Dinsdag 1 september 2009: Chaguamaras
We zijn helemaal high! We hebben de motorruimte waar de generator stond, ontvet. Met ammoniak.......Gereed om te verfen. Cliff, de generator man, belt om te vertellen dat de generator nog in Miami staat, woensdag of op zijn laatst vrijdag wordt deze verscheept. Dat gaat dus nog wel even duren voordat-ie hier is.
Nou ja hebben we alle tijd om de motorruimte te verfen.
We zijn lekker bij met klusjes, we hebben zelfs tijd om de kastjes lekker te soppen en ik heb mijn zonne-uurtje weer in ere hersteld. Lekker bakken!

Donderdag 3 september 2009:
Chaguamaras-Scotland Bay (3,3 NM)
We zoeken vandaag de rust op, vlak na de middag haalt Frans (40 meter!) ankerketting binnen. Puur op spierkracht!
We varen een uurtje op de motor en dan varen we Scotland Bay binnen. We zijn niet de eersten, er liggen er al een stuk of 10 bootjes. De plekjes aan de kant zijn natuurlijk allemaal bezet, dus het is even zoeken naar een goed plekje, en wederom liggen we op een diepte van ongeveer 10 meter.
Maar het is hier heerlijk, een oase van rust. En je kunt zo heerlijk zwemmen. In Chaguamaras laten we dat wel uit ons hoofd, met alle vuil. Elke avond komt een hele lucht van olie voorbij, er wordt driftig grote hoeveelheden olie geloost volgens ons.
We liggen nog niet, of plons Frans duikt het water in. Dat heeft ook een andere reden. Onze boot trilt nogal als we de motor draaien, we hadden het al gemerkt toen we uit de box van Power Boats naar onze ankerplekje voeren. Dus dat klopte niet, zou er iets in de schroef zitten?
Duikbril op en kijken dus. Nou er zit niets in de schroef, maar de schroef is ongeveer 5 keer zo dik geworden, zoveel pokken zitten er op de schroef. Het plamuurmes moet eraan te pas komen, na een half uurtje duiken en adem happen is de schroef pok-vrij. Benieuwd of het trillen nu opgehouden is. Dat zullen we zien als we terugvaren naar Chaguamaras.

Zondag 6 september 2009: Scotland Bay
Wat worden we lui! We proberen nog redelijk op tijd op te staan, dat lukt Frans aardig maar mij helemaal niet. Een oase van rust is het hier, behalve in het weekend wanneer de baai overstroomt wordt met radio's met een speedboot eraan. Wat een herrie, de oude carnavals hit "Hands in the air" doet het nog goed; zondavond de rust is gelukkig weer gekeerd.
We zwemmen, snorkelen, zonnen, boekje lezen, biertje, wijntje, kijken een filmpje, kortom lui-lekker-land. Heel af en toe proberen we toch actief te zijn. Poetsen enzo. Frans checkt de motor, oude olie eruit, nieuwe olie erin en de kleppen bijstellen. De ruimte van de generator krijgt een likje verf, maar helaas (of gelukkig) is de verf op, dus kunnen we even niets meer doen....eerst naar de winkel.

Maandag 7 september 2009:
Scotland Bay - Chaguamaras (3,3 NM)
Vandaag moeten we helaas weer terug naar Chaguamaras, we genieten 's ochtends nog eerst van de rust om ons heen. Even na drieën, nadat we eerst nog even lekker een duik nemen in het water, starten we de motor. Frans haalt het anker op, en we gaan weg. Het getril is inderdaad weg, zoals we al verwachten.
We tuffen naar Chaguamaras, we draaien een paar rondjes om een goed plekje te vinden, uiteindelijk komen we weer terecht op onze oude stek. Ruim 11 meter diep, 45 meter ketting ploft in het water. Dat lijkt ons genoeg, dat wordt ochtendgymnastiek bij het naar binnenhalen.

