Vrijdag 31 oktober 2008:
Punta Papagaya - Gran Tarajal (49,8 NM)
De wind is in de loop van de nacht afgenomen en gedraaid naar het westen, maar we liggen erg onrustig. De boot schommelt behoorlijk. We slapen minder goed.
De wekker gaat om zes uur en dit keer staan we onmiddellijk op. We maken de boot vaarklaar, eten een ontbijtje en dan halen we het anker op. Dit keer gaat dat een stuk gemakkelijker dan de vorige keer. Om kwart voor zeven varen we weg.
De wind is west, en neemt in de loop van de dag weer lekker toe tot ruim 20 knopen. Erg vlagerig, varierend van 5 knopen tot 22 knopen, niet echt aangenaam zeilen vind ik. Als de wind zo hard aantrekt, komt-ie zelfs uit het zuidwesten en wij varen 200 graden. Het laatste stuk kunnen we zelfs niet bevaren en laveren we op de motor en het grootzeil als steunzeiltje erbij. Langgeleden dat we zo hebben gevaren, we hebben zelfs onze zeiljacks aan. Af en toe valt er een regenbuitje over ons heen. Het vislijntje is uit, dit keer heb ik er een andere haak aangedaan, speciaal voor tonijn. Maar helaas, niets. Dat wordt een worstje vanavond.
We willen ankeren in Gran Tarajal op Fuerteventura, het eiland ziet er erg kaal, droog en bruin uit vanaf zee. Ook hier zijn veel vulkanen te zien. Gran Tarajal is de tweede grote plaats van Fuerteventura.
Als we aankomen, zien we dat de pilot niet meer bij is. Er is geen ankerruimte meer, er is een complete haven uit de grond gestampt met een zestal pontoons met vingersteigers. Nou dan maar aan de steiger. De security staat ons al op te wachten, er wordt geen vinger uitgestoken om een lijntje aan te nemen, hij wacht geduldig met de papieren in zijn hand tot wij klaar zijn en dan moeten alle gegevens weer ingevuld worden. Scheepsnaam, kleur, materiaal, motor, radar, marifoon, port of registration, waar we vandaan komen, waar we naar toe gaan, adres, etc. etc. Je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt genoteerd.
Morgen maar eens het plaatsje verkennen.

Donderdag 30 oktober 2008: Punta Papagayo
Het is kwart over zes als de wekker gaat, buiten is het nog donker. We willen vroeg vertrekken naar Fuerteventure. Maar allebei hebben we geen zin, het is rot weer, het waait hard en donker. We doen de wekker uit, draaien ons om, en tuffen heerlijk nog een paart uurtjes verder.
Het is negen uur als we tevoorschijn komen. Het waait nog steeds erg hard, 20 knopen en meer. Het bewolkt en af en toe een buitje.. De temperatuur is goed. In een bui meten we zelfs 30 knopen op de windmeter. We blijven lekker een dagje liggen. We zwemmen niet, omdat het zo waait, maar relaxen, lezen een boekje en doen kleine klusjes. De salontafel krijgt een tweede laklaag en het zwemtrapje wordt gerepareerd. We gaan op tijd naar ons mandje, want morgen willen we toch een stuk verder zeilen.

Woensdag 29 oktober 2008:
Puerto de Los Mármoles - Punta Papagayo (17,7 NM)
Nou het anker zit goed vast, geen wonder dat we geen millimeter opschuiven. Frans moet flink aan de bak, en met het ankerlier krijgen we het anker niet los. Natuurlijk besluit de wind op dat moment net lekker toe te nemen, 20 knopen. Komt niet echt uit nu. We pikken het neuringlijntje op, en maken die vast op de bolder. De boot gaat in de vaan stand liggen, we liggen een beetje op halve wind. En dan opeens schiet het anker los, even opletten dat we de buren achter ons niet raken, maar alles goed gaat. Ik achter het roer en Frans bij het anker. We zijn lekker op elkaar ingespeeld en weten precies wat we moeten doen.
Het blijft stevig waaien, in buien neemt de wind toe tot 25 knopen om opeens af te nemen tot een knoop of 10. Vreemd weer. Het is bui-achtig. Dan weer schijnt de zon en dan komt er een buitje over met een paar druppels regen. We varen voor de wind, alleen op de kluiver. We moeten weer even wennen aan de bewegingen van het schip nadat we een week hebben stil gelegen. Het vislijntje is uit, maar helaas we vangen niets. Dat wordt een balletje gehakt vanavond.
Na een uurtje of vier laten we ons anker vallen net om het zuidelijkste hoekje van Lanzarote, Punta Papagayo. We kunnen tot vlak op het strand varen. De rest van de middag doen we weinig, lekker in het zonnetje een boekje lezen.

Dinsdag 28 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
We brengen eerst de auto terug, voor tienen moet deze terug gebracht zijn. Eerst nog even via een scheepswinkel, we hebben nog steeds niet de juiste aansluiting voor onze wierpot.  Na wat gepuzzel in de winkel, en met handen en voeten werk want Engels wordt er niet gesproken, lukt het uiteindelijk. Daarna rijden we door naar het verhuur bedrijf. We krijgen keurig een lift terug naar ons ankerplek. Heel fijn, dat scheelt toch een behoorlijk stuk lopen. Eenmaal terug aan boord, is het een dag van klusjes, luieren en relaxen. We draaien een paar wasjes, Frans gaat aan de slag met het roer, dat nogal zwaar draait en ik pak weer een lakklus op. De salontafel. In de loop van de middag gaat het flink waaien, tot ver in de 20 knopen, maar we liggen goed. Lekker beschut en weinig deining. 's Avonds richten we een bioscoop in, de computer wordt aangesloten op de radio, hebben we lekker sterk geluid en de DVD van Sven Years in Tibet wordt in de computer gestopt. We maken het ons gemakkelijk.

