Zondag 30 november 2008: Santa Cruz
Het is zover, vandaag vertrekken we naar de Kaap Verden. Eerst ga ik naar het bakkertje, om de laatste verse broodjes te halen. Ik loop, zoals elk ochtend, langs het stalletje met tijdschriften. De dame komt driftig gebarend naar mij toe Habla Espagñol? "Poco", antwoord ik. Helemaal fout natuurlijk, want ze begint in rap tempo Spaans te ratelen alsof ik alles begrijp.
Wat blijkt, iemand en onduidelijk wie heeft een lege gasfles voor haar tentje achtergelaten en daar is ze zeer verontwaardigd over.  Ze vraagt of ik weet wie, hoe ze daar bij komt? Maar ik help haar en bied aan om de lege gasfles voor haar mee te nemen. Daar is ze tevreden mee, en ik dump de lege gasfles gewoon bij het afval depot op het haventerrein. Ziezo, probleem opgelost en kiosdametje is tevreden.
Om kwart na tienen varen we de haven uit, het is prachtig weer sinds dagen, helaas weinig wind, dus we motoren veel. We krijgen wel uitgeleide door een grote groep dolfijnen, wel een stuk of dertig schatten we in. In het oceaanlogboek hebben we onze oversteek dagelijks bijgehouden. Wil je weten hoe onze oversteek naar de Kaap Verden is gelezen kijk dan in het oceaanlogboek of klik hier.

Zaterdag 29 november 2008: Santa Cruz
Zoals elke ochtend haal ik eerst een vers broodje. Heerlijk, de komende week tijdens de oversteek naar de Kaap Verden, moeten we het zonder doen. Dat wordt zelf brood bakken. Daarna naar de havenpolitie, ik ben benieuwd wat ik nu aantref. Een andere agent, helaas deze spreekt alleen Spaans. Maar we redden ons. Hij bekijkt onze paspoorten, ook de stempel van Lanzarote vindt hij maar zeer vreemd. Het wordt een bijzondere en unieke stempel! Gelukkig krijgen we wel een uitklaringsstempel op het inschrijvingsformulier. Ik meld dat we vandaag vertrekken, want je moet vlak voor vertrek je uitklaren. Ik maak hem maar niet wijzer, dat we pas morgen vertrekken naar de Kaap Verden.
Natuurlijk moet er weer een kopie gemaakt worden van het formulier, en welja het kopieer apparaat blijft hangen. Na enig geprutst lukt het alsnog. De kopie wordt opnieuw gestempeld en is nu voorzien van twee stempels (ik ben de draad allang kwijt). Dit kopie krijg ik vervolgens mee. Ik vind het allang goed.
Terug aan boord eten we ons vers broodje, we gaan nog eenmaal naar de Afrikaanse markt om de laatste verse spullen in te slaan. En 's middags doen we dan toch de laatste check-up. Ik hijs Frans de mast in en alles lijkt in orde. De bulletalie (om het klapperen van de grootzeil en een klapgijp te voorkomen) wordt geinstalleerd. De grabbag is gevuld, de achterkajuit (waar we slapen tijdens de oversteek) maken we gereed kortom we zijn klaar voor vertrek! Morgen gaan we, 800 mijl naar de Kaap Verden.

Vrijdag 28 november 2008: Santa Cruz
We denken dat we de laatste dagen voor ons vertrek naar de Kaap Verden het rustig aan kunnen doen. Nou niets is minder waar, we begrijpen het niet, maar we zijn de hele dag bezig met van alles en nog wat. De dagen vliegen voorbij.
We staan op tijd op want we moeten verhalen. Om half negen liggen we al aan een andere pontoon. Als ik terug kom van de bakker, is de tankwagen al gearriveerd. We zijn als derde aan de beurt. De slang wordt uitgerold, en we tanken 300 liter brandstof, 72 cent per liter, wel even iets anders dan de prijzen in Portugal, waar we bijna het dubbele betaalden voor een liter.
Om tien uur liggen we weer op ons oude plekje. Na de koffie wandelen naar de stad, en maken foto kopieen van het ontwerp van onze boot.  En Frans gaat het water in, het propellertje van de snelheidsmeter draait niet, teveel aangroei. Dus iemand moet het water in, en ik vind het te koud.....Driftig soppen met de borstel en hopelijk doet-ie het dan weer.
Als ik Frans in de mast wil hijsen, voor een laatste check en om een lamp te vervangen, blijkt dat de kitspuit het heeft beginnen. Dus eerst maar weer eens de stad in, we gaan naar een ferreteria, een ijzerwarenhandel en kopen daar een nieuwe kitspuit. Het is ondertussen donker geworden, dus de mastactie moet maar wachten tot morgen.

Donderdag 27 november 2008: Santa Cruz
We besluiten om rechtsstreeks vanaf hier naar de Kaap Verden te gaan, de laatste klusjes doen we nog en dan ontspannen we. Frans maakt een afspraak met de tankwagen, zodat morgen onze brandstoftank gevuld wordt. Er wordt nog een beetje gelakt en hier en daar ruimen we wat op.
's Middags wandelen we de stad in, voor nog wat laatste boodschapjes. Uiteindelijk, hoe kan het ook anders, komen we terecht op een terrasje. We willen ergens eten, maar we zijn nog veel te vroeg, de restaurants gaan pas na achten open. Dus we moeten wel lekker op een terrasje gaan zitten, met een wijntje. En we bestellen een tapas pulpo. Inktvis. Toch de stoute schoenen aangetrokken om de inktvis te proeven, en het smaakt erg lekker. Voor herhaling vatbaar.