Dinsdag 8 september 2009: Chaguamaras
Op tijd staan we op, tenminste voor ons doen. We luisteren naar het zeilersnetje, en horen dat er een nieuwe hurricane in ontwikkeling is, Fred heet-ie dit keer. Gelukkig ver weg, en het lijkt erop dat door de hoge druk gebieden hier, Fred verre van ons gehouden wordt. Prima vinden we.
Om negen uur stappen we in de bijboot en gaan naar de kant. We gaan met Jesse naar circle line mall in Port of Spain. Een grote hoeveelheid winkels bij elkaar, een soort overdekte winkelpromenade. En er is hier ook een goede tandarts, de reden van ons bezoek. Frans heeft twee stukjes tand verloren dus dat moet gerepareerd worden.
Eerst de tandarts zoeken, en dat lukt, vierde verdieping. Maar de afspraak duurt lang, bijna 1½ uur, Frans ziet weinig van de mall. Hij brengt zijn tijd door bij de tandarts, ondertussen ben ik lekker aan het shoppen. We missen bijna de taxi rit terug, maar gelukkig net op tijd zijn we klaar. Volgende week nog een keer terug naar de tandarts voor de laatste polijstbeurt. Kan ik nog even lekker gaan shoppen....
En het laatste nieuws over de generator? Nou de generator is uit het magazijn van Fisher Panda verdwenen in Amerika, maar waar die zich nu bevindt......? Afwachten maar.

Woensdag 9 september 2009:
Chaguamaras - Scotland Bay (3,3 NM)
We gaan weer terug naar Scotland Bay, nog even de laatste boodschappen doen, snel onze website bijwerken en om 11 uur gaat het anker op. Weer terug naar Scotland Bay, terug naar de rust, het heldere water en de mooie natuurlijke omgeving.
We wachten liever daar op de generator dan in de drukte van Chaguamaras.

Maandag 14 september 2009:
Scotland Bay - Chaguamaras (3,0 NM)
We hebben het heerlijk gehad in Scotland Bay, zwemmen, snorkelen, luieren, zonnen en af en toe een klusje doen. Onze kuipvloer is voorzien van een nieuw laagje verf en Frans heeft de omgeving rondom de generator helemaal voorzien van een nieuwe laag primer, en er zit al een eerste laklaag op. Nog niet helemaal dekkend, dus er moet nog een laagje op. Dan kan de uitbreiding gemonteerd worden aan de fundatieplaat voor de generator. Nu de generator nog.
In de loop van de middag gaan we weer terug naar Chaguamaras, morgen boodschappen doen en nog een laatste bezoek aan de tandarts brengen. En hoe zou het er voorstaan met de generator?

Dinsdag 15 september 2009: Chaguamaras
Goed nieuws, de generator is gearriveerd in Trinidad, nu nog inklaren. Volgende week maandag wordt de generator ingebouwd. Hopelijk komt het allemaal zo uit, dan kunnen we eind volgende week richting Grenada.
Even na negenen tuffen we naar de kant, om half tien worden we opgepikt. We gaan naar de long circular mall, boodschappen doen en Frans gaat naar de tandarts. Het tandartsbezoek is dit keer gelukkig kort en nog geen half uurtje later staat Frans alweer buiten.
Ondertussen, na weken droog en zonnig weer, valt de regen met bakken naar beneden. Dat belooft niet veel goeds, en dit zijn de voorspellingen voor de rest van de week! Als we terug zijn bij onze dinghy regent het nog steeds, we schuilen even en maken een praatje met Sjaan (die we reeds ontmoet hebben in Suriname) en Ron van de Olive. Ze zijn net terug van Grenada.
Tussen de regendruppels door en een paar harde onweersknallen, gaan we naar onze lady, helemaal droog houden we het niet, maar ja het blijft lekker warm.