Maandag 27 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
We staan weer vroeg op, 8 uur. Vandaag willen we de lavatunnels bezoeken op het noordelijk deel van Lanzarote. Het waait nog steeds stevig en het is een behoorlijke klus om naar de kant te roeien. Goed voor de dagelijkse spieroefeningen. Ondertussen wordt het lekker druk op ons ankerplekje. We liggen er al met acht boten, twee Nederlandse, drie Duitse, 1 Belg en twee Amerikanen. 's Avonds blijkt dat er nog een Engelse boot bij is gekomen. Een gewilde plek, het is er goed liggen ondanks de stevige wind, erg goed beschut, en geen deining.
We stappen in ons autootje en tuffen via Guatiza, waar we een bakje koffie drinken, naar Cueva de los Verdes. Een 7 km lange ondergrondse vulkanische tunnel. Onder leiding van een gids wordt je een klein stukje rondgeleid, ongeveer 1 kilometer. Met het is zeer de moeite waard. We worden voor de gek gehouden, met het verhaal van een zeer diep gat, 20 meter diep, oppassen en opletten volgens de gids. Ze gooit er een steen in, zodat we goed de akoestiek kunnen horen. En wat blijkt het is een meertje, slechts 20 cm diep. Maar het water is spiegelglad zodat het plafond erin weerkaatst en het net lijkt of je de diepte in kijkt. Een fantastisch gezicht.
Na de rondleiding tuffen we verder, naar Mirador del Rio. Hiervandaan heb je een prachtig uitzicht over Isla Graciosa. We moeten echter €4,50 euro entree betalen, dat vinden we te gortig. Even verder, langs de weg, heb je eveneens een prachtig uitzicht. We rijden langs de stijle kliffen en komen via Haría weer terug in Arrecife.
We gebruiken ons autootje als boodschappenwagentje. We kopen flink in, bij de grote supermarkt. Onze dinghy is zwaar beladen als we terugdrijven naar onze lady.
Morgenochtend brengen we de auto weer terug, dan is het gebeurt met de pret.

Zondag 26 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
We zijn vroeg, komt ook door het extra uurtje dat we vannacht hebben gekregen, maar we willen ook op tijd naar het autoverhuur bedrijf. De ene is echter gesloten op zondag, maar we vinden toch een bedrijfje op de boulevard. Om tien uur zijn we de trotse eigenaar voor twee dagen van een blauwe Daewoo Kalos. We gaan vandaag het zuidwestelijk deel van Lanzarote verkennen. Via binnenweggetjes, Frans kan goed de kaart lezen, komen we terecht op een lokale markt in Mancha Blanca. Een lokale folkore band treedt op, gezellig. Mooie klederdrachten en lokale liedjes. We gaan door richting het Parque Nacional de Timanfaya. We gaan het vulkaanlandschap bekijken, prachtige vergezichten. We worden met een bus rondgereden, je mag namelijk zelf het park niet verder in. Ondanks dat het toeristisch is genieten we volop. De vulkanen zijn nog steeds, onder de grond, actief. dat wordt gedemonstreerd met een geiser, met een enorme knal spuit het stoom de lucht in, en door het gooien van droge stukken korstmos in een krater. De mos vat vlam. Zo heet is het nog. Uit een gat in de grond stijgt de hitte op, het is er 300°graden. Er is een grill opgelegd en wordt gebruikt door de koks van het restaurantje (het is er trouwens niet erg best).
Na het park, gaan we door richting de kust. Bij El Golfo aan de kust, zien we de golven van de Atlantische Oceaan beuken op de kust, even verderop zijn zoutpannen van Salinas de Janubio. Via de traditionele manier, door verdamping, verkregen.
We rijden door naar het zuidelijkste punt, Playa Blanca. Dit dorp is een en al toerisme, boulevards, flaneren van mensen, en heel veel restaurantjes en cafeetjes. We kijken of we hier goed kunnen ankeren, en dat lijkt erop. Waarschijnlijk zeilen we hier woensdag naar toe.
We rijden terug naar Arrecife, en een uurtje voordat het donker wordt zijn we weer terug aan boord van onze lady. Net op tijd, om nog even te zwemmen.

Zaterdag 25 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
Vandaag gaan we wederom naar de kant. We peddelen wat af met ons bijbootje. Het is flink roeien, want er staat een stevige wind, NO 15-20 knopen. En met stevige windvlagen kruipen we vooruit. Maar we komen er. We gaan via de scheepswinkel, er moet nog een aansluiting komen voor de wierpot. We gaan op tijd, want 's middags zijn de winkels dicht.
Na de scheepswinkel lopen we via de boulevard, richting ons internet café. We zitten er bijna drie uur, en skypen wat af. We horen dat Ton en Bineke op bezoek komen met de kerstdagen en oud&nieuw op de Kaap Verden. Gezellig, nu moeten we wel zorgen dat we er op tijd zijn.
Eenmaal terug aan boord (roeiend gaat een stuk sneller voor de wind oppassen dat we niet voorbij de boot worden geblazen), gaan we nog even lekker zwemmen. Zand en hitte van onze lijven afspoelen. En net als bij jullie in Nederland, gaat hier vanavond ook de wintertijd in, dus we kunnen een uurtje lang slapen, helaas wordt het dan 's avonds vroeger donker.
Het weer laat zich hier trouwens niet van zijn beste kant zien, ondanks een aangename temperatuur, ongeveer 23°C, staat er flinke wind en komen er regelmatige donkere wolken over, met af en toe een spat regen.