Woensdag 26 november 2008: Santa Cruz
Het schoolreisje zit erop. We brengen 's ochtends de auto terug, even zoeken, want het is veel eenrichtingsverkeer in de stad. Naast het autoverhuur bedrijf is een klein cafeetje en daar ontbijten we.. Dan weer terug naar onze boot, en daar begint het werk. De voorraad die we gekocht hebben moet weggestouwd worden. Een hele klus, het voorraad schrift wordt bijgewerkt en "oude" voorraad halen we naar voren en de nieuwe voorraad gaat in grote boxen. Al met al zijn we daar een paar uurtjes zoet mee.
De middag besteden we aan het lakken, ook de ramen krijgen een nieuwe laklaag. En ik breng een bezoekje aan de douane. Onze pilot zegt namelijk dat we ons moeten uitklaren voordat we naar de Kaap Verden gaan. Het verhaal gaat zo:
Afgelopen zondag wij voor de eerste keer naar de douane. We vertellen wat willen aan de douanier. No problem. When do you leave? vraagt hij. Woensdag, antwoorden we. Then you must come back two hours before you leave, is het antwoord. Zo gezegd, zo gedaan. Dus vandaag is het woensdag en ik ga weer naar de douane. Om te melden dat we toch een paar dagen later weggaan. "Habla inglès?, no Alleman. Geen probleem, dan schakelen we over op het Duits. De politie man, dit keer geen douanier, spreekt echt duits-duits. Kortaf en een beetje snauwen. "Ist verboten ein stempel in Ihrne Passport!, krijg ik te horen. Maar u collega heeft.... antwoord ik. Er ist ganz verruckt, zegt de politieman en wijst naar zijn voorhoofd. Ik moet een inklaringformulier invullen, op mijn opmerking dat dit reeds gebeurt is in Lanzerote en dat we reeds een stempel daarvan hebben in ons paspoort, antwoord hij weer "Ist verboten!!!!" Nou dat schiet lekker op. Dus ik vul het formulier maar braaf in, deze wordt gestempeld en bij vertrek moet ik terug komen voor een uitklaringstempel. Wordt vervolgd?  

Dinsdag 25 november 2008: Santa Cruz
Vandaag deel twee van onze schoolreis. Dit keer gaan we naar het zuiden van Tenerife. We volgen de oude kustweg. Een heel andere route dan gisteren, dorrer, minder steile weggetjes en minder groen. We rijden vandaag niet door de bewolking. We komen uiteindelijk terecht in Los Cristianos, een badplaatsje, vol met hotels en appartementen. We hebben nog even het idee gehad om hier met de boot naar toe te gaan, maar zien daar toch maar vanaf. We hebben trouwens nu het plan om rechtsstreeks vanaf Tenerife naar de Kaap Verden te vertrekken, waarschijnlijk komende zondag of maandag.
Rond vijfen zijn we weer terug in Santa Cruz en we brengen weer een bezoek aan de supermarkt. We laden nog een karretje vol. Waar laten we dat straks allemaal aan boord?
Het is licht als we de supermarkt naar binnen gaan, en als we weer naar buiten komen is het ondertussen donker geworden.
De boodschappen brengen we aan boord, en het is een gezellige puinhoop. Overal staat en ligt wat. Morgen maar eerst een opruim actie houden.

Maandag 24 november 2008: Santa Cruz
Schoolreisje vandaag. Om half tien staan we bij het verhuurbedrijf, we zijn eigenaar van weer een chevrolet matiz, dit keer een mooi geel karretje. Vandaag gaan we naar de hoogste berg van Spanje, de Teide, ruim 3700 meter hoog. We hebben een prachtige route, het eerste deel is bewolkt en flarden van mist. De ruitenwissers moeten aan, en we verwisselen al gauw de korte broek voor een lange broek en een trui. We komen echter al gauw boven de wolken uit, prachtig, een strakke blauwe hemel en je kijkt op een wolkendek neer. Net of je in een vliegtuig zit. De Teide ziet er fantastisch uit, en we zien zowaar ook nog een beetje sneeuw. We kunnen tot vlakbij de Teide komen, en dan kun je nog een stuk met de  kabelbaan. Dat zijn we van plan, maar als we daar aankomen zien we dat er 25 euro voor wordt gevraagd per persoon, en dat vinden we toch iets te gortig. Gaan we lekker voor uit eten vanavond.
We karren verder door het nationaal park  en via de noordkust en hele smalle, steile weggetjes (voor elke bocht toeteren we flink zodat een eventuele tegenligger ons goed hoort!) komen we weer in Santa Cruz aan.
We stoppen bij de grote supermarkt, Carrefour. Ik heb een hele lijst gemaakt met wat we nodig denken te hebben op de Kaap Verden en voor de grote oversteek naar de andere kant. Het winkelwagentje wordt flink volgeladen, we zijn met de auto dus dat scheelt behoorlijk sjouwen.
Eenmaal aan boord even bijkomen, skypen en dan gaan we de stad in. We gaan uit eten, bij El Hhierbitas. Het smaakt ons goed.
Als we terug lopen is het ondertussen hoog water en dat scheelt behoorlijk bij het uitladen van de boodschappen uit de auto. De steiger ligt een tweetal meters hoger!

Zondag 23 november 2008: Santa Cruz
We lezen in ons reisgids dat er elke zondag een antiekmarkt is in Santa Cruz op de Rambla de Generaal Franco, na ons ontbijtje gaan we lekker wandelend de stad in. Nou we lopen de hele Rambla af, maar niets, nada, noppes. Geen antiekmarkt. We gaan dan maar op een terrasje zitten en nemen een lekker bakkie cortado.
We slenteren lekker door de stad, het is prachtig weer en gezellig zondags druk. Veel gezinnen, en er vindt een hardloop wedstrijd plaats aan de boulevard. We reserveren tevens een huurautootje voor de komende twee dagen.
Even na de middag zijn we terug aan boord. We besteden onze tijd aan het klussen. De kajuitdeurtjes krijgen een nieuwe laklaag, en het vloerluik krijgt er ook een laagje bij. Frans begint met het kitten van de ramen, maar dat blijkt een echte k.... klus te zijn. Vreselijk, mopper, gedoe,... En overal zwarte kit, op het raam, op de handen, op het dek, maar gelukkig ook daar waar het hoort, in de naden. Ik ga hem maar helpen, en probeer zo goed en zo kwaad als het kan de kit weg te halen op de plekken waar het niet hoort, de ramen dus. Na een tweetal uurtjes zwoegen zijn we klaar, ziezo, niet meer aankomen. Lekker laten drogen.

Zaterdag 22 november 2008: Santa Cruz
Een echte ouderwetse klusdag vandaag. Helaas kunnen we de ramen niet kitten, want het weer zit tegen, vaak valt er een regenbuitje. Frans heeft een tent gespannen over ons doghouse zodat de boel een beetje droog blijft en zo lukt het Frans toch om de ramen te lakken, hopelijk is het morgen dan voldoende droog om te kitten. De kajuitdeurtjes krijgen een laklaag (en helaas ook wat regendruppels) en ik haal de oude lak van het vloerluik van de kelder en zet gelijk het luik weer in de lak.
Frans maakt het binnen in de boot weer een beetje gangbaar, er is veel gedemonteerd vanwege de omvormer, het roer is eraf, de verschillende deurtjes zijn weg, enz. Al met al zijn we de hele dag twee bezige bijtjes. We geven ons maandag en dinsdag vakantie, dan gaan we een autootje huren en Tenerife verkennen, we hebben van het eiland nog weinig gezien.