Woensdag 16 september 2009:
Chaguamaras - Scotland Bay (2,7 NM)
De boot is weer lekker vol met eten, de generator is er nog niet, dus we gaan terug naar Scotland Bay. Het regent echter de gehele dag, we wachten en wachten....maar het blijft regenen. Dan maar onze zeiljack aan, dat is lang geleden. Om drie uur vertrekken we naar Scotland Bay, en een uurtje later laten we ons anker vallen. Rust.
We zien de Nina liggen, en even later komt Manfred in zijn bijbootje naar ons toe. We keuvelen wat en we nodigen ze uit om 's avonds aan boord bij ons een borrel te komen halen. Zo gezegd, zo gedaan, we kletsen lekker bij. We hebben een gezellige avond.
Manfred en Claudia, we hebben ze ontmoet in Suriname, blijken al drie weken op Trinidad te zijn! Morgen gaan ze naar Tobago en daarna door naar Grenada. We zien elkaar dus weer in Grenada.

Donderdag 17 september 2009: Scotland Bay
Nog steeds een regenachtige dag en dat resulteert in vliegende mieren! Wat een troep, natuurlijk net op het moment dat we willen gaan eten komen er hordes aan. Jakkes, overal waar je kijkt vliegende mieren. Gauw de deksels op de etenspannen en eerst op mierenjacht. We slaan een hoop dood, vluchten naar binnen en doen overal de horretjes voor. Na een uurtje zijn we mier vrij. Pffff...Kunnen we eindelijke onze nieuwe aardappeltjes met boterjus eten.

Maandag 21 september 2009:
Chaguamaras - Scotland Bay (2,7 NM)
Eerst nog even lekker relaxen voordat we teruggaan naar Chaguamaras. We plonzen nog even in het water, Frans verwijdert pokken van het roer en snelheidspropeller, wat groeit dat snel aan zeg! Volgende keer ook maar de schroef in de antifouling zetten.
En ik ga nog even langs bij de Olive, bij Sjaan en Ron. Sjaan hebben we ook ontmoet in Suriname. Ik maak een praatje en vraag of ik hun jerrycans kan lenen om diesel te tanken. Dat mag, hopelijk lukt alles een beetje voorspoedig met de generator en dan hebben we ook tijd om te tanken.
Rond drieën tuffen we naar Chaguamaras. We melden ons bij Crews Inn. Nog even goed opletten bij het manoevreren in de box, er zit een lelijke betonnenrond, en dat werkt als een beitel in je lak. Maar het gaat allemaal prima. En even later liggen we in de box.
We melden ons, de papierwerk invullen en natuurlijk de rules en regulations. Ik vraag nog even of we onszelf ook ophangen met alle regeltjes....maar nee. De marina dekt zich in tegen van alles en nog wat en je mag een hoop niet. Je mag zelfs niet je was buiten te drogen hangen op je schip! Maar je mag wel je vuile water lozen in het water...hoe gek kan het zijn.
Het is hier erg lux en dat betaal je ook. Er zijn appartementen waar je kunt overnachten als het je te warm is in de boot, een restaurant, gymzaal, zwembad en een bar. Natuurlijk zitten we even later aan de bar lekker een cocktail te drinken. Het is happy hour!
We hebben geen zin meer, puf is er uit. Dus we trakteren onszelf op een etentje, lekker. Morgen moeten we erop tijd uit, we gaan dan aan de slag met de generator. We vinden echter de volgende morgen wel de krant in het gangboord, keurig in een plastic zakje zodat het droog blijft.....

Dinsdag 22 september 2009: Chaguamaras
Wanneer leren we het nou? We hebben een afspraak om acht uur, Cliff zou hier zijn om acht uur met de generator, nou alles wat er is, geen Cliff en geen generator. Half tien komt-ie er aan. Tja, Trinidad...
Ik heb ondertussen al drie wassen gedraaid en gedroogd en het bed verschoond. Nou ja..
Het gaat nu beginnen, wat een groot geval, de nieuwe generator, als dat maar past?! We maken een takel aan de giek, en zo hijsen we de generator in de kuip. Eerst stap is gezet. Daarna met de generator naar binnen, ook via de takel. Het ding is zwaar, meer dan 80 kilo en dat til je niet zo maar even. En dan passen en meten, hoe gaat-ie naar binnen....Uiteindelijk besluiten we de generator via het motorruim naar binnen te brengen. De uitlaat moet wel gedemonteerd worden maar dan is er genoeg ruimte.
Ik bedien de takel en Frans en Cliff duwen en trekken aan de generator. En even na twaalven ziet-ie op zijn plekkie.
Nu kan het aansluiten beginnen. En daar zijn Frans en Cliff de hele middag mee bezig, het lukt niet vandaag, morgen gaan ze weer verder.