Vrijdag 24 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
Acht uur gaat de wekker, brrr vroeg hoor! Na ons ontbijtje peddelen we weer naar de kant. We lopen naar de bushalte, vandaag bezoeken we het vroegere woonhuis, Taro de Tahiche,  van de kunstenaar César Manrique, dat staat in Tahiche. We gaan met de bus.
Dit huis is nu een museum, gewijd aan zijn kunst. Een juweeltje, erg mooi en heel bijzonder. Het huis is gebouwd in de zestiger jaren en Manrique heeft er 20 jaar gewoond. Het is gebouwd op lavagronden die zijn onstaan bij vulkaanuitbarstingen van 1730 - 1736. Boven de grond ziet het huis er uit als ieder ander, vierkante kubusachtige blokken. Onder de grond bestaat het huis uit vijf vulkanische 'bellen', die onderling met elkaar verbonden zijn. Erg apart, maar mooi. Je kunt zien dat het oorspronkelijke een woonhuis is geweest en later ingericht is als museum. Het huis is zo gebouwd dat het één is met de natuur.
We nemen de bus weer terug, we moeten even wachten maar het lukt. We wandelen naar onze boot en de rest van de middag doen we niets meer. Lekker luieren, zonnen en lezen. Aan het eind van de middag nemen we een lekkere duik in het water. Morgen is er weer een dag.

Donderdag 23 oktober 2008: Puerto de Los Mármoles
We blijven vandaag liggen waar we liggen. We hebben een prachtig ankerplekje, goed beschut tegen de noordenwind. De komende dagen blijft de wind uit het Noorden waaien met 15 tot 20 knopen. Het enige nadeel is dat het redelijk ver lopen is naar het centrum van Arrecife, maar ja goed voor de noodzakelijke beweging zullen we maar zeggen.
het is bewolkt, Lanzarote laat zich qua weer nog niet van de goede kant zien. Veel bewolking en af een toe wat spetters. Maar ja, we lopen nog steeds in onze korte broek. Temperatuur is lekker, 22 graden!
's Ochtends gaan we eerst op zoek naar de autoriteiten. Die vinden we al gauw, we melden ons. We willen inklaren, wat we  moeten uitklaren voordat we naar de Kaap Verden kunnen, en in onze wijsheid hebben we bedacht dat als je wilt uitklaren, je eerst ingeklaard moet zijn. Klinkt logisch nietwaar?
Volgens de haven autoriteiten hoeft dat echter niet, in de laatste haven die we aandoen op de canarische eilanden kunnen we ons gewoond uitklaren, inklaren hoeft niet want dit alles valt onder de europese gemeenschap. Maar goed als wij het willen, schrijft-ie ons wel in. En we hebben onze eerste stempel in ons paspoort!
We wandelen daarna naar het dorpje. We komen langs veel scheepswinkel, snoepwinkels voor ons en we vullen onze voorraadjes weer een beetje aan. Harpsluitingen enzo.
Het dorpje doet een beetje verlaten aan, stil enzo! We zijn nog niet echt gecharmeerd van Arrecife.
Na vele omzwervingen vinden we eindelijk een internetcafé en kunnen we na een week onze email binnenhalen en de website bijwerken. Daarna lopen we weer terug naar onze lady, het is na zessen als we weer aan boord zijn.


Woensdag 22 oktober 2008:
Bahía del Salado - Puerto de Los Mármoles (24,9 NM)
Half negen gaat de wekker, en om half tien haalt Frans het anker op. We gaan een stukje verder zeilen. De wind komt uit het Noorden en we moeten naar het Zuiden. Champagne zeilen dus! We varen op de kluiver. Als we vertrekken staat er weinig wind, iets onder de tien knopen. Maar als we aankomen 's middags zo rond drieen stuift het erover. De wind is toegenomen tot ruim 20 knopen.
We hebben de hele dag onze vislijn uit, maar helaas niets gevangen. Dat wordt een soepje vanavond.
We vinden een ankerplekje bij het stadje Arrecife, de hoofdstad van Lanzarote. We liggen een beetje in een industrie gebiedje. Er liggen een vijftal andere jachten, twee cruise schepen en een container schip. Morgen maar eens het stadje verkennen en kijken of we kunnen inklaren en een stempel in ons paspoort kunnen krijgen.

Dinsdag 21 oktober 2008: Bahía del Salado
We staan redelijk op tijd op, gauw een broodje eten en dan naar de kant roeien. Even na tienen staan we bij het fietsverhuur bedrijf, we huren twee mountain bikes. Even testen, ja prima, vermoeiend hoor, dan eerst tijd voor een bakkie. Op de rest van dit eiland is niets te koop, geen restaurantje, geen winkeltje, geen cafeetje, helemaal niets. Dus we kopen hier wat broodjes, nog een flesjes water en dan zijn we zover. We kunnen vertrekken. Op de mountainbike. De fietsen zijn goed, maar de wegen zijn verschrikkelijk. Ik had geen idee wat een wasbord was, nou nu wel. Ribbels over de gehele breedte van het pad (wegen hebben ze niet, meer verharde zandpaden). En maar zoeken naar een goed stukkie en die vindt je niet. Mijn tieten hobbelen er haast af, en Frans roept dat z'n ballen in zijn nek zitten.
Het is vermoeiend, heuvel op, heuvel af, maar goed dat er zoveel versnellingen op de bike zitten, we gebruiken regelmatig het allerkleinste verzet om de heuvels op te komen.
We fietsen naar de andere kant van het eiland (wel zes kilometer), naar Playa de Las Conchas. "Es mas bonito", volgens de dame van het verhuurbedrijf. En dat is waar, het ziet er helemaal geweldig uit. Bounty stranden. We zoeken een plekje en eten ons broodje en drinken het water. Via de oostkust en het andere dorpje Pedro Barba, gaan we weer een van de bulten op, Las Agujas (270 m). Het laatste stuk terug naar het dorp is heuvel afwaarts en met een vaartje, niet te snel van wege het wasbord, je hoofd schudt als een idioot, geen we terug naar het dorpje Caleta del Sebo. Het is half vier, we brengen de fietsen terug.
We ploffen op het terrasje, en trakteren onszelf op een lekker ijsje en een lekker sapje. Heerlijk, hebben we wel verdiend.
We lopen terug naar onze dinghy, roeien terug naar de lady en plonzen gelijk in het koele water. Onze verhitte lijven afkoelen. Het is hier heerlijk rustig, dus we kunnen lekker in onze nakie zwemmen.
We drogen op aan boord, tijd voor een drankje en hapje.