Vrijdag 21 november 2008: Santa Cruz
Het is 8 uur als we opstaan, de ochtend bestaat eigenlijk uit wachten op Pepe. Ik maak nog een paar hangnetjes voor de oversteek, waar we fruit in kunnen hangen, maar verder doen we niet heel veel. Om half twaalf met Pepe zich, ik was net begonnen met schuren van de kajuitdeurtjes. Met Pepe gaan we naar de zaak, hij heeft de nieuwe omvormer in de auto maar wil eerst de rekening betaald hebben. We betalen met credit card, als we uit de auto stappen komt de aap uit de mouw. In eens moeten we meer betalen, omdat er transactie kosten op een betaling met credit card zitten. We hebben bij de auto voor de scheepswinkel een hele discussie. Frans voelt zich behoorlijk bij de been genomen, en weigert om meer te betalen dan afgesproken. Hij heeft gelijk, vind ik. Het wordt een principe zaak en we zijn net zover om de hele zaak af te blazen, als Pepe uiteindelijk toegeeft. Het zullen wel de Spaanse manieren zijn!
In de winkel moet er een nieuwe rekening opgemaakt worden, het maakt ons niet als het maar hetzelfde bedrag is. De credit cards worden niet geaccepteerd, de het meisje achter de balie beldt met de bank. De bank voert een aantal handelingen uit, zodat de acceptatie met credit cards wel goed gaat en dan is natuurlijk het papier op van de credit card machine. Hoe nu verder? We worden vindingrijk en gebruiken het papier van de fax, gelukkig dat werkt. Al met al zijn we twee uur verder voor een simpele betaling met credit card!
We rijden terug naar de boot, Pepe met de hulp van Frans begint aan de installatie van de omvormer. Ik haal ondertussen broodjes bij de bakker.
Mastervolt vertelt ons dat het nieuwe apparaat en kleiner is en lichter is en exact dezelfde ophanging heeft als de oude. Een soort plug and play zullen we maar zeggen.
Nou het nieuwe apparaat is EN groter EN zwaarder EN heeft een andere ophanging. Fijne voorlichting.
Met vindingrijkheid en kracht van Pepe en Frans lukt het om de omvormer te plaatsen, het past net. Gezwoeg, zweten ne kreunen, maar hij hangt. Het aansluiten valt daarna mee en om vier uur kunnen we onze nieuwe omvormer uitproberen. Hij doet het! Gelukkig, kunnen we gewoon al onze apparaten weer gebruiken, de wasmaschine en het fornuis.
We zetten gelijk de boiler aan, zodat we 's avonds weer lekker aan boord kunnen douchen. Voor de rest van de dag geven we onszelf vrijaf.
Lekker een boekje, wijntje en een hapje, zo installeren we ons languit op de bank.


Donderdag 20 november 2008: Santa Cruz
We staan op tijd op, 8 uur. Maar de dag begint slecht. Frans is net begonnen de rand van de ramen in de laklaag te zetten of het begint een beetje te miezeren. Gelukkig lijkt het van korte duur, maar dan begint onze Franse buurman vrolijk met water spuiten en richt zijn straal recht op onze ramen. Balen we kunnen stoppen met het verfwerk en het opnieuw doen.
Tot overmaat van ramp valt ook nog het verfpotje om, op het teakdek dat nu voorzien is van een mooie grote witte stip. Shit, grrrrr!
Gelukkig gaat het lakken van de salontafel goed, deze is nu klaar.
We stoppen maar eerst met het klussen, we gaan naar de markt, naar de mercado de Nuestra Señora de África. Gisteren waren we daar ook, maar toen was de markt dicht. We hebben begrepen dat de markt tot één uur is. Dus nu zijn we er op tijd. Het is een levendige boel, en we komen de bemanning van de Tonga weer tegen. Zij liggen hier ondertussen al vier weken, blijkt.
We kopen verse fruit (o.a. een stammetje groene bananen, dat nu vrolijk buiten hangt aan de radarpaal), groente en vlees. En het is tijd voor een lekker bakkie cortado.
In de loop van de middag wandelen we weer terug naar de boot. We gaan verder met klussen, de kajuitdeurtjes halen we ook kaal aan de binnen kant, en de bevestigingspunten voor onze lifelines worden allemaal gemonteerd. Het gaat lekker.
We krijgen een telefoontje van Pepe, de omvormer is gearriveerd! Goed niews. Morgen wordt-ie geinstalleerd.

Woensdag 19 november 2008: Santa Cruz
We gaan verder met klussen waar we gisteren gestopt zijn. Frans begint al om 8 uur aan een nieuwe laag grondverf bij de ramen. Ik loop eerst naar het bakkertje voor een lekker vers broodje. Daarna is de salontafel en zijn de kajuitdeurtjes aan de beurt. We klussen lekker. Tussendoor tijd voor een bakkie.
We hebben van Tagrijn Emma (uit Lelystad) de nieuwe overloopsysteem (grootschoot) ontvangen en dat plaatsen we.   Frans begint met de eerste bevestiging in de kuip waar we onze lifeline aan kunnen vasthaken bij slecht weer. Nog twee te gaan. Maar dat doen we morgen.
's Middags geven we onszelf namelijk vrijaf. We kuieren lekker door de stad. Het is nog rustig, maar we zijn blijkbaar te vroeg. Het is vier uur, maar de stad begint pas om een uur of vijf weer te leven. De siësta duurt hier langer dan wij gewend waren. Santa Cruz is een grote en levendige stad. Veel straatjes, leuke winkeltjes en de typische canarische gebouwen met de houten balkonnetjes. Erg leuk. En op de achtergrond de grote bergen van Tenerife waar de stad half tegen aan gebouwd is.
Van het eiland hebben we nog niet veel gezien, maar we gaan zeker nog een autootje huren om het eiland te verkennen.