Woensdag 23 september 2009: Chaguamaras
Nog steeds een dag vol met bezigheden van de generator. Cliff werkt hard samen met Frans, zweetdruppeltjes vallen veelvuldig naar beneden. Dan blijkt dat de accukabels niet lang genoeg zijn, dus deze moeten verlengd worden. De nieuwe generator is anders van opbouw dus het is niet allemaal plug and play.
We wilden juist een fixed price en geen verrassingen maar die gaan nu toch komen. We moeten extra betalen voor de accukabels, tijd om een praatje te gaan maken met Richard, de eigenaar van Dock Yard Electrics, nou dat gaat helemaal fout. Richard heeft de balen omdat het allemaal veel langer duurt dan zij ingeschat hebben en probeert een beetje zijn gram te halen. Hij beschuldigt Frans ervan dat die niet genoeg meehelpt! Het gesprek loopt uit de hand, maar gelukkig kunnen we het weer een beetje rechtbuigen. Richard wil verder helemaal nergens iets van weten en weet zelfs te vertellen dat er geen sprake is van een fixed price maar een estimate. Dus dat wordt nog wat met de afrekening.
Voor ons is de maat vol, we hebben zelf spullen gekocht die zij niet hadden, bouten, moeren, slangenklemmen, enzo, en voor deze kosten draaien we op. En we moeten nu langer in de marina blijven, kosten 40 US dollar per nacht. Volgens Richard is dat onze eigen keuze! Frans is zwaar teleurgesteld in de opmerkingen van Richard. Enthousiasme is er zo wel van af. En Cliff, nou dit zit er tussen in.  Hij wil niet meer lunchen, kost allemaal tijd!
Tegen drieën is de generator geinstalleerd en gereed om te laten draaien. Doet-ie 'et of doet-ie 'et niet? Hij doet-ie, met een maar. Na ruim een half uur stopt-ie ermee. Temperatuur alarm, oververhit. Afkoelen en aan het eind van de middag opnieuw proberen. Nog steeds alarm, we zijn de hele avond bezig, Frans en ik, maar helaas.
Morgen is het hier een vrije dag, Republic day, maar Cliff komt langs om het euvel te verhelpen.

Donderdag 24 september 2009: Chaguamaras
Republic day vandaag, maar even voor achten stapt Cliff bij ons aan boord. We vertellen dat we om elf uur de marina moeten verlaten en dat we dan voor anker gaan. Liever niet, maar ja als Richard, de baas, op zijn strepen gaat staan, doen wij dat ook. Belachelijke situatie.
Cliff heeft liever dat we in de marina blijven, veel gemakkelijker voor hem. Uiteindelijk betaalt hij de komende twee nachten uit eigen portemonnee en blijven we dus nog twee nachtjes liggen. Hoe graag moet je bij een baas willen blijven werken, vragen wij ons af?
Het blijkt dat de generator te weinig water krijgt om te koelen, externe zeewater. De slangen worden vervangen door grotere en rond de middag, een tweede poging om de generator te starten. Hij loopt! De middag hebben we en Cliff vrijaf, we doen niets meer, tijd voor het zwembad.
's Avonds ontdekt Frans nog dat de water toevoer voor de generator (koeling) bijna geheel was afgesloten doordat een plastic tussenstuk bijna was dichtgesmolten toen de slangen verhit werden om ze passend te maken.