Maandag 20 oktober 2008: Bahía del Salado
Vandaag lukt het wel, nog gauw even de laatste laklaag op het aanrechtblad (klus geklaard!, volgende lakklus wordt de salontafel), wordt de bijboot te water gelaten. We roeien naar de kant. Er liggen al twee bijbootjes, en we leggen onze ernaast. We wandelen naar het dorpje, Caleta del Sabo. Witte, vierkante huizen, met blauwe deuren en blauwe raamkozijen, er zijn geen verharde straten. De straten zijn van verhard zand, grint en wat steentjes. Het dorpje doet, vinden we, al een beetje Afrikaans aan. We lopen door het dorpje, erg klein en een leuk sfeertje. Het is onduidelijk wat nu de huisjes van de lokale bevolking zijn en wat de apartementen zijn.
Ondanks dat er ongeveer 500 mensen op dit eilandje wonen, zijn er toch een paar restaurantjes. We ploffen neer op een terrasje en bestellen een kop koffie. Het is even omschakelen van het Portugees naar het Spaans, wat was het ook al weer in het Spaans: Twee koffie alstublieft? Maar uiteindelijk lukt het.
Even later gaat de school waarschijnlijk uit, er komt een horde kinderen aan met ouders en deze plonzen lekker in het water aan het strandje. Het geeft een gezellige drukte. Een aangenaam tijdsverdrijfs, mensen kijken. Leuk hè?
Je kunt hier ook fietsen huren, we hebben het plan om morgen fietsen te huren, maar we moeten nog even moed verzamelen. Het lijkt ons best zwaar in de warmte, heuvel op, heuvel af. Nog maar even een nachtje over slapen.
We wandelen terug naar onze bijboot en roeien naar de lady. Genoeg gedaan voor vandaag. We nemen een duik in het water, lekker zwemmen en genieten van de zon. De rest van de dag is het luieren en relaxen. Heerlijk, dit is Genieten!

Zondag 19 oktober 2008: Bahía del Salado
We willen vandaag naar de kant, maar het komt er niet van. Op een of andere manier hebben we het na een oversteek altijd druk. Vreemd, maar het zij zo. Frans spoelte de motorruimte met zoet water, nadat er zout water in heeft gestaan met het akkevietje met de wierpot. Even met de bilgepomp leegpompen is de gedachte, nou mooi niet. De bilgepomp doet het onvoldoende, ook na enige uren geklus lukt het niet. De bilgepomp heeft onvoldoende druk om het hoogteverschil te overbruggen. De bilgepomp komt op de klussenlijst. Dan maar met de waterstofzuiger het water weghalen, maar dat kost tijd. Ondertussen zijn we een paar uurtjes later.
Ik geef het aanrechtblad een nieuwe laklaag, de negende, nog een te gaan. En ga aan de slag met onze website.
En zo brengen we de dag zoet.
's Avonds hebben we geen puf meer en zitten we lui op de bank met een boek, maar de ogen worden zwaar. We gaan vroeg ons mandje in.

Zaterdag 18 oktober 2008: Bahía del Salado
Om negen uur laten we ons anker vallen in de baai. We willen eigenlijk naar Bahía Francesca, volgens de pilot is er ruimte genoeg voor twee dozijnen jachten. Nou zoveel liggen er ook wel, dus we gaan een baai verderop. Het water is hier erg helder en we kunnen het anker op de bodem zien liggen.
Nadat we goed liggen is het tijd voor een ontbijtje. En een frisse duik in het water, even het vuil van de afgelopen twee dagen van onze lijven afspoelen. En daarna een lekkere koes.
's Middags ruimen we de boot een beetje op, draaien een aantal wasjes en ontspannen. En 's avonds moet de bonito toch echt in de pan. Frans fileert de vis en bakt deze in het pannetje. We eten er zoete aardappelen bij (vinden we niet echt een succes) en de groente Pimpinela die we afgelopen dinsdag op de markt hebben gekocht. Vanbinnen lijken ze een beetje op peertjes, maar er zit weinig smaak aan. niet echt een succes dus. Wat wel een succes is, is de verse ananas die wel lekker oppeuzelen, (Tineke nog bedankt voor de ananas boor!) en het fruit banaan-ananas. Ook deze hebben we afgelopen dinsdag gekocht en het opent zichzelf als het rijp is. Het smaakt echt naar en banaan en ananas. Lekker.
's Avonds krijgen we een aantal regenbuitjes over ons heen, lekker verkoelend en het zout wordt van de boot gespoeld.