Dinsdag 18 november 2008: Santa Cruz
Omdat het onduidelijk is hoe het verder gaat met de omvormer en we aan boord willen blijven voor eventuele telefoontjes gebruiken we de extra tijd om te klussen. Klussen genoeg.
Frans verwijdert alle kit van de ramen, schuren en de vrijgekomen naden worden in de grondverf gezet. Een behoorlijke klus. Ik zet de kajuitdeurtjes weer in de lak en de salontafel krijgt nog een laagje.
's Middags komt er duidelijkheid. Pepe blijkt een actief mannetje en heeft regelmatig contact met ons over de stand van zaken met de omvormer. Of hij belt of komt langs. Het slechte nieuws is dat de omvormer toch niet gerepareerd kan worden, of hij moet opgestuurd worden naar Amsterdam en dan is het nog de vraag of-ie gerepareerd kan worden. Het goede nieuws is dat Pepe een omvormer op voorraad heeft (in Barcelona) en dat de nieuwe eind van de week op Tenerife kan zijn. We besluiten met Pepe in zee te gaan en bestellen een nieuwe. Hij installeert dan ook de omvormer bij ons.

Maandag 17 november 2008: Santa Cruz
Hoe gaat het verder met de story van de omvormer? We zijn weer bij Luciano geweest, deze heeft contact gehad met zijn mannetje (Pepe) maar die heeft vandaag geen tijd voor ons. Morgen komt-ie langs. Tja dit is Spanje nietwaar.
We hebben zelf ondertussen ook gebeld met Pepe en het goede nieuws is dat hij inderdaad op de hoogte is en zodra hij tijd heeft komt ie langs. Wij hebben het idee dat ie ons waarschijnlijk niet kan helpen. Maar ja, wie weet.
Frans heeft ondertussen contact gehad met Mastervolt zelf. Met Norbert. En deze geven aan dat ons type (uit 1996) niet meer gemaakt wordt en dat ze deze waarschijnlijk niet kunnen repareren.  De powerprintplaat is met grote waarschijnlijkheid kapot. En dat ze deze niet meer kunnen leveren. Norbert adviseert om een nieuwe te kopen! Tja zover zijn wij nog niet hoor. Dus Norbert gaat kijken wat ie voor ons kan doen. Wordt vervolgd dus.
We krijgen waarschijnlijk alle tijd om Tenerife te kunnen bekijken , we liggen hier nog wel een weekje, genoeg tijd om lekker te klussen aan boord, want ja het gezegde is koop een boot werk je dood... en onze kluslijst is nog niet leeg.
Gelukkig is het prachtig weer en zitten we lekker buiten in onze korte broek, van Santa Cruz hebben we nog niet veel gezien, maar dat gaat nog zeker komen, dus nog even geen nieuwe foto's te plaatsen.
We bellen wat af met de Norberts, de Pepe's en Luicano's. Ook hebben we contact met een Nederlandse leverancier. Alles wat we kunnen doen hebben we gedaan, afwachten dus.
's Avonds komen Keimpe en Ank bij ons aan boord, het wordt gezellig en tot 's avonds laat zitten we buiten aan de borrel.

Zondag 16 november 2008: Santa Cruz
We zijn erop tijd uit en ik sta met de vuile was al om half negen bij de wasserette. Ik ben de eerste vandaag.
Daarna ontbijten we en sjouwen de omvormer uit het kastje. Vreselijk zwaar en natuurlijk op een onmogelijke plek. Je kunt er haast niet bij, maar het lukt ons. Frans bekijkt de omvormer maar ziet verder geen sporen van waterschade. En voert allerlei testjes uit.
Ik ga terug naar de wasmaschine en haal de was op. Erg ontevreden ben ik, niet echt schoon is de was en allemaal stof zit op mijn was. Bah, geef mij mijn eigen maschientje maar!
Ik schuur de buitendeurtjes, maar het lakken lukt niet. Het lak is helemaal gaan klonteren, dus niet meer bruikbaar. We moeten eerst nieuwe lak halen. Morgen maar.
Om twee uur stoppen we met het klussen. We nemen een heerlijke douche en gaan lekkere tapas maken. Om vijf uur hebben we afgesproken met Keimpe en Ank van Gaia , we gaan samen borrelen en tapas eten. Het is erg gezellig, en we zitten tot 's avonds laat bij hun in de kuip. We kennen elkaar vanuit Lelystad haven, waar we allebei lagen. Zij steken vanaf de Canarische Eilanden over naar Trinidad, wij volgen in januari.

Zaterdag 15 november 2008: Santa Cruz
We worden wakker en het eerste dat we doen is de omvormer checken. Nee nog steeds in alarm. Definitief kapot dus. Shit! We melden bij het havenkantoor dat we problemen hebben aan boord en vandaag dus niet vertrekken.
Van Ank (van de Gaia die we hier ontmoet hebben) krijgen we een paar adresjes van scheepswinkels. We gaan op stap, als vertrouwd. De eerst gang in een nieuwe haven is bij ons meestal op zoek naar een scheepswinkel want we hebben altijd wel iets nodig.
De scheepswinkel is open, en Luciano begrijpt ons probleem. Hij kent een mannetje en deze kan ons misschien helpen. Helaas krijgt ie geen contact en beloofd maandag weer te bellen en ons dan te informeren. Waarschijnlijk zit het service punt van Mastervolt (waar de omvormer van is) op Las Palmas (waar we net vandaan komen!). We moeten geduld hebben en afwachten tot maandag.
Eerst maar eens een bakje koffie halen. En wat kleine boodschapjes.
Daarna gaan we weer terug naar de boot. We verkassen want de havenmeester heeft een beter plekkie voor ons. Frans begint met het ontmantelen van de omvormer, en ik doe wat huishoudelijke klusjes...

