet de marifoon maar heeft-ie een mobieltje! Moet je maar net weten.
We vinden een plekje in de vissershaven, maar we moeten zes meter naar boven klimmen om van de boot af te komen, niet echt praktisch dus. We kijken even rond, en verderop vinden we een geschikte pleke aan een drijvende steiger. Een bootje met duikers aan boord, gaat een stukje verplaatsen en dan kunnen we er net tussen. Vriendelijk!
's Avonds halen we in de pub een afzakkertje, we komen aan de praat met een Welsh man, die al een biertje te veel op had. Ik krijg een handkus! Brrrr, gelukkig zit Frans tussen hem en mij in!
Vrijdag 30 mei 2008:
Farne Island - Holy Island (5 NM)
We hebben heerlijk geslapen. We lagen er als enige zeilboot omringd door duizenden vogels. Met hoog water is het er iets onrustiger dan met laag water. Maar het is prima. We hebben een rustige ochtend, ontbijten, lezen wat, en bakken een broodje. Zo rond enen wordt het erg druk met bootjes om ons heen, vanaf Seahouses varen de bootjes af en aan met toeristen, weg is de rust. De idylle wordt verstoord.
Wij gaan om half drie het eiland op, entree 5,60 pond. Best veel. Het is een klein eilandje en je wordt geleid over een paadje. Daarbuiten mag je niet komen, allemaal nestende en broedende vogels. De sterntjes vallen ons actief aan, ze beschermen hun nesten. Ze nemen telkens een duikvlucht naar je hoofd en pikken je. Af en toe laten ze een klodder stront vallen. Je hoofd beschermen dus!
Je ziet allerlei soorten vogeltjes, ik heb de namen opgeschreven maar weet niet meer wie wie is. De Engelse namen zijn Puffin, Razor bill, Shag, Kittiwake en Tern. Puffin is een papagaaiduiker (mijn favoriet, ze waggelen een beetje als een pinguin en ze hebben zo'n guitig kopje) en Tern is een stern. We kijken onze ogen uit, zelden zoveel vogels gezien. Alleen al van de Puffins hebben ze 60.000 paren geteld!
Om half vier zijn we weer terug aan boord. Vanwege het tij doen we het rustig aan, we willen niet exact op laag water aankomen bij Holy Island, er staat een drempel voor de ingang van 1.60 m. en onze diepgang is 2 meter. Om half zeven vertrekken we, en om acht uur gooien we ons anker uit bij Holy Island, een heerlijke rustige omgeving met de Lindisfarne abbey op de achtergrond. Morgen maar eens de omgeving verkenning.
Donderdag 29 mei 2008:
Newcastle - Farne Island (40 NM)Vandaag gaan we een stukje verder naar het noorden, we willen naar de
Farne Islands, 40 mijl noordelijker. Het tij is ons gunstig en we kunnen op een normale tijd opstaan. We rekenen af, 105 pond voor vier nachten tja Engeland is duur, en vertrekken om 10 uur. Het is mooi weer, een SE windje en het zonnetje schijnt. We zetten alle zeilen op, maar na een paar uurtjes kakt de wind helemaal in, en gaan we verder op de motor. Later kunnen we nog een uurtje zeilen, maar dan is het definitief gebeurd met de wind.
Water maakt hongerig en we besluiten aan boord tijdens het varen te gaan eten. Ik moet goochelen met de pannen, af en toe maken we flinke zwiepers. Bij één van zo'n zwieper zeilen de borden de ruimte in, tegen de grond. Gelukkig ze zijn van plastic en kunnen wel tegen een stootje. De drie pannen blijven op het fornuis staan. Ik zou niet weten wat ik moet dan wanneer alle drie de pannen tegelijkertijd aan de haal gaan. Nog meer goocheltrucs uithalen waarschijnlijk.
We eten een engels sausage, prei en aardappeltjes. Lekker. O ja, de twee kippers die we gekocht hadden in Whitby, de ene hebben we opgegeten maar dat was geen succes, de andere hebben we vandaag teruggegeven aan de zee.
Om kwart voor zeven laten we het anker vallen in de The Kettle, een baaitje bij de Inner Farne. Spannend hoor hier te ankeren, je moet rekening houden met hoog en laag water. We liggen goed en in een prachtige omgeving. Later blijkt, dat we midden op een vissersplek liggen waar krabfuiken zijn uitgezet.