Donderdag 16 oktober 2008 - Zaterdag 18 oktober 2008:
Funchal (Portugal) - Isla Graciosa (Spanje) (302 NM)
Het is zover, de wekker gaat om acht uur. We ruimen de boel op, en hijsen het anker. Even voor negenen varen we weg. We moeten even een half uurtje op de motor om uit de luwte van Madeira te komen, maar dan kunnen we zeilen. We hebben een zeer aangename overtocht. Halve wind, koers 140 graden, op de kluiver en het gereefd grootzeil. Dit keer geen vallen zeilen of schuivers uit het bed. Maar wel gesleutel aan de wierpot. En we vangen onze eerste bescheiden vis, een bonito van ongeveer 500 gram. 48 uur later, zaterdag ochtend om 9 uur, laten we ons anker vallen in Bahía del Salado. We zijn weer terug op Spaanse bodem. Wil je weten hoe deze oversteek gegaan is, ook nu weer hebben we dagelijks een update geplaatst in ons oceaanlogboek, klik hier om deze te lezen.

Woensdag 15 oktober 2008: Funchal
Onze laatste dag in Funchal, onze laatste dag op Madeira. We zijn hier bijna twee weken geweest. Het is hier aangenaam vertoeven.
Vandaag we willen het rustig aan doen. We gaan met ons bijbootje naar de kant en melden ons af bij de douane met de mededeling dat we morgen vertrekken. Dan gaan we nog één keer het stadje in. We wandelen door de straatjes, halen postzegels en versturen nog een paar kaartjes. Tijd voor een bakkie koffie. Daarna lopen we door naar de gondel. We kopen twee up hill kaartjes bij de dame achter het loket. Wat een trut! Ze neemt niet eens de moeite om je aan te kijken als ze tegen je praat.....
Maar goed, we gaan toch maar in de gondel. Op weg naar Monte, ongeveer 5 km boven Funchal. We hebben een prachtig uitzicht over de stad. Eenmaal boven aangekomen kun je één van de vele tuinen van Madeira bezoeken, maar we hebben er geen trek in. We nemen de benenwagen naar beneden. Een steile afdaling, dat wordt vast morgen de kuitspieren voelen. In plaats van je benenwagen kun je ook de tobogan nemen, een houten slee. Je glijdt dan over de openbare weg naar beneden in een houten slee en zit in een rieten mand. Erg fascinerend om te zien. Er zijn twee bestuurders, dan meerennen meeglijden naar beneden. Met hun voeten sturen ze. De eerste tobogan dateert al van 1850!
Beneden aangekomen doen we nog de laatste verse boodschapjes en dan gaan we met de bijboot weer terug naar onze lady. Het is ondertussen vier uur. We nemen een verfrissende duik in het koele water. Daarna ruimen we de rommeltjes op, en maken de boot vaarklaar. Morgen om negen uur willen we varen.

Dinsdag 14 oktober 2008: Funchal
Eerst brengen we de auto terug naar het verhuurbedrijf, we worden daarna weer keurig teruggebracht naar de marina. Vandaag is boodschappendag.
We gaan naar een scheepswinkel, we hebben ondertussen een lange lijst met benodigdheden voor onze boot. Spulletjes zijn op of kapot (bv lampjes) gegaan en moeten vervangen worden, en zowaar het meeste kunnen we krijgen. Daarna gaan we naar een andere scheepswinkel, hier hebben ze snorkelspullen, we trakteren ons op een duikbril, snorkel en zwemvliezen. Kunnen we straks heerlijk de onderwaterwereld bekijken. Volgende halte is een winkel met visgerei. We kopen een sterke lijn en haken. Niet te groot, want we willen niet een heeeele groooote vis vangen. Hoe krijgen we die aan boord! Nee iets kleiner, een tonijn van vier kilo of zo is voor ons voldoende. Donderdag gaan we waarschijnlijk naar de Canarische eilanden, dus dan gaat voor het eerst de vislijn uit. Spannend!!!
We moeten terug naar onze boot, eerst de spullen uitladen. De bijboot is afgeladen vol.
We drinken wat en gaan terug naar Funchal. Zaagjes, kroonsteentjes en lampjes voor het instrumentenpaneel staan nog op het lijstje. En we hebben twee adresjes gekregen, het lukt zowaar.
Nadat we een hapje eten, komen we terecht op de markt. Een groot gebouw van drie verdiepingen, we kopen allerlei exotisch fruit, sommige hebben we nog nooit gezien. Er is een vrucht dat smaakt naar zowel banaan als ananas!  Lekker.
Om half drie zijn we weer terug aan boord. Nog steeds werk aan de winkel. We hebben gemerkt dat de staaldraad van de kluiver aan vervanging toe is. Dus de kluiver moet eraf. Frans gaat terug naar de scheepswinkel, om een nieuwe staaldraad te halen en daarna kunnen we de kluiver weer hijsen. Dit hele gebeuren kost ons toch al gauw drie uur.
We zijn moe en warm. Tijd voor een frisse duik. Lekker.
Ons avondeten bestaat uit de vreemde stukken fruit. Nog steeds erg lekker. Morgen gaan we ontspannen en relaxen, we willen alleen nog naar Monte met het kabelbaantje.