Vrijdag 14 november 2008:
Las Palmas - Santa Cruz (Tenerife) (55,0 NM)
Het is nog donker als de wekker gaat, het is drie uur. Brrr, vroeg hoor. Kwart voor vier gaat het anker op en varen we weg. Het is een heldere nacht, het is net volle maan geweest. De wind komt uit het noord oosten, we varen eerst een uurtje op de motor een beetje tegen de wind in, en dan kunnen we koers zetten naar Tenerife. De zeilen gaan op, gereefd grootzeil, fok en kluiver. Ik ga lekker op de bank liggen om nog eventjes te slapen. Frans moppert buiten, er staat te weinig wind en de zeilen klapperen daardoor behoorlijk als er een golf aan komt rollen.
Als ik om acht uur de wacht over neem van Frans, sta ik nog geen half uur aan het roer of de wind neemt behoorlijk toe. We spuiten erover, soms zelfs meer dan 7 knopen. Hard genoeg vind ik, en ik rol de fok in. Zou dit de beruchte windaccelaratie zijn? We varen tenslotte in de acceleratie zone tussen Gran Canaria en Las Palmas.
Helaas vertoont ons stuurautomaat vandaag weer af en toe kuren, gaat spontaan uit. Dus we zijn alert en zeilen soms hele stukken zelf.
We merken dat de aangroei op het onderwater schip ook langzamerhand begint toe te nemen, we zien een groene dons ontstaan en menen zelfs soms anemoontjes te zien. Het water is hier warmer dan in Nederland dus de aangroei gaat een stuk sneller.
Tegen half vier varen we de haven binnen van Santa Cruz, we kunnen hier niet ankeren en de haven is erg vol. De havenmeester dirigeert ons naar de kade, een vervelende plek vinden we. Het waait behoorlijk en we liggen aan lager wal. Na overleg kunnen we aan de kade liggen aan de andere kant, iets beter dan dit. We proberen op spring weg te varen, eerst op de voorspring maar dat lukt niet, dan maar op de achterspring en dat lukt wel.
Frans manoevreert keurig op de nieuwe plek. Dit is wel iets beter, maar ook hier willen we gauw weg. De torren en kakkerlakken zie je heen en weer schieten over de kade, en bij laag water kunnen we helemaal niet van de boot. Nee, morgen gaan we weer weg. Maar helaas dat zal anders worden blijkt later.
Ik meld ons bij het havenkantoor en Frans pakt de waterslang om de boot eens lekker af te spoelen met zoet water. Als we later weer binnen komen zien we de omvormer alarm geeft. Vreemd.
Wat blijkt, één van de ramen heeft gelekt en er is waarschijnlijk water bij de omvormer gekomen. We vrezen het ergste en balen vreselijk. Eerst maar eens een nachtje slapen.

Donderdag 13 november 2008: Las Palmas
We hebben een erg onrustige nacht gehad. Nee niet.... het schip rolt behoorlijk op de deining die binnenkomt. Erg vervelend. Gelukkig neemt de deinig af in de loop van de dag.
Vandaag is onze laatste dag in de haven, morgen gaan we naar Tenerife, naar Santa Cruz, de haven heeft ons gemaild dat ons pakketje is aangekomen. Het zijn de spulletjes die we bij Tagrijn Emma in Lelystad hebben besteld om de laatste definitieve herstelwerkzaamheden als gevolg van de klapgijp uit te kunnen voeren. Dus dat gaan we ophalen.
We relaxen, zonnen, lezen een boekje en klussen vandaag een beetje. De kajuitdeurtjes krijgen een tweede laklaag en de salontafel krijgt er ook een laagje bij.
's Middags gaat Frans met de dinghy naar de kant, er worden haken gekocht om onze lifelines aan te kunnen bevestigingen. Stond nog steeds op ons lijstje, nu nog aanbrengen in de kuip. Een klusje voor later.

Woensdag 12 november 2008: Las Palmas
We zijn nog steeds in Las Palmas, vandaag klussen we niet maar gaan we socializen. We proberen eerst nog een keer contact te leggen met Poll en Kyra (van de Yara), eigenwijs als we zijn gaan we toch naar hun boot. Ze zijn er niet. Op het moment dat we wegvaren in onze dinghy zien we net de Hilde binnenkomen. De laatste keer dat we Finn en Reidun zagen was in Portugal. Dus we zeggen even hallo. We gaan aan boord en drinken wat en maken kennis met hun dochter Hilde. Het is een gezellig weerzien. We moeten helaas afscheid nemen, en waarschijnlijk zien we elkaar niet weer. Zij gaan over met de ARC en willen in maart door het Panama kanaal. Misschien dat we elkaar nog treffen in Trinidad, we houden in ieder geval via de mail contact.
We gaan met de dinghy naar de kant, achterin de haven en leggen 'em aan bij de dinghy steiger. Boodschappen doen bij de Hyper Dino, een grote supermarkt. De grote boodschappen voor de oversteek doen we op Tenerife. Weer terug naar onze lady, we eten een hapje en dan krijgen we een SMS-je van de Yara, ze zien aan boord. We stappen wederom in onze dinghy en tuffen naar de jachthaven en maken (hernieuwde) kennis met Poll en Kyra, we hebben ze ontmoet op de vertrekkersdag in maart in Enkhuizen, maar dat lijkt heel lang geleden.  Ook Poll en Kyra varen mee met de ARC. Over 10 dagen vertrekken ze al, spannend hoor. Wij volgend in januari.
Net voor donker zien we terug aan boord. De schoonmaak acties aan boord van onze lady worden opgevoerd. We hoorden van de Hilde dat ze kakkerlakken aan boord hebben gehad en ook bij de Kaat is de eerste kakkerlak gesignaleerd. We hebben gelijk bestrijdingsmiddelen gekocht, maar er wordt vaker gedweild en we gaan ook maar alle papier wikkels van de blikken afhalen. Kakkerlakken, ik moet er even niet aan denken!

Dinsdag 11 november 2008: Las Palmas
Sint Maarten vandaag. Met je lampion lopen en een liedje zingen. Dat kennen ze hier niet.
Geen vakantie vandaag, maar een heuse echte klusdag. De kluiver moet naar beneden. En dat gaat niet?! Hoe kan dat nou? Hebben we de val van de fok te pakken!
Als we dat eenmaal in de gaten hebben gaat het vlot. De kluiver naar beneden, en het dyneemo draadje dat als noodoplossing functioneerde (sinds de oversteek naar Madeira, toen onze kluiver spontaan naar beneden kwam) om de kluiver omhoog te hijsen, wordt weer vervangen door een degelijke harpsluiting.
Ik ben ondertussen druk bezig met het oude lak afhalen (alleen de buitenkant, de binnenkant doen we wel een andere keer) van de kajuitdeurtjes.
Tijd voor een broodje, het is één uur. In de loop van de middag zijn de deurtjes kaal en kunnen we lekker schuren. Wat een stof aan boord, maar goed. Eerst moet je rommel maken voordat het weer mooi wordt. De deurtjes schoonmaken en daarna voor de eerste keer in de lak.
We hebben geen zin meer en aan het eind van de middag ploffen we lekker buiten in de kuip met een hapje en een drankje. Dat mag wel vinden we, na alle klussen. Morgen is er weer een dag.