Het bijbootje klaar maken en we gaan het eiland op. We worden aangevallen door een heleboel sternen, ze maken een vluchtduik naar je hoofd. Pet op dus, en ze schijten je eronder. Frans heeft tenminste een enorme klodder op zijn pet. Het is hier een eldorado voor de vogels, je ziet vele verschillende soort. Ik vind de kleinge papagaaiduikertjes het leukst, zo lief en koddig en met die grappige rode snavels. Het is voorjaar dus volop in het broedseizoen. Op elke vierkante meter vind je een stern te broeden. We kwamen niet ver het eiland op. Het is een natuurreservaat en de 'eilandwachter' had ons als gauw gespot. Het eiland is gesloten, morgenmiddag van twee tot vijf is het open. Nou tot morgen dan maar.
Woensdag 28 mei 2008: Newcastle
We worden wakker van de regen op ons voorluik. Het klinkt gemoedelijk, binnen is het lekker warm en gezellig. De wind is behoorlijk afgenomen, maar de voorspellingen zijn nog niet goed. We blijven nog een dagje in Newcastle. Het lijkt erop dat we morgen verder kunnen.
's Morgens lekker relaxen, kopje koffie drinken, uitgebreid douchen, Frans' zijn haren krijgen een knipbeurt en vanmiddag gaan we Newcastle in. Dat hebben we eigenlijk nog niet echt gezien. Vorige keer zijn we niet verder gekomen dan het internet café. Wordt vervolgd dus.
Dinsdag 27 mei 2008: Newcastle
We liggen nog steeds in Newcastle, het lijkt erop dat we hier een paar dagen verwaaid liggen. Er komen een aantal lage druk gebieden deze kant op, het is fris en bewolkt en een stevig wind uit het Noord Oosten. Daardoor is deze kust van Engeland lagerwal (voor de niet zeilers, lager wal is de kant waar de wind naar toe blaast). Bovendien liggen er veel banken voor de kust, hierdoor en door de noordoostenwind bouwt de zee zich snel op en staan er behoorlijke golven. We willen eigenlijk naar Amble, en hebben contact gehad met deze haven maar zij raden ons af om binnen te komen lopen. Dus blijven we nog een dagje in Newcastle.
We trekken de wandelschoenen aan en wandelen naar Tynemouth, aan de kust een mijl of 4 verderop. Het is een lekkere wandeling. We hadden als tip gekregen om een oude antiek markt te bezoeken gevestigd in een kerk, The land of Green Ginger. Na veel omzwervingen hebben we deze gevonden, maar wat een tegenvaller. Slechts een paar winkeltjes en dan ook nog voornamelijk nieuwe zaakjes, bruidsjurken en Crocks worden er verkocht! We zoeken een pub op en nemen een cup of tea en een capuccino. De waiter kijkt ons vreemd aan, iedereen drinkt een pint, maar wij vinden dat 's middags om drie uur toch nog iets te vroeg. Na uurtje relaxen in heerlijke luie stoelen wandelen we terug naar onze lady. Nog maar eens kijken of we morgen kunnen vertrekken.
Maandag 26 mei 2008: Newcastle
We blijven een dagje in Newcastle, het is prachtig weer, wel fris en een stevige wind, maar de zon schijnt. Kortom tijd voor wederom een klusochtend. Het wordt een iets langere klusochtend tot een uur of drie. Alle roestplekjes aan stuurboord zijn worden behandeld en staan allemaal in de primer. We kunnen nu dus gaan opbouwen.
We hebben een vriendelijke buurman, John Hansen, hij praat aan een stuk door, we nodigen hem uit voor een kop koffie. Hij is helemaal lyrisch over onze boot en plannen. Leuke vent, 's middags geeft hij ons een lift naar Newcastle (15 kilometer verderop). Aardig. We gaan Newcastle in, het is razend druk er is een popconcert aan de rivier. Heel veel jongelui, en zo schaars gekleed. Daar hebben we ons trouwens vaker over verbaasd, ondanks de frisse temperaturen lopen de Engelsen er erg bloot blij, hempjes, korte broeken, topjes, enzo. Krijgen zij het niet koud? We hebben een dikke trui aan en een sjaal om.
In Newcastle vinden we een café met wifi en daar werken we onze website bij. We hadden het plan om naar de film te gaan, maar we hebben geen puf meer en gaan lekker met de metro terug naar de boot.