Maandag 13 oktober 2008: Funchal
We gaan op schoolreis! Met de auto het eiland rond, we zijn helemaal opgewonden. Om half acht gaat de wekker en om kwart over acht tuffen we naar de kant. We zijn natuurlijk veel te vroeg, dus is er nog tijd voor een lekkere bak koffie.
Om negen uur hebben we afgesproken met het verhuurbedrijf, ze komen ons ophalen. Oef, even vergeten dat dit Portugal is en zuidelijk ligt. Negen uur is hier geen negen uur, het is bijna half tien als ze er aankomen.
We hebben een kleine auto gehuurd, maar de verkoper is gehaaid. Natuurlijk heeft hij geen kleine auto's meer, maar nog wel een auto uit de volgende klasse. Kan-ie meer verdienen.
Nou ja, we zijn blij met onze renault Clio en tegen tienen tuffen we weg. Eerste halte is Curral das Freias. Dat is de bedoeling, maar er staat te veel op onze lijstje voor vandaag. We houden dus halt bij Eira do Serrado (op ongeveer 1000 meter hoogte) en hebben vanaf hier een prachtig uitzicht op het dal waarin Curral das Freias ligt. Je hebt hier veel tamme kastanjes, dus we drinken een bakkie met kastanje taart. Wel aardig, een beetje droog.
We moeten dezelfde weg weer terug naar Funchal en vandaar rijden we weer de bergen in. We hebben een prachtige route en al gauw  rijden we tussen de wolken. We komen uit bij Rabaçal. Hier kun je prachtige wandelingen maken langs de levadas van Madeira. De levadas is een irrigatie systeem, waardoor de regen dat in het noordelijke deel valt opgevangen wordt en verspreid wordt naar het drogere zuiden. Heel indrukwekkend, sommige delen zijn zelfs uit 1600! We lopen naar de levada do Risco. Ik heb twee verschillende wandelschoenen mee! Dom, gelukkig wel een rechter- en een linkerschoen.
Na de wandeling, het is ondertussen drie uur, rijden we door naar het meest westelijke puntje van Madeira naar Porto Moniz. Vandaar via de kustweg naar Santana. Het is een prachtige route langs kronkelende weggetjes, en soms kijk je zo de afgrond in.
In Santana eten we een pizza, we hebben de puf eruit, dus we nemen de snelle weg terug naar Funchal, er is hier zowaar een stukje snelweg. Je merkt dat de infrastructuur hier in een razend tempo verbeterd met de steun van Europa, het is goed voor de ontwikkeling van Madeira, maar de charme gaat wel een beetje verlopen.
Vlak voor het donker varen we met de bijboot naar onze lady. Gelukkig ze ligt er nog.
Een lange maar mooie dag vandaag, we hebben heel veel gezien. Madeira is wat ons betreft één van de hoogte punten tot nu toe.


Zondag 12 oktober 2008: Funchal
We hebben heerlijk geslapen, geen deining van de boot, er is weinig wind, dus onze lady ligt heerlijk stil op het water. Een genot, na de dagen met veel wind.
's Ochtends rommelen we een beetje aan, draaien een wasje, en blazen en het bijbootje op. Rond twaalf uur gaan we naar de kant. Het is zondag, de winkels zijn dicht in de stad, daardoor doet de stad een beetje saai aan. Geen levendigheid.
Uiteindelijk ploffen we op een terrasje, en daar eten we heerlijk vis aan een spies en we drinken ons eerste glas Madeira. Smaakt een beetje naar een kruising tussen sherry en port. We vinden het niet heel erg lekker. De obers praten je hier naar binnen, een beetje te opdringerig naar onze smaak. Maar het eten is voortreffelijk.
We gaan weer terug naar onze boot en nemen weer een frisse duik in het water. Voorop het dek gaan we lekker liggen zonnen in ons bootje. En daarna is het natuurlijk hoog tijd voor een drankje.
Morgen gaan we Madeira verkennen, we hebben een autootje gehuurd.

Zaterdag 11 oktober 2008:
Baia da Abra - Funchal (14,8 NM)
Het is half elf als we opstaan. We hebben slecht geslapen, en het geschommel zijn we helemaal zat. Gelukkig neemt de wind in de loop van de ochtend iets af, maar het waait nog stevig. Aan het eind van de dag is de wind helemaal op!
Rond twee uur halen we het anker op. We zijn benieuwd naar onze ankerboei, in het begin zagen we deze nog op het water drijven, maar opeens is-ie verdwenen. Als we het anker ophalen, dat gaat erg gemakkelijk, zit de neuring lijn nog wel aan het anker, maar onze ankerboei is verdwenen?! Vreemd.
We zeilen op de kluiver naar Funchal, de hoofdstad van Madeira. Het is prachtig zeilweer, Frans zit lekker in zijn blote bassie te zeilen. De wind draait mee met het eiland en vlak bij Funchal hebben we zelfs tegen de wind in. We rollen de kluiver op en gaan het laatste stukje op de motor. Het is druk in Funchal, er liggen ongeveer 20 boten voor anker en het is zoeken om een plekje. We wurmen ons ertussen en laten om vijf uur het anker vallen. Als we zeker weten dat het anker goed zit, plonzen we zelf ook in het water. Even afkoelen, het is warm hier. Het water is heerlijk, 23 graden!
Onze buurtjes, Renzo en Edith van de Equinox, komen bij ons buurten en een borrel halen. Gezellig.
We kunnen heerlijk lang buiten zitten in de kuip. Het wordt hier 's avonds niet meer vochtig. We genieten van een prachtige avond aan de voet van Funchal. Morgen maar eens onze eerste voetstappen zetten op Madeira.