Maandag 10 november 2008: Las Palmas
De auto moet terug gebracht worden tussen negen en half tien, dus vroeg op. Acht uur gaat de wekker. Het is even zoeken met het eenrichtingsverkeer in de stad, maar we zijn keurig op tijd als we de auto weer inleveren. Het autoverhuurbedrijf is een leuke wijk van de stad, in het noorden. De wijk heet Santa Catalina, veel winkeltjes, en veel rumoerigheid. De straten zijn in vierkant blokken gebouwd. Lekker overzichtelijk. De winkels zijn al druk bezig met de voorbereidingen voor kerst, de etalages en de panden worden versierd. Het lijkt voor ons nog heel ver weg, kerst associeren wij met vroeg donker, koud, en sneeuw. Dat lijkt hier verder weg dan ooit, nu de zon met ons meereis (of wij met de zon?)).
We komen uiteindelijk terecht op playa de las canteras, het grootste strand van Las Palmas. We wandelen weer terug, richting de mercado en kopen op de markt verse groente, fruit en vis. We kopen een kaki, een soort grote oranje rode zeer zachte tomaat. Volgens de verkoopster smaakt-ie zoet. En dat is ook zo als we de kaki de volgende opeten, er zit veel vruchtvlees in. Lekker, maar de smaak kunnen we niet definieren. De zelfgeplukte cactus vrucht proberen we ook, maar dat is geen succes.
Na de markt nog even via de scheepswinkel in de marina, we kopen een douchezak, kunnen we ons lekker buiten afspoelen in plaats van telkens met een keteltje water elkaar afspoelen.
Daarna gaan we weer terug naar de boot.
Na de lunch krijgt onze salontafel weer een laklaagje en dan gaan we naar de Yara, de boot van Poll en Kyra die ons uitgenodigd hebben. Helaas treffen we ze niet aan boord, dus gaan we weer terug.
In plaats van borrelen wordt er nu geklust. Frans begint aan de kraan (deze lekt) en de schakelaar van de douche (deze gaat erg onregelmatig aan). Beide worden gerepareerd. Ik begin aan onze kajuitdeurtjes. Ze moeten hoognodig gelakt worden, maar eerst moet het oude lak eraf. De verfbrander komt er aan te pas. We zijn tot laat bezig.
En dan wordt het lekker smullen geblazen, we eten mosselen en kokkels die we vanochtend op de markt hebben gekocht. Heerlijk.

Zondag 9 november 2008: Las Palmas
De tweede schoolreisdag met ons autootje. Vandaag is het stralend weer, het zonnetje schijnt volop en weinig wolken aan de lucht. We zijn vroeg op pad. Eerst stop is Telde. Hier worden kleine gitaartjes gemaakt, de lokale specialiteit van de Canarische Eilanden. Ik wil wel één meenemen als souvernis maar ze zijn erg duur, soms wel 200 euro. Telde is een grote stad en we hebben even geen zin in de drukte dus we toeren snel verder. Volgende halte is Ingenio. Ingenio betekent suikermolen. Vroeger werd hier veel suikerriet verbouwd waar vervolgens rum van werd gemaakt.
In Ingenio drinken we in een lokale kroeg een lekker bakje cortado largo (grote koffie met melk). Daarna toeren we verder richting het zuiden van Gran Canaria. Het zuiden is veel minder groen dan het noorden. We nemen nog een stukje mee van de bergen (San Bartolomé) en via prachtige valleien vol met palmbomen komen we uiteindelijk terecht bij Maspalomas waar de stranden, de restaurants, hotels en appartementen beginnen. Jammer, dit stukje van Gran Canaria is enorm verpest door het vele toerisme. We gaan uiteindelijke naar Mogán, daar eten we een hapje. Heerlijk en het is er gezellig druk. Het is ondertussen vier uur, dus hoog tijd om terug te gaan. We stoppen nog even in Puerto Rico, om te kijken of de Feeks er nog ligt, maar we treffen ze niet. Dan pakken we de snelweg (er is zelfs een stuk zes baans) terug naar Las Palmas. Het is half zeven, en het begint al te schemeren als we in ons bijbootje terug te tuffen naar onze lady.

Zaterdag 8 november 2008: Las Palmas
Het is acht uur als de wekker gaat. We gaan eruit, ontbijten, rugzakje inpakken en naar de kant. We lopen naar het auto verhuur bedrijf. We huren een rood autootje zeg ik, Frans zegt een Chevrolet Matiz, tja verschil tussen mannen en vrouwen. Twee dage mogen we ermee rond toeren. We gaan eerst weer naar de oude wijk, we hebben daar een oplaadbare tandenborstel gekocht en na het opladen, nada, noppes. Dus we gaan terug. We krijgen een nieuwe mee. Hopelijk doet deze het wel.
En dan gaan we toeren, we gaan de bergen in. Eerste halte is Tafira, daar drinken we een bakkie cortado largo, dit is ook koffie met melk (café con leche zoals we altijd bestellen). Het verschillen tussen cortido en cafe con leche hebben we nog niet echt gemerkt, misschien dat cortido iets sterker is? En dan gaat het omhoog, via smalle weggetjes, steile dalen, prachtige vergezichten, toeren we door de bergen. We komen terecht bij Cruz de Tejeda, dat het middelpunt van Gran Canaria markeert. We rijden door naar Pico de las Nieves (de hoogste top van Gran Canaria, 1949m) en toeren lekker verder. . We zien een paar keer een berg in de verte, boven de wolken uitsteken. Nadat we deze drie keer hebben gezien, komen we erachter dat we naar Tenerife kijken en daar de hoogste berg (vulkaan) de Pico del Teide (3718m) zien. (hmm......)
Het binnenland van Gran Canaria is prachtig, we treffen het ook met het weer, veel toppen die normaal in de mist verdwijnen zien wij bij een mooi zonnetje. We komen door verschillende dorpjes en diepe ravijnen. Prachtige vergezichten, de ene nog mooier dan de ander. In het plaatsje Tejeda eten we een hapje. Eenmaal verder heb ik het idee gekregen om een cactusvrucht van de cactus te plukken. Ik heb het idee en Frans moet het uitvoeren. Tja, Frans snijdt de vrucht eraf en vervolgens zit zijn hand onder de stekeltjes van de cactus (aan boord proberen we deze met een pincet te verwijderen). Frans zei al "laten we ze nou op de markt kopen ...."
Dan koersen we richting het noorden en bij Agaete komen we weer in de bewoonde wereld. Er is hier een heus stuk snelweg en zo gaan we nu in rap tempo naar Las Palmas. Om half zes parkeren we de auto op het terrein van de marina. Met onze dinghy gaan we terug naar de lady, net voor donker klimmen we weer aan boord.
O ja, de cactus vrucht ligt nog in de auto, dus het proeven moet tot morgen wachten.