Vrijdag 25 september 2009: Chaguamaras
De story van de generator continues. Hij loopt wel, maar de ruimte is zo klein dat de cover niet dicht kan. Er zit een mantel om de generator om de geluidslast te reduceren.
Slijptollen komen er aan te passen, stukken metaal moeten weggeslepen worden, natuurlijk zit er een brandstofleiding in de weg, dus voorzichten. We bouwen tenten van doeken om zoveel mogelijk de metaalsplinters op te vangen, anders gaat het allemaal weer lekker roesten over een paar weken.
Half twaalf, ook de cover kun nu dicht. Nog wat restwerk, en we zijn klaar met de generator. Papierwerk en de laatste betaling moet nog gebeuren bij Dock Yard Electrics. Vanmiddag dus.
's Middags komt Cliff langs om wat testen uit te voeren, onder andere of de generator automatisch start. Daarvoor moet de accu spanning laag zijn, dus alle verbruiksapparaten aan. Oven aan, een elektrische plaat aan, watermaker aan, boiler aan, dekverlichting aan en alle lichten aan. We trekken bijna 200 Amp uit onze accu's, dus de spanning gaat snel omlaag. Ik vind het maar eng, dit lijkt me niet goed voor de accu's. Gelukkig even later gaat de generator automatisch aan, test geslaagd. Gauw alle apparatuur uit.
En wat blijkt, onze spare kit met onderdelen voor de generator is er niet, het is ook altijd wat. Maandag dus de papierwerk, spare parts en laatste betaling. We zullen zien.

Zaterdag 26 september 2009:
Chaguamaras - Scotland Bay (3,0 NM)
Half acht is het als de wekker gaat, gauw uitchecken bij de marina en en nog de laatste boodschappen doen, en dan vertrekken. Even na achten varen we uit de box, op weg naar de brandstof pomp. De illegale wel te verstaan, buitenlandse jachten mogen hier eigenlijk niet tanken. Maar de dieselprijs is hier een derde van de legale pomp. We gaan toch. We kunnen niet met de boot langs de kade, maar we hebben tanks geleend van de Olive, van Sjaan en Ron. Dus we gooien ons anker uit en tuffen met de bijboot naar de pomp. "It is against regulations", zegt de rasta man, maar staat al klaar om te tanken. Gooi toch maar vol, om het hoekje is de douane, dus best wel spannend, maar alles gaat goed. Ruim 400 liter diesel voor 80 euro! Lekker goedkoop. We moeten wel vier keer met de bijboot op en neer, drie uur later is de tank nokkievol, maar wat een kliederboel aan boord. Door al het geschommel gaat er natuurlijk wel wat diesel over ons teakdek. Zelf zitten we er ook lekker onder, Frans moppert....."dit doe ik nooit weer". Tja ik denk dat ik de volgende keer moet praten als brugman, om weer diesel te halen met jerrycans, maar dan zijn we wel weer een paar maanden verder. Wie weet is-ie tegen die tijd de kliederboel vergeten.
Het anker gaat weer op, we gaan verder naar Scotland Bay. Hier liggen we heerlijk rustig, kunnen we nog even lekker zwemmen. We doen de rest van de dag niets meer.

Zondag 27 september 2009: Scotland Bay
Een heerlijke ontspannen dag, we beginnen de dag met lekker zwemmen in de baai. Boekje lezen, luieren, tukkie doen en weer een boekje lezen. Onze laatste dag in Scotland Bay, maar weer terug naar Chagumaras en dan gaan we naar Grenada.
En wat loopt de generator als een zonnetje!!!!!