Vrijdag 10 oktober 2008: Baia da Abra
We liggen nog steeds in Baia da Abra, we zijn niet boord geweest sinds afgelopen dinsdag, onze wereld beperkt zich tot een 50² meter. De wind neemt verder toe, en we zien uiteindelijk 30 knopen op de wind meter. De boot scheert hevig achter het anker, maar houdt zich goed. Je de wind, ze komt aanrollen over de berg, het water stuift aan ons voorbij, de windmeter geeft ruim 25 knopen aan en een paar minuten later is de wind weg en geeft de windmeter slechts 10 knopen aan. En dan herhaalt het hele spel zich opnieuw.
En indrukwekkend schouwspel.
We doen niet veel, maar zijn alert. 's Ochtends krijgt het aanrechtblad nog een achtste laklaag, maar voor de rest bestaat de dag uit lezen en luieren. We willen naar de kant, maar we kunnen nu de boot niet alleen laten. Het waait te hard. Frans gaat aan het eind van de middag nog even het water in, stoer hoor! Het water is ongeveer 21 °C.  Ik vind het te fris.
Ondanks dat de avond valt, neemt de wind niet af. Integendeel. We houden ankerwacht. En om de beurt proberen we wat te slapen. Het wordt een onrustige nacht.


Donderdag 09 oktober 2008: Baia da Abra
We gaan door met klussen waar we gisteren gestopt zijn. Ik geef het aanrechtblad een nieuwe laklaag, de zevende (ik stop bij tien) en er worden nog een paar kastjes gesopt. Frans gaat door met het instrumentenpaneel, en na twee dagen noeste arbeid is-ie klaar. Geweldig, het ziet er goed en mooi uit.
De wind waait lekker, ruim 20 knopen uit het noordoosten. Maar met een zonnetje erbij is het goed uit te houden.

Woensdag 08 oktober 2008: Baia da Abra
We blijven hier een paar dagen liggen en wachten de harde wind af. Tenminste dat is nu het plan. In de loop van de nacht neemt de wind behoorlijk toe. En als Frans om acht uur opstaat, zijn de eerste boten al vertrokken. En er is een Noorse boot zijn anker verloren, dus er wordt gedoken in de baai op zoek naar het anker. Uiteindelijk vinden ze het weer terug. Overdag blijven we met twee boten liggen, wij en nog een Nederlandse trimaran, ´s avonds liggen we uiteindelijk weer met z´n zessen.
We maken er een klusdag van. Frans is de hele dag zoet met het instrumenten paneel, dit stond al lange tijd op de kluslijst maar sinds  onze klapgijp heeft het een hogere prioriteit gekregen. De grootschoot is er namelijk achter blijven hangen, en toen waren de paneeltjes definitief aan gort. Met kabelbindertjes heeft Frans ze nog tijdelijks vastgesnoerd, geen gezicht en niet echt stevig. Ondertussen zit de onderste helft van het nieuwe instrumentenpaneel er weer op. Morgen de bovenste helft. Ik vermaak me vandaag met een nieuwe laklaag op ons aanrechtblad en zoals een goede huisvrouw betaamt, krijgen de keukenkastjes vandaag een sopbeurt. Brrr, niets voor mij, alleen als het echt moet.

Dinsdag 07 oktober 2008:
Porto Santo - Baia da Abra (30,7 NM)
De voorspellingen zijn dat het overmorgen wat harder gaat waaien, en dat het vandaag nog lekker weer is. Dus vertrekken we vandaag naar Madeira. Eerst brengt Frans de quad terug, en ik doe de administratieve afhandelingen bij de havenmeester en de douane. Dat gaat vlotter als bij het aanmelden.
Maar ik vrees, dat we hun administratie nu definitief in de war hebben gemaakt. Aan de havenmeester heb ik onze eigendomspapieren gegeven en daar staat nog de vorige naam op van ons schip Blue Rose. Dus daar zijn we bekend als Blue Rose, wit schip en sloop getuigd. Bij de douane staan we bekend als de Dalwhinnie, een blauw schip en kotter getuigd. Dus toen ik me afmeldde bij de douane waren we niet vindbaar in zijn administratie volgens het papier van de havenmeester, maar gelukkig wel als de Dalwhinnie. Tja... administratie het blijft boeiend.
We hebben de volgende halte opgegeven als Quinta do Lorde en daar zijn we uiteindelijk niet terecht gekomen. Dus ook dit staat onjuist in de administratie, foei!
Het is uiteindelijk twaalf uur als we wegvaren. We kunnen heerlijk zeilen, alle zeilen op en een lekker bezeild koersje naar Madeira.  Helaas zien we geen dolfijnen.
Om zeven uur laten we ons anker vallen in Baia da Abra, het is een druk ankerplekje, er liggen er al acht boten als wij aankomen. Uiteindelijk blijven we met tien boten daar overnachten.

Maandag 06 oktober 2008: Porto Santo
Vandaag hebben we vakantie, na ons ontbijtje lopen we naar het stadje Vila Baleira. Daar huren we een quad. Frans loopt door naar het verhuur bedrijf, de lokale fietsenmaker, en ik snor een plattegrondje op bij het VVV. Als ik naar de fietsenmaker loop, krijgt Frans net de sleutels van de quad en de bijbehorende uitleg. En daar gaan we dan, broemmmmm terug naar onze lady. We zijn net te laat om afscheid te nemen van de Feeks, zij zijn net vertrokken. Jammer, misschien zien we ze weer op de Canarische eiland of de Kaap Verden.
We halen wat spulletjes op en dan gaan we lekker toeren. Met behulp van ons plattegrondje komen we op het hele eiland, het eiland is niet zo groot, ter vergelijking het is nog kleiner dan Terschelling!  De hoogste stop van Porto Santo is Pico de Facho en is 516 m hoog. Natuurlijk gaan we ook ´de bergen´ in op onze quad. Maar we vermaken ons prima, we gaan niet alleen over de  'grotere' wegen, maar nemen ook de onverharde wegen, naar de uithoekjes. Zo hebben we prachtige uitzichten over de Atlantische Oceaan, en in de verte zien we Madeira liggen. We vermaken ons prima. Om een uur of één beginnen onze magen te knorren, tijd voor een hapje. We stoppen in in het dorpje Camacha en daar genieten we van een heerlijke lunch. Frans eet een dorade en ik heb chicken on the spit. Letterlijk on the spit, want de the spit wordt boven de tafel gehangen. Het smaakt ons heerlijk. En 's middags crossen we weer lekker verder.
Rond zessen zijn we terug aan boord, dan halen we de laptops op. Want we hebben in het dorpje Vila Baleira een heuse wifi zone ontdekt. En daar moet natuurlijk gebruik van worden gemaakt. Met de quad gaan we op en neer. We skypen, werken de website bij en  halen onze emails binnen. Het is half tien als we weer terug zijn aan boord van onze lady.