Zondag 25 mei 2008: Whitby - Newcastle (42 NM)
Om acht uur staat de wekker. Alles klaar gemaakt en we kunnen vertrekken. We gooien de trossen los en ik roep de brugwachter op. Geen reactie. Nou denken we, hij zal ons wel zien manoevreren. Even later horen we over de marifoon dat de havenmeester en de brugwachter contact hebben. De havenmeester vraagt om een brugopening voor ons. "Any more movements coming up?", vraagt de brugwachter. "No, there is rought weather forecasted", zegt de havenmeester. En dan gaan wij weg.
Er staat inderdaad al een behoorlijke deining in de haven. De wind is NE precies op de haveningang, kracht 5-6 Bft. We zetten het grootzeil op in de haven met een reef. Eenmaal door de deining is het buiten op zee goed te zeilen, het is eigenlijk prachtig zeilweer, het zonnetje schijnt en we stuiven erover. We hebben stroom mee en gaan als een speer!
Om vier uur zijn we bij de monding van de Tyne en om half vijf liggen we afgemeerd in de Royal Quays Marina in North Shields een voorstadje van Newcastle. Erg vriendelijk en behulpzaam, de havenmeester staat al op ons te wachten om de lijntjes aan te nemen. Het waait stevig en Frans meert achteruit af. "Well done, sir", zegt de havenmeester.
Zaterdag 24 mei 2008: Whitby
Met de stoomstrein gaan we naar Pickering. Het lijkt een erg oude trein, maar de conducteur vertelt ons dat deze trein nog erg jong is, ietsje ouder dan 50 jaar. Voor ons is het nostalgie!
We stappen in en dan naar toeoeoeoeoeoet en een dot dikke zwarte vette rook vertrekken we. Via verschillende leuke oude stationnetjes (Grosmont, Goathland, Newton Dale Halt, Levisham) gaan we over de North Yorkshire Moors naar Pickering. Een prachtige omgeving, de heide bloeit nog niet, maar je kunt je prachtige paarse uitgestrekte velden voorstellen als de heide bloeit.
Pickering is een klein dorpje, we wandelen daar wat rond, picknicken (gelukkig is het weer opgeklaard, vanochtend toen we opstonden regende het, maar nu schijnt er een lekker zonnetje), bezoeken een kerk met hele oude fresco, een vlooienmarkt en een antiekmarkt. Erg veel leuke dingetjes. De tijd vliegt om, en helaas is het om vier uur weer tijd om terug te gaan.
Om half zes zijn we weer terug in Whitby, we gaan terug naar onze lady en genieten van een mooie avond. De volgende stop is waarschijnlijk Newcastle, 40 mijl noordelijker.
Vrijdag 23 mei 2008: Whitby
Vandaag geen wekker, we hoeven geen rekening te houden met het tij. Rond half negen staan we op, heerlijk. Dat is nou relaxed, maar daana is het gauw gebeurd met de vrije tijd. Vanochtend staat een klusochtend op het programma, aan de slag er wordt niet gelummeld. Ik ga eerst na Fortune's op de Henrietta Street. Bij de Yaught Club in Scarborough hebben ze ons verteld dat je hier heerlijke kipper kunt kopen, lekker als ontbijt. Very British. Zo gezegd, zo gedaan. Als ik daar kom, is het mannetje net bezig in zijn rokerij. Het zier er knus en oud uit, je kunt je heel goed voorstellen dat dit zo 100 jaar geleden ook gebeurde.
De kipper (dat is gerookte haring) is echter geen succes. Zowel Frans als ik vinden het niet heel lekke en wat een graadjes. Geef ons maar een boterham met pindakaas als ontbijt!
Daarna de boot soppen en de roestplekjes aan de buitenkant bijwerken. Alles plekjes aan bakboord zijde zitten nu twee keer in de primer! En proberen de website bij te werken, dus ik naar de library. Het bijwerken is niet gelukt, nou de volgende keer maar weer.
's Middags om drie uur zijn we dan eindelijk zo ver. We gaan het stadje verkennen. We maken een lange wandeling, door alle steegjes en zien alle leuke plekjes. De huisjes staan her en der door elkaar, de mensen in de kleding van 100 jaar terug ontbreekt daaraan zien we dat we in de moderne tijd leven maar anders...
We zien het captain Cook memorial en bezoeken de Whitby abbey, althans de resten ervan uit de 13de eeuw. Heel indrukwekkend
Om zes uur zijn de beentjes moe, en belanden we in een pub. Een pint en een wijntje gaan er wel in, daarna bestellen we een pie. Moe maar voldaan lopen we weer terug naar onze lady.