Vrijdag 7 november 2008: Las Palmas
Vandaag hebben we een heleboel plannen, we willen het noordelijk deel van de stad verkennen, naar het strand, naar het autoverhuurbedrijf. Kortom een boel te doen. Maar bij het opstaan wordt het al anders. Ik ben niet uit bed te branden, lekker lui. Als ik dan opsta, Frans is al lang op, besluiten we om na twaalven naar de kant te gaan. Eerst wordt het salon tafeltje gelakt. Schuren doe ik, Frans gaat lakken. Dan is het tijd voor een bakkie, het is heerlijk weer, dus we zitten lekker buiten in de kuip in het zonnetje. Het is te warm om naar het stadje te gaan, we gaan wel na de siësta. Maar dan liggen we nog zo lekker in ons  blootje in de zon, we kijken elkaar aan......we blijven lekker aan boord. Boekje erbij, wat te drinken, wat wil een mens nog meer. Morgen weer een dag, denken we.

Donderdag 6 november 2008: Las Palmas
Net als gisteren is het vandaag bewolkt maar het is een heerlijk temperatuurtje, 25°C. Gisteren heeft mijn korte broek het definitief begeven, helemaal gaar en kapot gescheurd. Dus vandaag mag ik mijn nieuwe korte broek aan!
We doen een nieuwe poging en bezoeken de stad opnieuw. Ons eerste bezoek is de Centro de Salud. Helaas ze spreken er geen Engels, maar het lukt ons ook in het Spaans. Met ons verzekeringspasje worden formulieren ingevuld, ik bied nog aan om dat te doen voor ze (want je de nederlandse namen zijn erg moeilijk voor ze). Het aanbod wordt vriendelijk geaccepteerd maar ik krijg het formulier niet. Op een ander papiertje mag ik de gegevens schrijven en die worden dan weer keurig overgenomen op het formulier. Tja ik had het nog niet bedacht, maar zo kan het natuurlijk ook.
Daarna wandelen we naar het oude gedeelte van Las Palmas, dit keeur hebben we ons reisgidsje goed bestudeerd. We komen uit in La Vagueta, de oudste wijk van Las Palmas. En dit is inderdaad een veel leuk deel, kleine straatjes, steegjes en doolhofjes. We bezoeken Casa de Colón (het huis van Columbus). Echt een bezoekje waard. Columbus neemt hier een belangrijk plaats in, want vanaf de Canarische Eilanden is Columbus in 1492 vertrokken om Amerika te ontdekken. Columbus (en zijn tijdgenoten) hadden toen nog niet de gehele wereld in kaart, dus je ziet hele bijzondere wereldbollen en zeekaarten. Men was ervan overtuigd dat going west, ze in Azië uitkomen. Columbus is dan ook gestorven met de vaste overtuiging Azië ontdekt te hebben. Heel bijzonder.
Het is weer tijd voor een hapje en een drankje en we komen in een gezellig kroegje terecht. Na een wijntje en wat tapas wandelen we verder. Uiteindelijk moeten we terug, maar dat vinden we te ver met de benenwagen. Dus gaan we met de stadsbus. Even wat zoeken, welke lijn we moeten hebben, maar de lukt uiteindelijk prima en voor de marina stappen we uit.

Woensdag 5 november 2008: Las Palmas
De ochtend wordt goed gevuld, de salontafel krijgt een nieuwe laklag en de huishoudelijk klussen moeten gedaan. De wc schreeuwt om een beurt en de vloer moet hoognodig een dweil zien. Rond elven tuffen we dan naar de kant. We lopen eerst eens door de marina. Een erge grote, plaats voor 1250 boten en de marina is stampvol. Ineens zegt Frans tegen mij "kijk hier ligt de Luna". Wij hebben marifoon contact gehad met de Luna tijdens onze oversteek van de Algarve naar Madeira. Ik klop aan. We vertellen wie we zijn en worden hartelijk uitgenodigd aan boord, wel eerst de schoenen uit. "You must have a beer!"  zegt Nønne, de vrouw aan boord. Ik heb geen keus, ik hou helemaal niet van bier maar ja. Tja en zo zitten we al voor twaalven aan ons biertje.
Hij heet Jørgen en het is een gezellig stel. Ze zijn druk bezig met de voorbereidingen voor de oversteek, zij varen wel mee met de ARC. Ik krijg allerlei goede tips, tomaten (groene kopen) in krantenpapier wikkelen en zo kun je drie weken goed bewaren op een donkere plek zonder dat ze rotten, of hoe je vlees in een snelkookpan kunt inblikken, zodat je je vlees niet in de vriezer kunt bewaren. Hele overzichten wat wanneer en hoeveel gegeten wordt per dag heeft Nønne gemaakt. En we krijgen een plattegrond van de stad, heel handig.
Tja ze zijn heel goed georganiseerd, misschien wel een beetje te. Maar ze voelen zich er goed bij.
Gelukkig kunnen we het bij één biertje houden en we nemen afscheid. We gaan weer een stukkie verder. We wandelen de stad uiteindelijk in, volgens ons niet het leukste deel van de stad. We komen uiteindelijk terecht bij een Centro de Salud, een eerste hulp post en het blijkt dat we hier goed de DTP prik voor Frans kunnen halen, dat gaan morgen doen.
We zijn echter nog niet onder de indruk van Las Palmas, we hebben onze draai nog niet gevonden en gaan terug naar onze boot.

Dinsdag 4 november 2008:
Puerto de Morro Jable - Las Palmas (Gran Canaria) (54,7 NM)
Het is nog erg donker als we opstaan, voor mijn gevoel midden in de nacht. Dankzij Frans komen we uit ons bedje, ik ben zo over te halen om te blijven liggen. Maar vooruit. Een half uurtje later, half vier, varen we heel stilletjes de haven uit. Het is een prachtige nacht, weinig wind, redelijk licht en een prachtige sterrenhemel. We moeten het eerste stuk nog op de motor varen, maar dan kan het zeil op. Er staat niet al te veel wind, dus alle zeilen staan uit. We hebben uiteindelijk een heerlijke zeildag. Lekker briesje en een heerlijk zonnetje erbij. Van verre zien we Gran Canaria al liggen.
Ik heb weer trouw de vislijn uitgegooid, maar net zo trouw, niets. Nada, noppes. Geduld hebben volgens Frans, maar dat is niet meer sterkste kant.
Het is half drie als we aankomen varen in Las Palmas. We hebben nog even getwijfeld of we naar Las Palmas zouden gaan, want hiervandaan vertrekt de 23ste November de ARC, een zeilrace van de Canarische Eilanden naar St. Lucia, en dus is het hier heel erg druk. Maar ja, we zullen toch ergens wel een gaatje vinden? En dat is ook zo, het is op de ankerplek erg druk, meer dan 30 boten schat, maar we kunnen er toch nog bij. Af en toe is het water onrustig, vanwege de vele pilots, containerboten, ro-ro boten en cruise schepen. Maar goed, dat went ook weer. We blijven 's middags lekker aan boord, morgen maar eens naar de kant.