Zondag 05 oktober 2008: Porto Santo
Vandaag werken we als paarden. De hele dag zijn we druk bezig met klussen en we komen eigenlijk niet van boord. We draaien nog een wasje, het aanrecht wordt in de vijfde laklaag gezet. Ik hijs Frans in de mast, het ankerlicht en het driekleuren licht worden vervangen door led lampen, de kluiver wordt opnieuw in de rolinstallatie gehesen en het grootzeil dat als een dweil in de mast zat wordt opnieuw ingerold. Het klinkt allemaal heel simpel, maar kom er maar eens om. Twee lampjes verwisselen in de top van de mast en je bent twee uur verder. Kortom we zijn de hele dag druk, druk en nog eens druk. Het is half negen en we geven de pijp aan maarten. Straks komen Ben en Marcel nog even een borreltje halen, even relaxen.
En morgen hebben we een vrije dag, we gaan een quad huren, en scheuren over het eiland, broem, broem, broeoeoeoeoeommmmmm

Zaterdag 04 oktober 2008: Porto Santo
We liggen laat in ons bedje, half twee 's nachts, maar toch zetten we een wekker. Niet te vroeg, maar om negen uur gaat deze af.  Het is zaterdag en de winkels zijn waarschijnlijk na twaalven dicht, en we moeten nog wat reparatie werkzaamheden uitvoeren en spulletjes hebben. Rond elven gaan we richting het dorpje, Vila Baleira. We vinden uiteindelijk wel een klein scheepswinkeltje, maar deze kan ons niet helpen. Uiteindelijk komen we bij een fietsenmaker terecht, hier kunnen we kogeltjes kopen, en daarmee kan Frans zelf het blok ( lewmar overloop systeem) van de grootschoot repareren. Een wagentje dat op een rail loopt. We worden vindingrijk. Wat ons betreft is het een tijdelijke oplossing en proberen we in Nederland de diverse losse onderdelen te bestellen en te laten opsturen, zodat we de zaak definitief kunnen herstellen. Aan het eind van de middag is het weer in orde gemaakt. Nu moet de wind  nog een beetje afnemen en dan kunnen we het grootzeil uitrollen en weer fastoenlijk inrollen. Maar het waait nog te hard.
Ik besteed de middag voor een groot deel aan de formaliteiten. Eerst naar de douane, daar ben ik drie kwartier bezig. De papier worden doorgenomen en de gegevens worden ingevoerd in de computer, kleur boot, kleur zeilen, aantal zeilen, radar, marifoon, type motor, paardekracht motor, .....Ze willen alles weten. Uiteindelijk vraagt de douane of we ook huisdieren aan boord hebben, ik antwoord dat we geen gewenste huisdieren aan boord hebben, en hij kan zowaar glimlachen. En voordat we het eiland verlaten, ook als we naar Madeira gaan moeten we ons weer uitklaren.
Volgende halte is het havenkantoor. Hier ben ik ruim een uur zoet, en wordt alles weer herhaald. Wat een gedoe. En ik moet de scheepspapier afgeven, wat ik eigenlijk helemaal niet wil. Maar ik heb geen keuze. We gaan dus zo gauw mogelijk kleurkopieen maken en dan kunnen we deze afgeven. De echte houden we lekker zelf.
Welkom in de wereld van de administratie.....
Terug aan boord stort ik me op de huishoudelijke klusjes, wc poetsen, bed verschonen, was draaien.....
Om zes uur worden we gered, onze buren, Ben en Marcel Smit van de Feeks, vragen of het tijd is voor een borreltje. Natuurlijk, weg met de werkzaamheden, en we gaan lekker bij de buren een borreltje halen. Morgen is er weer een dag.

Dinsdag 30 september 2008 - Vrijdag 3 oktober 2008:
Albufeira (Portugal) - Porto Santo (Portugal) (505 NM)
Het is zover! We gaan het Iberisch schiereiland verlaten, en daarmee het vasteland van Europa. Het is even twaalven als we de haven verlaten. We gaan op weg naar de Madeira Archipel. Het wordt een bijzondere oversteek, we hebben zeer gunstige wind uit het Noord Oosten maar een erg vervelende deining, de boot rolt en rolt wat erg ongemakkellijk is. En we hebben een reis met veel schade, ons driekleuren licht en toplicht begeven het, de kluiver komt naar beneden en tot overmaat krijgen we een klapgijp te verwerken. Gelukkig gaat het met ons goed. Vrijdag, even na middernacht, na 83 uur meren we af in het donker op Porto Santo. Volgens ons log hebben we ruim 500 mijl afgelegd, maar ons log is iets te optimistisch, nadat Frans deze heeft schoongemaakt.
We zijn trots op onszelf! Madeira en dat op eigen kiel. We vieren onze aankomst met een borreltje en daarna rollen we ons bed in. Eerst maar eens samen een lekkere nachtrust.
Wil je weten hoe deze oversteek was, in het oceaanlogboek hebben we elke dag een korte update geplaatst, klik hier om deze te lezen.