Maandag 28 september 2009:
Scotland Bay - Chaguamaras (2,7 NM)
Even na achten gaan we weer terug naar Chaguamaras, de Olive is vlak voor ons vertrokken. Ze moeten langs de brandstofpomp, het bleek toen zij zaterdag wilden tanken, de dat diesel op was!
In de loop van de middag gaan we naar Dockyard Electrics, Richard, de eigenaar laat zich niet zien. Hij laat de afhandeling van de rekening over aan zijn vrouw Susan. Wat een lafaard. Het blijkt natuurlijk dat er weer verrassingen uit de hoge hoed komen, maar we houden onze poot stijf. We hadden een fixed price en that's it. Dus Susan loopt heen en weer tussen de balie midden in de winkel, waar wij staan en naar het kantoortje waar Richard zit. Telkens met vragen en argumenten en uitleg van onze kant. Iedereen kan dus lekker meeluisteren naar de discussie.
Uiteindelijk krijgen we onze zin, maar wat een gedoe. Erg kinderachtig van Richard dat hij zich niet laat zien.
Helaas is de doos met reserve onderdelen er nog steeds niet, we spreken af dat ze deze nasturen naar Grenada. Hopelijk komt het allemaal goed, voorlopig hebben we ze niet, maar Susan lijkt van goede wil.
We doen de laatste boodschappen, en houden nog precies voldoende  dollars over voor het uitklaren morgen bij de douane. Nog even langs de Olive, om ze goede vaart te wensen. Zij gaan vandaag naar Grenada, maar helaas ze hebben pech. Hun boot zit vol met water en olie in het ruim, er is een afsluiter kapot gegaan en een slang is lek gegaan. Dus ze zijn de hele dag bezig om het ruim schoon te krijgen en nu nog achterhalen wat er precies aan de hand is. Tja, iedereen heeft zo zijn eigen problemen. Koop een boot......
Ze wensen ons dus een goede vaart, we treffen elkaar wel weer op Grenada.

Dinsdag 29 september 2009 - woensdag 30 september 2009:
Chaguamaras, Trinidad - Prickly Bay, Grenada (72 NM)
Het heeft nog wel wat voeten in aarde voordat we gereed zijn voor vertrek. Binnen moet alles opgeruimd worden, alles krijgt weer een plek in de kastje, buiten moeten alle vallen op zijn plek, zonnetent eraf, buiten douche opruimen, bijboot aan boord en vastsjorren, lifelines installeren, wifi antenne eraf, afsluiters van generator en watermaker dicht,......kortom we zijn even lekker bezig. Maar we zetten samen onze schouders eronder en dan gaat het snel.
In de loop van de ochtend gaan we langs immigrations en customs om uit te klaren, de nodige papieren vullen we in, sommige in 4-voud en er wordt driftig gestempeld. In orde, we mogen weg.
De laatste TT-dollars maken we op aan een lekker ijsje en we halen een nieuwe snelheidspropeller. Onze propeller kende vier schoepjes en daarvan is er één afgebroken, dus hij doet het niet meer. Frans trekt de oude eruit, het is of je de stop uit de badkuip trekt, zoveel water stroomt er in de boot. Gauw de nieuwe erin, en klaar is kees. Natuurlijk moet er dan nog even flink gedweild worden, het zoute water moet weer uit de boot.
Half vijf, anker gaat op. We vertrekken nu echt, op naar Grenada, 80 mijl noordelijker. Eénmaal buiten Trinidad zetten we een gereefd grootzeil en de kluiver en de fok gaan op. We hebben een lekker oostenwindje, kracht 3 tot 4. Het is bijna volle maan, en geen bewolking. We genieten van een prachtige sterrenhemel.
Het stroomt stevig, waren varen een koersje van 20 graden, maar door de stroom worden we 40 graden weggezet naar het westen, onze ware koers wordt daarmee 340 graden.
Maar het gaat fantastisch, en we hebben een zeiltocht uit het boekje. We genieten enorm. 's Ochtends om een uur of vier zien we de lichtjes van Grenada. Nog een paar uurtjes varen en even voor zevenen varen we de baai van Prickly Bay binnen. Wat een drukte, wat een zeilboten, bij 100 houd ik op met tellen.....
Gelukkig vinden we nog een plekje waar we ons anker kunnen laten vallen, we maken nog even het cruisersnetje van 7:30 mee, maar dan worden de oogjes zwaar, tijd voor een tukkie. Vanmiddag maar eens de kant op en morgen inklaren in St. George's, de hoofdstad van Grenada.