Donderdag 22 mei 2008:
Scarborough - Whitby (16 NM)
Zo dit zijn de langste 16 mijl ooit geweest, vanochtend om kwart voor acht gingen de trossen los en vanmiddag om kwart voor vijf meerden we af. Pfff! 9 uur hebben we er over gedaan.
Er stond heel weinig wind, dus de dobberden meer dan dat we echt zeilden, we hadden het fokje erbij staan. Vanwege het tij moesten we op tijd weg, en vanwege het tij konden we niet eerder naar binnen bij Whitby, dus vandaar dat we zolang onderweg zijn geweest. Ja, ja, ja, alles vanwege het tij.
We liggen dus nu in
Whitby, een leuk plaatsje. Tenminste zo lijkt het vanaf een afstand. We gaan het verkennen, de abbey, museum van captain Cook en het yorkshire landschap staan op ons verlanglijstje op te zien. We blijven hier dus wel een paar nachtjes.
Woensdag 21 mei 2008: Scarborough
We blijven een dagje in Scarborough. Het is een mooi stadje, dat we graag willen verkennen. De ochtend wordt besteed aan klussen, was draaien, de afwas van gisteravond nog doen, de havenmeester betalen, roest plekken schuren en in de primer zetten. Om één uur zijn we klaar, en genieten we van een welverdiende lunch, lekker buiten in de kuip in de zon. Het is weer mooi weer, de zon schijnt volop. De wind voelt nog wel fris aan, maar klagen doen we niet. We treffen het vandaag.
Op weg naar de havenmeester worden we aan de praat gehouden door verschillende mensen. Onze lady is opvallend, en we zijn de talk of de yaught club. We krijgen een tip om te ankeren in Kettle Bay, bij de Farne Island en we worden uitgenodigd om vanavond een pint te komen halen bij Yaught Club, vanaf half acht open en wordt het voetbal getoond Chelsea - Manchester United, een Engelse avond dus. natuurlijk gaan we daar heen.
's Middags gaan we het stadje verkennen, het is een echt oud Engelse havenplaats. In sommige steegjes waan je je terug in de 17de eeuw. We klimmen naar boven, naar de Castle (nu een ruine) en hebben een prachtig uitzicht over de baai. Natuurlijk gaan we via de St. Mary's Church, even het graf opzoeken van Anne Brontë.
We flaneren over de boulevard, wat vol is met winkeltjes vol met allerlei kermisattracties, gokhallen, casino's en heel veel neon reclame. Zo veel en zo kitsch dat het weer leuk is!
We ontmoeten een zeilerstel, dat voor ons blijkt te liggen. Een stel uit Harwich met een oude Contest, 33 foot. Zij doen hetzelfde rondje Engeland als wij, dus we zullen ze nog wel vaker tegenkomen. Hun volgende halte is - net als wij - Whitby. Ze hadden ons ook al gespot in Grimsby!
Dinsdag 20 mei 2008:
Grimsby - Scarborough (61 NM)Ook vandaag moeten we rekening houden met het tij, dus de wekker wordt gezet. Half zeven gaat-ie af! We hebben de avond te voor alles al klaar gezet, dus binnen een half uur zijn we klaar om te vertrekken. Ik meld ons keurig via de marifoon, dat we willen vertrekken. "No problem love, I'll put the ligth on, have an nice trip", zegt de vriendelijke lock keeper.
Het kost ons twee uur om de Humber af te varen, we doen het maar op de motor want het is hier erg druk. Om negen uur zijn we eindeljk de Humber uit en hebben we de drukken scheepvaart route overgestoken en kunnen de zeilen op. Er staat weinig wind, dus alle zeil wordt opgezet, grootzeil, fok en kluiver. Het is een heerlijke relaxte tocht, zo relaxt dat er voldoende ruimte is om iets anders te doen, uiltje knappen, boekje lezen, etc. We zijn op weg naar
Scarborough in
Yorkshire.
In de loop van middag draait de wind naar het ESE en valt de wind in, we staan op tijd vanwege het tijd. Kwart voor zes is het hoog water in
Scarborough, dus de motor aan. Om half acht lopen we binnen, de havenmeester loods ons keurig naar binnen. We krijgen een compliment dat we zo goed Engels spreken! Trots zijn we op onszelf.
We liggen in de Old Harbour, drijvend. Gelukkig, we zijn er nog niet aan toe om droog te vallen langszij een kade. Dat zal er toch wel een keer van moeten komen in de komende tijd. Spannend hoor, volgende de locals hier is it very easy. "No problem, love!"