Maandag 3 november 2008: Puerto de Morro Jable
Vandaag ben ik jaar, voor het eerst in 41 jaren vier ik mijn verjaardig in korte broek, met een lekker temperatuurtje van 25 graden onder een stralende zon. Heerlijk. Wat wil een mens nog meer. Ik mag niet als eerste opstaan, en dat is voor helemaal geen straf, als Frans mij wekt is de ontbijttafel feestelijk versierd. Lekker eitje, glaasje sinaasappelsap, melk, broodjes... En ook de boot is feestelijk versierd, met vlaggetje en heel veel lieve woordjes. Ik voel met echt jarig. ook door de vele telefoontjes, emailtjes en SMS-jes.
Na het ontbijtje peddelen we met de bijboot naar de andere pontoon. De bijboot is erg zacht en moet hoognodig opgepompt worden, maar daar hebben we nog even geen zin in. De 10 meter overbruggen we wel. We kunnen nu naar de kant lopen.
We lopen naar het dorpje Morro Jable, het oorspronkelijke dorp is ongeveer vier keer zo groot geworden door het toerisme. Van het eigenlijke dorp zie je weinig meer. Heel veel hotels, restaurants, terrasjes, appartementen, enzo. Er is hier een prachtig lang zandstrand, zoals je vaak in de televisie reclames ziet, zo ziet het er echt uit. We wandelen langs het strand naar de vuurtoren en ook weer terug. We ploffen op een terrasje (de zoveelste vandaag) en eten heerlijke paella met een lekker karafje gekoelde witte wijn. Heerlijk leventje hebben wij toch.
Aan het eind van de middag gaan we terug naar onze boot, nog even nagenieten.
We duiken redelijk vroeg in ons mandje, morgen willen we naar Gran Canaria zeilen en daar willen we bij licht aankomen. Het is een redelijke afstand dus de wekker staat vroeg. Hoe vroeg? Drie uur.

Zondag 2 november 2008:
Gran Tarajal - Puerto de Morro Jable (21,1 NM)
We zeilen vandaag verder richting het zuiden langs de kust van Fuerteventura.  Fuerteventura ziet er van afstand kaal uit, met veel vulkaantoppen en zandstranden zien we vanaf zee. Het lijkt wel een beetje op Lanzarote.
Het weer is opgeklaard, de barometer schiet omhoog. De wind is gedraaid naar het noordwesten en het zonnetje schijnt. Heerlijk, de korte broeken kunnen weer aan. We zeilen, op grootzeil en kluiver. Ons doel vandaag is Morro Jable. Voorheen een vissersdorpje, redelijk ingedut, maar tegenwoordig schijnt het behoorlijk in ontwikkeling te zijn door alle toerisme. Het heeft zijn voordeel, maar het authentieke gaat ook verloren. Jammer.
We hebben een heerlijke zeildag, zeilen met de hoofdletter Z. Een lekker bezeilde koers en een heerlijk briesje. Wat we hier enorm merken zijn de valwinden. In de pilot wordt gewaarschuwd voor acceleratie zones langs de eilanden, gebieden waar de wind zonder waarschuwing ineens toeneemt van 5 knopen naar 25 knopen over een afstand van slechts 200 meter. We merken dat de wind enorm vlagerig kan zijn. Soms is ie slechts 6 knopen om dan even later toe te nemen tot 20 knopen. Alert zeilen dus.
We hebben vandaag ook weer het vislijntje uitgeworpen. Alles beet gehad, maar geen vis. Meeuwen vliegen regelmatig boven ons nepvisje, dalen af, maar bijten gelukkig net niet. Brrr, stel je voor moet je ene meeuw van je vishaak afhalen. En we hebben een bootje gevangen. Hij voer over ons lijntje, gelukkig merkt-ie zelf ook dat-ie vastzit, laat het gas los en ons lijntje schiet los. Alles zit er nog aan.  Maar ja nog steeds geen tonijn.
Om half twee meren we af aan een drijvend pontoon in de haven. We hebben onze dinghy nodig om naar de kant te komen, maar daar hebben we even geen zin in. We blijven lekker aan boord. Morgen zullen dit toeristenoord eens geen verkennen.

Zaterdag 1 november 2008: Gran Tarajal
We hebben heerlijk geslapen, wel wat onrustig, de swell komt toch nog behoorlijk het haventje in, maar ondanks dat prima.
's Ochtends komt de security naar ons toe, of we willen verhalen, we liggen namelijk op de plek van een vissersboot. Natuurlijk doen we dat.
De security is hier vrij serieus, we zijn namelijk erg dicht bij Afrika, ongeveer 55 mijl (de kortste afstand tussen Spanje en Afrika), een dagafstand varen. En er komen veel vluchtelingen vanuit Afrika hierheen naar Gran Tarajal, en dat wil men behoorlijk binnen de perken houden. Wij merken er niets van.
Bij het verhalen naar een ander plekje raken we aan de praat met Graham, een Engelsman. Hij is behoorlijk ervaren en doet ons tips aan de hand over Trinidad, waar we onze boot goed uit het water kunnen halen, klussen doen en veilig achter laten als we naar Nederland komen.
We gaan naar het dorpje, het is een gezellig plekje maar redelijk uitgestorven. Weinig te doen, en bovendien is het vandaag een nationale feestdag Todos Los Santos (Allerheiligen).
We gaan eerst op zoek naar een internet café, en met veel moeite vinden we dit. Kunnen we eindelijk onze website bijwerken en de emails binnen halen. Onze ervaringen met de Canarische Eilanden tot nu toe is dat het internet erg moeizaam gaat, ondanks dat het hier toch behoorlijk ingesteld is op het toerisme.
We halen een broodje en zoeken dan een cafeetje op aan de boulevard. Tijd voor een bakkie met een broodje.
We gaan weer terug naar onze lady, de salontafel krijgt een laklaag, en daarna gaan we op ons gemakkie het dorpje verkennen. Het blijft rustig en er is weinig te doen. Daarom besluiten we om morgen toch maar verder te gaan, zuidwaarts.